Paaseieren zoeken. Gewoon, omdat het leuk is en lekker even naar buiten de sneeuw in.
Weer veel lol natuurlijk, en we hebben genoten van het samen buiten zijn hihi.
De dag na pasen moest Carlijn weer terug naar huis.
Half 5 ons bed uit, want in tegenstelling tot de reis hier naar toe kon ze nu wel met de binnenlandse vlucht naar Stockholm.
Paar heerlijke dagen gehad, en voor Femke viel het afscheid zwaar. Nog even volhouden meisie! Het gaat goed, ook met het schoolwerk en buiten dat het saai is hier bij oma, vliegen de dagen toch om.
Naar de fysiotherapeut voor wat iedereen zegt mijn hielspoor. Volgens mij was het mijn achillespees, maar we hadden het allemaal bij het verkeerde eind. Het blijkt om een slijmbeursontsteking te gaan. Die zit tussen de achillespees en het hielbeen tegen het schuren van de pees tegen het bot.
Met laseren zou het met een paar weken over moeten zijn....
Ook afspraak bij een arts van de Vardcentral. Sinds eind vorig jaar ben ik erg instabiel en moet me ook tijdens het wandelen/lopen regelmatig staande houden door een pasje opzij te doen.
Hij denkt dat het aan de diabetesmedicijnen ligt, en raad me aan te minderen en alleen de noodzakelijke metformin/insuline te slikken. En zelfs aan die pillen twijfelde hij. De bloedwaarden zijn stabiel en redelijk normaal zegt hij, dus misschien heb ik ze helemaal niet meer nodig.....
Danielle en Elke zijn gearriveerd, en wat een verrassing, een minuut of 10 later kijk ik toevallig naar buiten en wie loopt daar met een rugzak op zijn rug?? Broertje Kees!!!!
Nooit verwacht en zo leuk!!
Na de koffie gunt hij zich geen seconde rust meer en duikt de tuin in, op zoek naar de schade die de grote lading sneeuw heeft veroorzaakt.
Danielle en Elke zijn er achteraan gegaan en het blijkt dat het kasje geen echte schade heeft. Er is een hoekpaal verzakt, en met een wig eronder was dat probleem snel verholpen.
Ook de garage heeft een inspectie ondergaan. De wanden zijn door het gewicht van de sneeuw wat gaan wijken, waardoor de dwarsbalken in de nok los geschoten zijn. Kees heeft er meteen lange schroeven in gezet zodat het weer redelijk staat. Wel moeten de wanden naar elkaar toe getrokken worden, maar dan moet eerst de sneeuw van het dak.
Gezellig phase10 gespeeld. Het spel was alleen bij Femke en mij bekend, maar viel heel goed in de smaak.
Later in de week, bij hun bezoek aan Karlstad, hebben Femke en Danielle twee shirts gekocht met de tekst"dont hurry, be happy". Dit zingt Kees te pas en te onpas, en vooral bij het spelen van Phase10.
Daarna met zn allen huiswerk van Femke gemaakt. Geschiedenis, vooral over de 1e wereldoorlog.
Afdakjes op de eekhoornkasten zaten er ook al snel op, en omdat hij hout en metaal nodig had moest Kees eerst naar de tractorgarage. En daar naar toe was eigenlijk niet te doen.
Twee langlopers gemaakt om door de sneeuw te kunnen lopen, of eigenlijk er over heen, en dat ging buiten verwachting prima, en stond vanzelfsprekend garant voor een flinke portie lol!!
Natuurlijk hebben ook de meiden later geprobeerd er meters op te maken, en ook zij hebben er veel plezier mee gehad.
Verder is er veel gewandeld, niet alleen over de weg maar ook door de meters sneeuw. Naar nr 10, naar de badplatz, stuk de brug over het bos in en een stuk de weg richting Tyngsjo op
Veel buiten en het weer heeft mooi mee gewerkt. Slechts een mindere dag, en verder veel zon.
