We zijn halverwege de avond naar het stuk bos gereden waar Dani en Tom die elandenpoep hebben gevonden en waar ze de elanden hebben horen weglopen. Was geen echt pad, meer een karrespoor wat al heel lang niet gebruikt was. De hei, berkenboompjes en naaldboompjes groeiden tussen de sporen in en het was eigenlijk te smal om er met een auto door te rijden.
Toch nog een aardige wedstrijd, tegen Brazilië om de 3e/4e plaats, ook al was de spanning ver te zoeken. Ook hier vonden we dat de mannen beter hebben verdiend!
Zondag hebben we paar loppissen bezocht. Eerst naar Råda, dat stond langs de weg aangegeven, en daar zijn we een vorige keer ook geweest. We hebben er hengels gescoord, en Dani een set gewichten voor weinig. En het gezochte loppis/antiek winkeltje weer gevonden! Helaas bestond het winkeltje niet meer, en was het pand behoorlijk toegetakeld. Diende nu als woonhuis.
Doorgereden naar By, naar de loppis in het buurthuis. De mannen hebben daar twee dobbers en een zakje haakjes op de kop getikt, maar verder was het niets. Wel koffie gedronken natuurlijk, met een warme wafel, aardbeienjam en een stuk roomijs.Erg lekker. Langs Ilke gereden, maar die was niet op de altan aan het werk en we wilden haar verder niet storen.
De loppis langs de 62 hebben we overgeslagen, de laatste tijd een te hoog troep gehalte, maar de loppis in Lakene, waar ik de oude lijmtang en het olielampje gekocht heb, hebben we wel opgezocht. Niets gekocht, al zag Dani een minicrosser staan voor 2000 kronen. Een opknapper stond erbij, maar als het aan Dani ligt koopt ie elke minicrosser die hij ziet op hihi.
Daarna weer terug naar huis. Onderweg de Lidl nog even aangedaan en een gedeelte van de lege blikjes en flesjes ingeleverd (een zak, 29 kronen), daarvan muffins gekocht, een brood ingeslagen en wc papier aangevuld.
Thuis de hengels geinspecteerd natuurlijk, en klaar gemaakt om te vissen. Wormen zoeken, wat nog steeds moeilijker is dan een vis te vangen, en na een uurtje kwamen de mannen terug met 6 kleine baarsjes. Schoongemaakt, gezouten en in de koelkast gelegd.
Hamburgers gebakken, op brood, lekker makkelijk, even gezeten en de voetbalwedstrijd van Duitsland tegen Argentinie gekeken. Ging net zo moeizaam als Nederland tegen Argentinie, maar in de verlenging scoorden de Duitsers wel! We hebben dus weer een wereldkampioen voetbal.
Tom heeft de hele avond zitten lezen, en wilde geen spelletje spelen, dus Dani en ik hebben barricade op tafel gezet. Ik kon het weer niet winnen.....
Maandag 14 juli.
Tom is vanmorgen gaan hardlopen, een halve marathon is het geworden in plaats van de 10 tot max 15 km die hij wilde gaan doen. Hij was net weg toen buurman Ralf met een aanhangwagen kwam waarop het ijzer gegooid kon worden. Zijn twee zoons hebben ook meegeholpen, gelukkig, en de hele berg was zo weg! Twee keer rijden naar de plek waar ik ook kleiduiven heb geschoten, en binnen een half uur was de klus geklaard. Heerlijk! Daarna de aanhangwagen volgegooid met al het hout wat er lag, de sofa en de kast van boven, en de troep die in de traktorgarage stond. Er is een rit naar de badplatz gemaakt om de wagen te legen op de houtstapel, en hij staat nu halfvol te wachten tot de lading pallets erbij gegooid worden om ook afgevoerd te worden.
Buurman Ralf is vanmiddag gaan vissen en hij vroeg of we ook mee gingen. Nou graag!! Tom ging niet mee, die was net terug van het lopen en moest nog douchen.
