Voor de laatste keer wildvoer gehaald.
Deze blog zal grotendeels vol staan met allemaal laatste keren denk ik, in ieder geval tot 15 april. Dan is de planning naar Nederland te rijden. Ondertussen ben ik kasten aan het leeg halen en uitzoeken wat er mee naar Nederland met. Of moet, het is meer wat ik wil meenemen. In principe heb ik niets wat in Zweden staat in Nederland nodig. Ik heb er alles... Maar ja, een aantal spelletjes die wil ik meenemen, en toch ook de vele kleding die ook hier hangt. Verder de persoonlijke dingen en dingen waar een verhaal aan zit. Ik vermoed dat de Caddy afgeladen terug gaat, en dat ik vast nog een keer dat ritje moet maken!!
Een uitgebreid fotorondje over het terrein gemaakt. Het is prachtig weer en heb veel fotoos geschoten, af en toe toch een traantje wegvegend.
3 April kwam Femke aan met de binnenlandse vlucht vanaf Arlanda. Ze blijft tot we de 15e terug rijden, en ik verheug me op haar aanwezigheid. En haar hulp is natuurlijk ook welkom!
Geprobeerd een afspraak met de Swedbank te maken om de bankrekening op te zeggen. Er naar toe gaan werkte niet, alleen op afspraak kunnen ze me helpen. Helaas krijg ik het niet voor elkaar om iemand aan de telefoon te krijgen die me helpen kan. Nou ja, jammer dan. Als ik geen geld meer op de rekening stort zullen ze er ongetwijfeld achter komen dat ik in ieder geval de rekening niet meer gebruik. Telenor was meer klantvriendelijk. Ik heb een abonnement voor een mobiele wifi, en dat kon ik gewoon telefonisch opzeggen. In verband met een opzegtermijn moest ik wel 34 SEK meer betalen (3 euro) maar ach, dat zijn de kosten niet.
Naar Tore om afscheid te nemen en de hondjes nog een keertje te zien. We zijn er maar even geweest: er kwamen twee dames langs om hun hondjes te inspecteren. Dat had hij eigenlijk even moeten zeggen. We hoorden later pas dat ze maar een paar minuten zouden blijven, maar toen waren wij al op de weg terug.
Femke heeft zich kwaad gemaakt op de zomerbanden van de auto die onder een dikke laag sneeuw achter tegen de altan stonden,
en ik heb geprobeerd een kist in de garage los te krijgen. Die zat vastgevroren aan het beton en het was onmogelijk daar beweging in te krijgen. Maar wachten tot het minder vriest en dan nog een keer proberen.
Naar Munkfors gereden, naar de hamburgertent. Het eten was goed, maar de sfeer zoals die voorheen om de gelegenheid hing, was helemaal weg. Jammer.
Een dagje naar Storfors, naar Martijn, Fiona en Aaricia. Heerlijk gegeten, goede gesprekken en later een rondje gereden naar o.a. een beverburcht.
Heerlijk dagje.
De zomerbanden onder de auto laten zetten en prompt zijn de wegen glad en valt er wat sneeuw. Glibberen dus. Ondertussen wordt het een aardige bende in huis. Overal staan dozen, meestal halfvol, en ik weet nu zeker dat alles wat ik mee wil hebben nooit in de Caddy kan....
Heel veel tassen met shirts en andere kleding voor de loppis in de kerk van Tyngsjo. Ik neem ook de meeste shirts die bestemd zijn voor het maken van de quiltdekens, mee naar Nederland. Er zijn zoveel mensen die ze voor me verzameld hebben, en ik denk dat ik komende winter lekker achter de naaimachine ga zitten om er verder mee te gaan.
Dagje Karlstad. Eerst naar de snoepfabriek/winkel natuurlijk, en dat blijft leuk. Al hadden we wel het idee dat het aanbod van lekkernijen minder was dan de vorige keren dat we er waren.
In Mittencity, Karlstad, lekkere broodjes gegeten. Nergens op gebeten, maar wel mijn halve tand afgebroken, of de vulling eruit. Eerste klus in Nederland dus. Naar de tandarts. Naar de H & M voor lekkere en veel zomerkleding. Verjaarskadootje alvast. Viel ons wel op dat ook hier veel winkels verdwenen waren. Terug bij de auto een parkeerboete onder de ruitenwisser. Ik verwachtte dat al. We liepen in het winkelcentrum toen ik er aan dacht geen geld in de meter te hebben gegooid...
Gelukkig viel de schade mee: 400 SEK.
Het feest van Hendrik. Het was druk, meer dan 80 personen zei Ann-Britt. Vooraf hadden we de auto ingepakt, en alleen de poes moesten we nog ophalen. We hadden al besloten dat we niet tot laat op het feest zouden blijven maar na het eten (heerlijke soep!) weg zouden gaan, Max zouden ophalen en op weg zouden gaan. Dat Max ophalen ging bijna fout. We hadden een tuigje gekocht zodat hij af en toe naar buiten kon als we (lees Femke) een rookpauze hielden. Dus aan de lijn naar de auto, en hoe hij het voor elkaar kreeg weet ik niet, maar hij wist zich uit het tuigje te worstelen. Gelukkig ging hij er niet vandoor, en kon ik hem zo weer oppakken en in de bench zetten. Kattenbak erin en zijn eigen kussen waar hij op kon liggen. De hele weg naar Nederland geen kik gegeven en zelfs aan het snorren als we de achterdeur opendeden om hem even aan te halen.