En helaas, weer geen elanden gezien. Nou is dat niet zo heel verwonderlijk: langs de weg richting Tyngsjo, waar we de meeste elanden hebben gezien, wordt veel, heel veel bos gerooid, dus de mogelijkheid ze daar nog te zien is bijna nihil. Doodzonde dat er zo gigantisch veel bos verdwijnt....
Tijdens een van de vele wandelingen hebben de dames wel de keutels van elanden op de badplatz zien liggen. Gelukkig zitten ze dus nog wel in de buurt, of zaten kan natuurlijk ook...
Ik ben niet de enige die regelmatig onderuit gaat in de sneeuw: ik zag ook broertje Kees een duik maken. Even bij het riviertje kijken maar vergeten dat de tuin daar behoorlijk afloopt en je dus zeker met de sneeuw rustig aan moet doen. Was wel een leuk gezicht. een Duik met een aanloop hihi. Na de eerste schrik en een positief antwoord op de vraag of alles nog heel was, hebben we er hard om kunnen lachen. Helaas, geen camera bij de hand...
Er stonden twee pakken mix voor brownies in de kast, en Danielle en Femke hebben er een heerlijke en een half mislukte maar toch wel te eten taart van gemaakt.
En Femke had de smaak goed te pakken: twee dagen later moest ook het pak cakemix er aan geloven. Nu staan er nog twee pakken kwarktaartmix, en ik heb zo'n flauw idee dat die er ook nog wel aan gaan!
De laatste dagen van hun verblijf hier heeft Kees tegen de achterkant van het erkertje, onder het raam, een boekenkastje gemaakt. De achterwand eerst geïsoleerd, zodat de meeste kou die daar te voelen is wordt tegen gehouden. En het is functioneel en staat ook nog eens heel mooi!
Met Kaya naar de dierenarts in Torsby om onder narcose haar nagel die als een gek groeit te laten verwijderen. Eenmaal in slaap kon ik precies zien wat een vreselijke plek dat was, en hoe dik de teen zelf was. Dat moet ontzettend pijn gedaan hebben. Het eerste kootje van de teen is verwijderd nadat er een foto genomen is. Ook het tweede kootje was niet helemaal zuiver: er zat een stukje bot in het vlees en er was wat onrustig weefsel maar het kon wel blijven zitten. Nader onderzoek ervan heb ik afgewezen. Wat heeft t voor zin te weten of dat stukje weefsel misschien aangetast is door iets engs.
Oke. Hond met een antibioticaspuit en zn poot dik in het verband mee naar huis. Oja, ook met een nekkraag, maar die heb ik er in de auto afgehaald. Dan kon ze nog even nasoezen en verder wakker worden.
Kees was aan het vuurtje stoken, toch nog hihi.
In de houtschuur werd een plank met vervelende beesies aangetroffen en die moest natuurlijk vernietigd worden. Verder lag er ook nog al wat oud rottend hout dus dat kon er ook meteen bij, en ach als we toch bezig zijn dan ook de stapel dennentakken voor de altan maar de vuurton in!
En omdat het zonnetje heerlijk scheen en het na gedane arbeid goed rusten is....
De meiden hadden het in de eerste dagen dat Danielle en Elke hier waren over een sneeuwduik. Was er nog niet van gekomen, en ondanks dat de bovenlaag van de sneeuw een beste ijslaag was geworden, besloten Femke en Elke het er toch op te wagen.
Dikke pret!!
Het verbinden van de poot van Kaya is een klusje dat alleen niet te doen is. Het doet dan wel geen pijn meer, maar rustig stil blijven zitten tot dat er een keurig verband is aangelegd kan je wel vergeten. De wond zelf is gelukkig droog en ziet er volgens mij mooi uit, en met de nekkraag om kan ze er niet aan likken, maar om naar buiten te gaan moet het echt verbonden worden, een sok worden aangetrokken en een plastic zak er om heen gebonden worden. Ga er maar aan staan!!!
