kleine aanvulling op de juffertjes....

Wat ik vergeten ben te benoemen....

Voor het "hoe zie ik er uit" op je sneakers (denk ik), je sportschoenen, en korte schoensokjes op weg naar Karlstad, en dan vlak bij huis, op het ijs van de visvijver, een aantal ijsvissers zien die met spartelende vissen in de sneeuw duidelijk een goede vangst hebben.
Even er naar toe, (oooh, wat zielig voor die vissen....)  en natuurlijk tot je enkels door de sneeuw moeten lopen. Hou dan die schoenen, en je voeten, maar eens droog en warm..
Niet terug naar huis willen om droge sokken en andere schoenen aan te doen, want dat zouden dan laarzen worden en daarmee kan je je niet in een stad vertonen....

Bij mij alles willen eten en drinken, maar ook al is het betaald, ergens anders niets aannemen of willen pakken.
Zo kon je op de boot zoveel drinken en eten als je wou, maar denk maar niet dat er meer dan een keer heen en weer gelopen werd tussen het buffet en de tafel waar we aan zaten.
Ook bij de sledehonden (Mooneye) konden de juffers iets te drinken krijgen, maar ook daar wilden ze niets. Vreemde meiden hihi.

Soms dacht ik dat ze enorme ruzie zaten te maken. Dan werd er gescholden en met de meest bizarre woorden gegooid, om vervolgens in lachen uit te barsten en verder te gaan alsof er niks aan de hand was. Dat was er waarschijnlijk ook niet, maar daar had ikzelf dus wel wat moeite mee.....

Er is, denk ik, geen nacht voorbij gegaan waarin ze voor vier uur hun bed opzochten.
Heerlijk muziek luisteren, spelletjes spelen op de Ipad, snapchatten of weet ik veel hoe dat allemaal heet, en vooral heel veel lachen!
Dan sochtends, of smiddags, wakker worden, te ontbijten en evengoed fris en vrolijk de dag beginnen!

De keer dat er voor me gekookt zou worden werd pannenkoeken bakken. Ze waren erg lekker en alles zat natuurlijk onder, maar dat mocht de pret niet drukken.
Ze hebben wel een aantal keren gezegd dat ze macaroni zouden gaan maken, maar de kant en klare kruidenmixen kennen ze hier niet dus heb ik gezegd dat dat niet hoefde. Om alleen voor een groentepakketje naar de supermarkt te gaan vond ik net iets te veel. Bovendien kon ik aan de dames zien dat dat ze ook niet echt aantrok....

We hebben geen wandelingen gemaakt, en dat had twee oorzaken.
Femke zat met een breuk in haar bekken en moest vreselijk goed uitkijken dat ze niet onderuit zou gaan, en ik heb het grootste gedeelte van deze dagen met een rug gelopen die in een pijnlijke, rare kromming bleef steken.
Samen zijn ze er wel op uit getrokken. Naar de badplatz, heen en weer over de weg, het bruggetje over, af en toe met Kaya naar buiten. En er zullen heus wel schuivers gemaakt zijn, maar daar heb ik verder niets over gehoord. Na de eerste dag bleven de krukken voor Femke in de hoek staan en ik kan alleen maar hopen dat ze zich niet heeft overbelast.