We zijn naar een forellenvijver gereden, een kilometer of 10 hier vandaan, hebben een viskaart gekocht voor 150 kronen per gezin, en mochten daarvoor per persoon 2 forellen meenemen. Ralf heeft er 5 gevangen. De jongens hebben op baarsjes gevist met wormen: Dani had er 16 en Nicolas (jongste zoon van Ralf) had het na 7 stuks wel gezien.
De omgeving van het meer was schitterend, en overal krioelde het van de kleine, 1 cm grote, zwarte kikkertjes. Je kon ze niet ontwijken, dus er zijn er heel wat gesneuveld onder de autowielen en onze schoenen.
We waren half 8 weer terug, en een half uurtje later kwam Ralf met 2 schoongemaakte forellen aan. Dat wordt smullen morgen!!
Dinsdag 15 juli.
Naar Ekshärad gereden om in de viswinkel wat extra haakjes, mogelijk wat loodjes en complete setjes draad/dobber/haak aan te schaffen. Onderweg zagen we een jonge elandstier staan. Bleef ons mooi aankijken en we konden dus leuk foto's schieten! In Ekshärad ook meteen naar de ICA voor boodschappen, en langzaam weer teruggereden in de hoop op nog meer elanden. En zowaar, iets verder op als op de heenrit stond vermoedelijk de zelfde eland weer te kijken. Nog dichter bij dan op de heenrit, dus nog scherpere foto's! We konden nu ook zien dat het om een 2 jarig mannetje ging, vermoedelijk door zn moeder gemaand nu zijn eigen hachje maar zien te redden.
Terug zag ik de punt van een tent boven de heg uitsteken: Hans en familie was al gearriveerd! Had ik eigenlijk nog niet verwacht, ging er van uit dat ze wel ergens zouden overnachten, maar ze zijn dus met tussenstops doorgereden tot ze er waren. Gezellig!
Ik had Robin al een hele tijd niet gezien, dat is nu een heerlijk grietje van bijna een jaar geworden.
Even bijgepraat, en meteen een goede reden de regenboogforellen te serveren!
En ze waren heerlijk! Ik sprak Ralf later nog en heb meteen gevraagd of als hij er weer zou vangen, ik er twee van hem overkopen mocht. Geen probleem zei hij, komt voor elkaar!!
's Avonds phase 10 gespeeld natuurlijk, heel gezellig met zo'n grote groep rond de keukentafel, en daarna zijn Robbert en Marieke met Robin de tent in gedoken om te slapen, en hebben wij binnen ook allemaal ons bedje opgezocht.
Woensdag 16 juli.
Jaap, Kees, Karen: allemaal gefeliciteerd met jullie 45e verjaardag!!
Ik heb gebeld om ze allemaal te feliciteren. Helaas waren de lijnen behoorlijk slecht en zijn de gesprekken maar erg kort geweest. Maar heb begrepen dat eigenlijk niemand wat bijzonders zou gaan doen of had gedaan vandaag....
Hans en familie zijn met Dani naar Karlstad gereden. Dani mee omdat hij naar de Godisfabriek wilde, en dat wilden Marieke en Robbert ook wel zien. Halverwege de middag kreeg ik een berichtje om rond 5 uur bij de hamburgertent in Munkfors te zijn, gingen we daar allemaal een hamburgermenu naar binnen werken.
Ook weer erg gezellig en ze smaakten weer prima!!
Daarvoor heeft Tom al het houtwerk wat nog her en daar stond, o.a. de halfvergane raamkozijnen, verzameld in de aanhangwagen. Wel nadat hij het glas eruit getikt had. Dat hebben we naar het milieustationnetje in Tyngsjö gebracht. Het terrein wordt langzaam maar zeker aardig schoon!!!
's Avonds weer een spelletje phase 10, en halverwege de avond kwam Ralf met twee geweldige regenboogforellen aan! Hij heeft er geen gras over laten groeien en is vanmiddag in zn eentje terug naar de vijver gegaan om te vissen. Ze zijn beiden groter dan de vorigen, en de grootste is nog eens zo groot!! Jammie. Ik weet wat we morgen gaan eten hihi.
Morgen gaan de mannen rond een uur of 9 half 10 het hout wegbrengen, en daarna in ieder geval een ritje plastic naar Hagfors vervoeren.