En lukt het me om dat voor elkaar te krijgen, glijdt alles er binnen de kortste keren er weer af, hoe ik het ook verbind.....
In huis nu maar alleen een sok aangetrokken en die stevig met tape vast gezet, zodat ze geen kap op hoeft. Dan kan ze de hele dag door fatsoenlijk bij haar drinkbak en loopt ze niet constant tegen van alles op. En dan bij het uitlaten maar een grote plastic zak er om heen, zonder verband en hopen dat alles dan een beetje droog blijft.
Voor controle naar de dierenarts, weer een aardig ritje naar Torsby, en we combineren dat met boodschappen doen bij een grote supermarkt daar.
Een niet zo'n leuk bericht van Martijn en Fiona.
Zij zouden vanaf 27 april op mijn huis en dieren passen, maar door flink wat tegenslag gaat dat niet door. Schrikken, want wat moet ik nu??
Voor hen ook niet fijn natuurlijk. Ze hadden zich verheugd op 3 weken heerlijk Zweden, en dat wordt nu waarschijnlijk drie weken inpakken en verhuizen......
Ik heb Ann-Britt gevraagd of zij iemand wist die zich over Kaya kan ontfermen, en zij gaf me een adres van een hondenpension in Sillero (Yttermalung). Gebeld en daarna gaan kijken. De honden worden 4 keer per dag uitgelaten in een groot bosgebied. Er zijn wat ik heb gezien een stuk of 10 hokken voor even zoveel honden, zelf voer mee nemen, en natuurlijk mand en kleedje. Het is maar goed dat het bijna niet meer vriest, want het zijn onverwarmde hokken met een betonnen vloer. Heel wat anders dan ik voor Kaya zou willen, maar ik heb geen idee wat ik anders kan.
Gedacht de auto te pakken en Kaya mee te nemen, maar dan ben ik het geld van de betaalde tickets voor Femke en mij kwijt. Natuurlijk weer geen reisverzekering afgesloten...... De opvang kost 150 sek per dag,dus dat komt totaal op ongeveer 300 euro. Er is een hele kleine kans dat Martijn en gezin toch nog deze kant op komen, maar die kans is echt miniem. Zo wordt het vliegen dit keer alsnog een flinke hap uit mijn budget......
Als het het woord kapsalon hoort denk je toch niet aan een gerecht wel. Ik kende het dacht ik van jaren terug: patat met alle sauzen eroverheen die je je maar kan bedenken, en met een spiegelei erover, maar Femke vertelde dat ze het thuis vaak aten. Patat met shoarma (of kebab), knoflooksaus en sla. Alles over elkaar en eten maar.
En het was heerlijk!!!
Naar de Modeboden geweest met 15 Zweedse vrouwen. Doen we 2 x per jaar om als een van de eersten de nieuwe, in dit geval zomercollectie, te kunnen bekijken en met wat korting eventueel aan te schaffen. Femke was ook mee, en zij heeft een paar schoenen en een broek gekocht. Ik zag niets wat ik graag zou willen hebben. Bovendien heb ik nog twee nieuwe broeken liggen van het vorige bezoek aan die winkel.
We krijgen ook altijd een lichte salade en wat te drinken, maar Femke had daar geen trek in. Die wilde liever een hamburgermenuutje bij de hamburgertent die aan de andere kant van de weg zat. En die was erg lekker zei ze. Niet minder dan de hamburgertent in Munkfors. Hoeven we een volgende keer dus niet meer zo ver weg.
We kunnen even geen tv kijken.
Bij het aanzetten kwam er een knalletje uit het kastje aan de wand achter de tv, vermoedelijk een versterker, en het enige wat nog op het beeld kwam te staan was dat er geen verbinding gemaakt kon worden.