We kwamen langs Storfors, langs het huis van Martijn en Fiona, en er brandde nog licht. Even gestopt, wat gedronken, welterusten gezegd en weer door. O ja. twee weken geen wild gezien, en we waren amper op weg of we zegen een eland in de berm, een ree, twee keer een haas, een das, een fazant en een vos. En dat allemaal binnen een paar uur. Helaas niets geschoten broertje, maar we hebben ze allemaal samen gezien en dat telt ook toch!
Onderweg bedenk ik me ineens dat ik de bederfelijke spullen niet heb weg gedaan. Brood in de kast, eieren, yoghurt in de koelkast en ook nog een stuk kaas. Ann-Britt geappt of ze het voor me weg wilde halen.
De reis ging lekker. Ik heb weinig geslapen, maar Femke heeft redelijk haar ogen kunnen dicht doen. Die heeft ook het meeste gereden. De brug en het pontje in Denemarken vond ik wel leuk, verder was de rit weinig opwindend. We waren kwart over 3 ('s middags) in Zwaag. (kwart over 8 's avonds vertrokken). Niet eens zo erg moe, het is me alles mee gevallen!
Toen we op het feest van Hendrik waren, werd ik door Josefine mee getrokken de keuken in, en daar stonden Ann-Britt en Hendrik op me te wachten. Ik kreeg een kadootje en een kaart.
Een Tiomila skogen Dalarnahast. Een genummerd exemplaar, speciaal gemaakt voor de Tiomila skogen. En een vreselijk lieve, ontroerende kaart erbij. Zo lief, en gelukkig zag ik later ook Ronny nog. Die zat bij ons aan tafel en bij het weggaan heeft hij me wel 5 keer geknuffeld en gezegd dat hij het maar niets vond dat ik weg ging. Bij het afscheid nemen kwamen er ineens meer mensen naar me toe om gedag te zeggen. Dat had ik niet verwacht. Ik kon ze allemaal wel, maar dat ze zulke lieve woorden tegen me zouden zeggen vond ik heel bijzonder.
Nog niet helemaal een afgesloten hoofdstuk. Ik moet, als we terug zijn uit Bali, een keer terug om de laatste dozen op te halen en te zorgen dat alles een beetje netjes achter blijft. We zijn eigenlijk best overhaast vertrokken en dat is in het huis te zien.
Goed. Op naar het snelle leven in Nederland. Afspraken gemaakt met de huisarts vanwege de nog steeds erg pijnlijke schouder, met de tandarts vanwege mijn afgebroken kies, met de neuroloog zoals met hem afgesproken, met de oogarts voor een jaarlijkse controle in verband met mijn diabetes, en met Hans Anders om mijn bril op te halen.
Tijdens mijn eerste autoritje in Hoorn langs het stadsstrand gereden waar ze nog steeds mee bezig zijn. Ik had begrepen dat dat deze zomer in gebruik genomen zou worden, maar ben benieuwd of ze dat gaan waar maken.
Een kussenbox gekocht. Keurig de kussens opgemeten, en een box uitgezocht op de site van Jysk. Opgehaald maar de kussens passen er niet in.... Blijkt dat de afmetingen die op de site staan, de buitenmaten zijn. Dus de rugkussens passen er wel in, maar de zitkussens moeten er maar bovenop gelegd worden. Dani heeft hem voor me binnen gezet en meteen de bijkeuken een beetje gereorganiseerd. Alles weer netjes. Samen met Roch lekker roti gegeten, hoe krijgen ze het weg! Ik heb er 2 dagen van gegeten en had toen nog over, en zij hadden binnen een mum van tijd ieder hele bak leeg.
Er staat al sinds we terug zijn een autootje op de parkeerplaats. Dani en een vriend zijn er een radio en een subwoofer aan het inbouwen, er komen roze stoelbekledingen in, roze accessoires en tot slot een roze strik op de motorkap. Cadeautje van haar broer en schoonzus voor haar 19e verjaardag! En ze heeft niets door. Ze heeft al een paar keer de Ka naast de auto gezet en zich duidelijk niet afgevraagd wat die auto zo lang op de parkeerplaats deed.
De huisarts heeft me voor een röntgenfoto doorgestuurd, en de uitslag was zwaar gekneusd en tekenen van artrose. Op naar de fysiotherapeut, die me tot nu toe meer pijn bezorgt dan dat hij de pijn weg neemt. De oogarts heeft geen rare dingen aangetroffen, de tandarts heeft mijn vulling/kies gerepareerd en de neuroloog bezoeken wordt pas in juni.
Zo. Iedereen weer bij. Of ik elke maand nog steeds een blog ga schrijven weet ik nog niet. Het hangt er ook een beetje van af of ik wat te schrijven heb natuurlijk. Ik zou zeggen, hou het maar in de gaten. Ik vermeld het wel weer op faceboek!!