Het spelletje afgemaakt, waarbij het toch wel begint op te vallen dat Marieke, die voor Tom zat, eerst vraagt wat Tom nodig heeft om dan te besluiten wat ze weggooit, en dat Hans al zijn beurtoverslaan kaarten vooral richting Dani schuift, maar dat Dani toch telkens ver komt of zelfs wint......
Ik zal er wel niks van begrijpen, of speel het verkeerd, of te eerlijk hihi.
Donderdag 17 juli.
Robbert en Marieke zijn al op tijd met Robin en de hond vertrokken om in de buurt een wandelroute te gaan lopen, en Tom en Dani waren al vroeg in de weer met het hout vervoeren naar de badplatz en de wagen opnieuw te vullen met plastic. Hans heeft voor mij de altan schoongemaakt zodat de zwarte aanslag weg is en er volgend jaar hopelijk zo overheen geschilderd kan worden.
De mannen hebben nog een ritje Hagfors gedaan om het plastic naar het milieustation te brengen, en van Ralf gehoord dat het een bijna 100% zekerheidje was als je rond een uur of 10 aan de andere kant van het meer gaan rijden, elanden te zien. Dat zullen we dan vanavond wel eens zien!!!Beide regenboogforellen soldaat gemaakt, en er bleef weer niets meer over dan de graten en het vel hihi. Alleen sperzieboontjes en salade erbij gegeten, en het was weer een feestmaaltijd!
Aan de late kant gegeten: de grootste vis had iets langer tijd nodig om goed gaar te worden. Ze pasten beiden niet eens in een koekenpan, moest ze eerst doormidden snijden, en eigenlijk was dat nog te groot. Vond in het keukenkastje nog een grote braadslee, dus die als de sodeju schoon geboend zodat de vissen daarin de oven in konden.
Na het eten dus geen phase 10 gespeeld, maar zo tegen negen uur de auto's ingestapt om naar de andere kant van het meer te rijden op zoek naar elanden. Heeeeeeel langzaam gereden, paar keer gestopt, maar mooi geen elanden. Net die ene keer dat je ze niet ziet zeker hihi.
Tom en Dani zijn bij de eerste open plek uit de auto gestapt en besloten om te gaan lopen, en als we terug reden weer in te stappen.
Na een twee uur zijn we omgekeerd, en hebben de mannen weer opgepikt. Na een lichtelijke hartverzakking: Dani sprong vanuit de greppel ineens voor mijn auto, en omdat ik zo geconcentreerd was op eventuele elanden schrok ik me wezenloos.....( en hij schrok weer van mijn reactie..).
Wel mooie luchten door de ondergaande zon, en natuurlijk sowieso genoten van de stilte en de mooie vergezichten.
Terug op tijd naar bed want morgen gaan we naar Orsa, het berenpark opzoeken!
Vrijdag 18 juli.
Tom gaat vandaag het laatste plastic en de chemische troep naar het milieustation helpen brengen. Gaat dus niet mee naar het berenpark. Ik denk dat hij er ook naar uit kijkt om weer naar huis te gaan: kijken hoe zijn tuintje erbij staat en weer lekker trainen met zn loopmaatjes van de loopgroep.
 |
| schoon!! Heerlijk alles weg.... |
10 uur op weg richting berenpark. Volgens buurman Ronnie is het een geweldig mooi park wat de moeite waard is om te bezoeken.
Hij had gelijk. Het is voor Nederlandse begrippen een pokkenend rijden, dik 2,5 uur, maar we hebben er genoten van alle dieren die er zijn.
Eerst koffie met wat lekkers natuurlijk, en toen het park in.
We hoopten er de wolven te zien, die schijnen behoorlijk schuw te zijn was ons verteld, maar dat is vast al lang geleden. We konden ze al door een dikke ruit bewonderen, en een ging er vlak voor onze neus zitten poepen.Nu zullen ze in het wild een ander menu hebben dan in het park, maar het was geen compacte drol, maar voornamelijk keutels met af en toe een langer stuk. En pikzwart. Ik denk dat we die hier in de omgeving veel hebben zien liggen, en toen aangenomen dat het vossendrollen waren. Begrijpelijk dus dat Kaya vaak geen stap meer verder wilde. Die rook de wolven....
Er waren dus de wolven in een mooi groot verblijf, diverse soorten beren, ook ijsberen, Veelvraten, maar die hebben we niet gezien, sneeuw en perzische luipaarden, tijgers, lynxen, uilen. Maar de uilen zaten als enige in een veel te kleine kooi, ze konden er niet vliegen, en ik weet niet of ze ook nog een ander verblijf hadden.
Ik heb natuurlijk geprobeerd veel foto's te maken van al die mooie dieren, maar omdat er hoge hekken om de verblijven heen stonden met dicht gaas, zie je op de foto's voornamelijk gaas met een schaduw van een onbekend dier erachter. Helaas!!
Het park ligt aan en op een berg, en we moesten behoorlijk klimmen om het hoogste punt te bereiken. Daar was een restaurant, en het uitzicht was er prachtig! We zagen in de verte een bui ontstaan, pikzwarte lucht, en binnen een half uur stortte die zn inhoud over ons heen.
Gelukkig plu's mee omdat het vlak voor we het park ingingen ook had geregend, en de bui duurde maar even.
Eind van de middag weer de auto in voor de terugreis.
We hadden afgesproken met Dani dat we een vuurtje zouden stoken op de vuurplaats die hij met Tom gemaakt had, maar het was hier behoorlijk vochtig. Het hout brandde goed, maar ook de steekvliegen en knutten vonden de warmte heerlijk en kwamen in grote getale langs om te dineren...... Het vuurtje steken was dus gauw over. Dani zal tot een volgende keer moeten wachten, maar dat komt vast nog wel eens goed!
Zaterdag 19 juli.
Vandaag de mannen weer op de bus in Kongsvinger zetten. Ik geloof dat ze het weer best naar hun zin gehad hebben, al zijn de avonturen in het bos die ze in hun hoofd hadden niet uitgevoerd. Heel verstandig, want we hebben gehoord dat er hier echt heel veel wolven in het bos zitten. Afgelopen week is er bij Tyngsjo een eland aangevallen, die heeft het niet overleefd.....Zoals ik al eerder schreef in het stukje over het berenpark, is het dus niet zo verwonderlijk dat Kaya regelmatig doodsbang is en echt geen stap verder wil zetten. Ik maar denken dat het komt door de onbekende geur van o.a. reeën en vossen...
Om half 12 op weg gegaan. Lekker op tijd, hoeven we ons niet te haasten, en om 2 uur waren we op het busstation in Kongsvinger. Tom moest nog even Noorse kronen pinnen voor de bus, en we hebben in de zon zitten wachten tot de bus kwam. Die was er al vroeg, en ging keurig om tijd weg. Tot zover gaat de terugreis dus voorspoedig!!
Ik ook weer de auto in, en op de terugweg een loppis aangedaan. Een oude gitaar gekocht voor 60 kronen. Nog maar 1 snaar eraan, maar juist dat was wel grappig hihi.
Rustig aan naar huis gereden, gelukkig. Vlak voor Knoande stak er iets de weg over, of vloog laag over de weg. Ik schrok zo erg dat ik dat niet eens weet, maar ik stond vol op de rem. Alle wijze lessen vergeten die ik van mijn vader heb geleerd, en ook altijd tegen andere zeg: pompend remmen en niet bijsturen!!!! Vol op de rem en tegensturend, natuurlijk net op een stukje weg wat omlaag gaat, belandde ik na een honderd meter in de wegberm. Je kon aan het slingerspoor zien dat de auto steeds meer een eigen wil had gekregen en de slingers steeds groter werden.....
Uitgestapt, gekeken en geschrokken van de schade, weer ingestapt, auto gestart en die deed het nog. In zn achteruit, maar dat lukte echt niet. Zat vast op een steen....
Alles op slot en lopen dan maar. Dat hoefde niet zo lang, gelukkig, al die rotdazen!!
Een echtpaar uit Hagfors met kind stopte. Een 4 x 4 met trekhaak en gelukkig ook wat spanbanden.n Hij had me er zo uit. Inmiddels ook een Nederlands stel wat was gestopt, en die zijn voor me uit gereden naar Uvanå voor het geval er zich toch problemen zouden voordoen. Het bleek dat ze de winkel hier hadden gehuurd. Ook toevallig!!
Even bijgekomen natuurlijk, mijn verhaal gedaan aan Hans en familie, en contact opgenomen met de ANWB. Die hebben een sleepauto laten komen, en mijn auto staat nu in Ekshärad.
Gelukkig ben ik er zelf heelhuids van af gekomen, zelfs geen blauwe plekken, alleen weer lek gestoken door de dazen.
Maandag moet ik naar het garagebedrijf bellen om te horen wat en of ze er iets aan gaan doen. Ik betwijfel het. En wat ik dan moet weet ik nog niet. Ik krijg een vervangende auto, maar tot wanneer?? We wachten het maar af.
's Avond een aantal keren door de ANWB gebeld omdat ze wilden weten of de sleepwagen was geweest, of ik wist waarheen de auto was gebracht en eventueel welke afspraken er gemaakt waren. Erg netjes vond ik dat!
Robbert en Marieke hadden boodschappen gedaan. Vlees voor een bbq, en ingrediënten om wraps te maken. Hans was niet erg lekker, die lag op bed, dus vonden we de bbq even geen optie, en de wraps waren heerlijk!!
Tegen tienen kreeg ik een berichtje van Carlijn dat ze de mannen had ontvangen (hihi) en een half uurtje later dat ze bij de Mac aan de hamburgers zaten. Die hadden ze hier natuurlijk nog niet gehad!!!
Op tijd naar bed, ik was behoorlijk aan het eind van mijn latijn door alle kilometers van de afgelopen dagen en mijn duik in de greppel...
Zondag 20 juli
Of ik mee ging naar Orebro, een kasteel bekijken en in Nora een beroemd ijsje eten. Nou nee, sorry, even vandaag niet. Heb even genoeg autokilometers in de benen zitten voor een dagje rust.
Met Femke via de Hangout gepraat. Die was alleen met haar vader beneden, Carlijn en Dani lagen nog op bed.
Later met Carlijn geskyped, en het schoot eruit voor ik er erg in had: ze weet nu dus dat ik in de greppel heb gelegen met de auto. Ik heb vermoedelijk de verzekeringspapieren thuis in Nederland laten liggen, of onder de stoel in de auto, maar ik heb ze nodig om het schadeformulier in te vullen. Heb het Tom gevraagd, zonder iets te vertellen, om te kijken, maar heb nog niet van hem gehoord. Even afwachten dus maar!
Tom later vandaag toch maar verteld dat ik van de weg geraakt ben, hij zou het toch wel lezen als hij mijn blog leest. Was blij dat ik er zelf zonder kleerscheuren vanaf gekomen was, en had verder eigenlijk geen commentaar. Hij is al gaan kijken maar kon niets vinden van wat ik had gevraagd, en misschien ligt het ook wel niet thuis. Ik denk trouwens dat ik genoeg heb aan de groene kaart, en Hans had nog een schadeformulier voor me.
Ik heb de autoverzekering een mail gestuurd, inclusief een foto van de auto, om te vertellen wat er is gebeurd, met de mededeling dat ik het schadeformulier opstuur zodra ik alle gegevens heb kunnen invullen.
De bbq aangestoken, en heerlijk gebarbequed, Robbert heeft aan het vuur gestaan en wij heerlijk gegeten van het vlees, stokbrood en salade.
Maandag 21 juli.
Bericht terug van de verzekering. Schade opgeslagen onder een schadenummer, en schadeformulier komt wel als ik weer thuis ben. Das mooi dus.
De ANWB heeft een aantal keren gebeld om te horen of het contact met de garage en het sleepbedrijf naar tevredenheid verliep, en om te horen wanneer ik naar huis zou gaan. Ze zouden een vliegticket voor me regelen, en voor 30 dagen een huurauto. Hoor ik later meer over.
Ik had nog maar net opgehangen of Hans vroeg me hoe dat dan moest met Kaya..... Slik, even vergeten. Terug gebeld om te melden dat er ook een hond mee terug moest naar Nederland. Notitie van gemaakt, en ik zou er weer over terug gebeld worden.
Er wordt een auto vanuit Nederland hier naar toe gebracht. Die komt 29 juli en ik moet hem 28 augustus in Hoorn weer afleveren. Het mag wat kosten hihi!!!!
Verder heb ik nog een keer contact gehad met de verzekering om te vragen wat er met het autowrak gebeuren moet. De auto is namelijk total los, en de ANWB laat hem het liefste hier als schroot achter. Dat was ok zei men, de ANWB heeft meer expertise dan zij zelf, en als ze de dagwaarde van de auto door krijgen is dat voldoende. Ik schijn all risk verzekerd te zijn. Ik zei dat ik bijna zeker wist dat ik WA extra verzekerd ben, maar de mevrouw wist het zeker: ik ben all risk verzekerd, zo staat het in de computer. Dat betekent dat ik de volle dagwaarde van de auto terug krijg, en volgens de ANWB zou dat 2500 euro moeten zijn. Dat is 1000 meer dan ik dacht, en dat is erg lekker!!
Robbert en Marieke zijn naar de grens van Noorwegen gereden om er een flinke wandeling te maken. Eentje uit het boekje met de mooiste wandelingen in Värmland, ergens in de Finnskogen.
Tom en ik hebben er ook een wandeling gemaakt, een paar jaar terug, en die omgeving is prachtig!
Er loopt een oude looproute van de Finnen, net tegen de grens, en soms er net over, met Noorwegen. Ook staan er nog oude authentieke hutjes die het geheel een geheimzinnige uitstraling geven.
Dinsdag 22 juli.
Even helemaal niets vandaag. Even bijkomen en alles van de laatste dagen laten bezinken.
Robbert en Marieke hebben dezelfde weg gereden als die waar ik van de weg geraakt ben, en vonden het een schitterend stuk Zweden, mooie vergezichten, onverwachte uitzichten op meren en dieptes in, maar de weg bloedlink! Marieke zei dat ze zelfs met 50 km/uur af en toe de auto licht voelde schuiven over de losse steenslag. Ik weet er alles van!!
Woensdag 23 juli.
Vanmiddag met buurman Ralf meegereden naar Ekshärad om mijn auto leeg te halen. De garageman had aan de ANWB gemeld dat reparatie tussen de 300 en 3300 euro zou gaan kosten, en hij vertelde aan Ralf dat rechtsvoor, waar het luchtfilter zit, het een en ander gebroken was. Dat kon wel gelast worden maar zou altijd een zwakke plek blijven met alle gevolgen van dien. Geen veilige auto meer dus om mee te rijden dan. Vandaar total los.
Hij wilde de auto niet hebben, de onderdelen kon hij niet gebruiken omdat het merk en model auto hier in Zweden niet veel voorkomt.
Ik heb de spullen uit de auto gehaald, en daarbij het dashboardkastje vergeten. Lekker stom, nu moet ik er nog een keer heen.
Donderdag 24 juli.
Vandaag, morgen en zaterdag zijn er zg. Kultur i tiomilagkogen dagen.
In het hele gebied tussen Malung en Hagfors vinden deze dagen in een groot aantal kleinere plaatsen en dorpen plaats. Het gaat daarbij om te laten zien wat het land te bieden heeft aan ambachtslieden, kunstenaars en aan lekkere dingen wat betreft wild en zoetigheid. Er kan van alles bekeken en geproefd worden.
We zijn er rond de middag naar toe gelopen, en het was leuk. Nog niet veel mensen op de been, en de loppis die erbij hoorde stelde weinig voor, maar ik denk dat het vooral gaat om het weer zien van vrienden, kennissen en bekenden, en onder het genot van wat lekkers, een drankje en een hapje, van elkaars doen en laten op de hoogte te worden gebracht. De vaste bewoners van de dorpen vinden het in ieder geval een heel belangrijk, jaarlijks evenement.
Daarna met Robbert en Marieke een paar loppissen bezocht. Natuurlijk die in Hagfors, waarvan Marieke zei dat ze "shocking" was hihi. Daarna naar By, waar we natuurlijk de heerlijke wafels met ijs en aardbeiengelei hebben geproefd. De loppis langs de weg richting Räda, waar het nog steeds een zootje bende is wat staat uitgestald, en de loppis daar tegen over, die bijna leeg was omdat de eigenaar te ziek was om er mee door te gaan. En dat is eigenlijk behoorlijk jammer. Het was een van de betere loppissen.
Het begon opeens behoorlijk te regenen, met harde donderslagen en felle bliksemschichten. Dat beloofde niet veel goeds: we gaan bbq-en.....
Ondertussen al weer eind van de middag dus weer op huis aan. Nog even snel naar de Lidl om chocolade in te slaan (Marieke) en wat spekfakkels voor de bbq omdat die zo lekker zijn (Robbert).
En het bleef regenen en donderen
Thuis de bbq in de garage gezet, volgegooid met kooltjes en aanmaakblokjes, en fikken maar.
De wespen werden wel wat onrustig van de rook, maar dat was maar even, en we ontdekten in de garage, tegen de achterwand een vleermuis. Is er op een gegeven moment wel vandoor gegaan, maar we hebben hem toch wel even kunnen bewonderen.
Robbert heeft zich wederom opgeworpen als prima bbq-man, en dat was nu een heel ongezellig klusjes. Het regende nog steeds, en wij zaten mooi droog aan de keukentafel heerlijk het vlees op te eten wat hij in zn eentje stond te roosteren.
Morgen gaan Hans en familie weer terug. De planning ligt op ongeveer 2 uur, zodat ze ruim op tijd in Gotenburg zijn. Ze gaan met de boot naar Frederikshaven. Het komt slecht uit dat het vandaag is gaan regenen. De tent moet als het even kan wel droog mee natuurlijk!!
Ik vond het gezellig dat ze er waren. Gelukkig zijn ze voornamelijk hun eigen gang gegaan, hebben af en toe een puinhoop van mn huis gemaakt, maar ook weer opgeruimd, konden de honden helaas niet met elkaar overweg en die hebben we dan ook regelmatig uit elkaar moeten halen, maar het was bere gezellig. Ze hebben ervoor gezorgd dat mijn altan zo goed als klaar is om te worden geschilderd. Dat is een klus voor volgend jaar, maar het scheelt behoorlijk in het afkrabben en schuren van de te verven delen.
Wat er nog meer gebeurde:
De 20e volgens fb, zijn Marieke en ik samen nog een keer op elandenzoektocht gegaan. De weg vanaf Tyngsjö heel langzaam afgereden, tot aan het nationale park, en toen weer terug. Helaas weer geen elanden.
Maar op de weg naar Uvanå, het was al bijna te donker om nog goed te zien, stak er ineens vlak voor de auto een eland met een klein jong over! Ben je 2 avonden aan het rijden om ze op te zoeken, lopen ze zowat in je achtertuin fluitend voor dje auto langs hihi!!
We konden ze nog heel even zien staan, vlak langs de kant van de weg in het groen, maar helaas was het veel te donker en duurde het tekort om er foto's van te nemen.
Wat ik ook nog heb gedaan is samen met Marieke naar de messenman gereden, Ik weet niet hoe hij heet, ook al heeft hij zich voorgesteld. Heb het gewoon niet verstaan en dus ook niet onthouden.....
Hij had een partij hele mooie messen die hij liet zien, allemaal door hem zelf zonder machines gemaakt. Tom had me verteld dat de prijzen ongeveer vanaf 800 kronen lagen, althans, zo heb ik het begrepen, maar het goedkoopste mes kostte 1800 kronen. Dat was me een beetje te gortig. Ik was op zoek naar een dank je wel kadootje voor buurman Ralf, en wist van Tom dat hij er best nog een mes bij wilde hebben. Jammer buurman, je zult het nog een tijdje met je huidige mes moeten doen!
Ik heb toen maar een heel klein mes, ook hand gemaakt, met een leren foedraal en een handvat van ebbenhout en een leren riempje om eventueel om je hals te dragen, gekocht. Meer als symbool, want ik denk niet dat hij het zal gaan dragen..... Maar hij weet waar het vandaan komt, en zal dat gebaar zeker waarderen!