Naar Uddeholm, naar de satelietzaak van Nederlanders, waar ik ook mijn canaldigitaal abonnement heb afgesloten. Ze konden me helaas in eerste instantie niet helpen. De eigenaar zelf was er niet en zn vrouw durfde niet met zekerheid te zeggen of dat kastje wat knetterde inderdaad een versterker is. Ze zou me mailen zodra ze haar man had gesproken. Op dit moment nog niets gehoord......
Naar Kristina gereden (ze woont een paar kilometer richting Avradstjarn. Zij geeft o.a. de viltcursussen) om te kijken/vragen of ze nog schapenvachten had liggen. Ze had er twee, maar die waren wel erg klein. Net voor Midsommer krijgt ze een nieuwe lading aan, en ik ga dan nog een keer kijken. De vachten die ze liet zien waren wel erg mooi met een mooie krul erin. En wat ook wel handig is, is dat ze gewoon de wasmachine in kunnen als het nodig is!!
Mooi voor in mijn nieuwe stekkie!
Ook weer eens naar het meer gelopen. Tot nu toe durfde ik dat niet aan. Te veel ijs en sneeuw en veel te glad. De weg er naar toe is nu redelijk schoon en ik zag dat het meer bijna geen meer meer is.
In het diepere gedeelte staat nog wat water, maar verder staat het totaal droog.
Zou dat dan weer wat te maken hebben met de mogelijke reparatie aan een dam een eind richting Hagfors op?? Dat zou vorig jaar gebeurd moeten zijn, maar door een slapende medewerker van ik heb geen idee wat voor bedrijf kon dat niet door gaan. Er was vergeten een vergunning aan te vragen....
Goed nieuws vanmorgen vroeg.
Sjuul en Chris hadden bij het horen van het afzeggen van Martijn en gezin, aangeboden om, als ik niets anders kon vinden, op Kaya te passen.
Echter vlak na dit aanbod overleed Piepeloen, hun kat waar ze enorm veel van hielden, en ik wilde hen niet lastig vallen met de vraag of het aanbod nog geldig was.
Vanmorgen appte Sjuul dat Kaya welkom is, en ze hoopt dan weer wat wandelingetjes te kunnen maken en aan wat anders te kunnen denken dan aan het afscheid van Piepeloen.
Ik ben er erg blij mee. Nu hoeft Kaya niet in een afgesloten, koude ruimte, in een kooi met een betonnen vloer zijn dagen door te brengen. Nu kan ze lekker binnen bij Sjuul en Chris liggen. Sjuul zei al dat ze op bed mocht dus ik krijg waarschijnlijk een door en door verwende hond terug!!
Ach, hopelijk zijn Sjuul en Chris blij met de afleiding, is Kaya blij met de aandacht en ik ben blij dat er een heel goede oplossing gevonden is!!!
Ik ben even kwijt of ik al eerder heb verteld dat ik bij de fysiotherapeut loop.
Al sinds het voorjaar van 2017 loop ik met pijn in mijn hiel, en zowel de pedicure als mijn diabetesverpleegkundige zeiden dat het hielspoor was. Ik heb dat in alle toonaarden ontkend, want uit de verhalen van o.a. Carlijn, en uit de informatie op internet bleek niet echt dat deze pijnplek op hielspoor kon duiden.
De laatste keer dat ik de diabetesverpleegkundige heb gesproken heb ik een beetje doorgedramd met de vraag waar ik terecht kon met deze klacht. Vooral het autorijden was een crime.
Ze stuurde me door naar een Nederlandse fysiotherapeut en deze is aan de gang gegaan met een laserbehandeling. Het was geen hielspoor maar een slijmbeurs ontsteking. De pijn en klachten zouden binnen enkele behandelingen verdwenen moeten zijn. Nou, vergeet het maar. In eerste instantie ging het prima. Het was niet pijnloos, maar ik kon weer redelijk normaal lopen. Tot nu toe dan. Nog een week te gaan voor ik naar Nederland kom (gelukkig hoef ik deze keer niet met de auto. dat was nevernooit gelukt!), en ik verga van de pijn. De hiel is niet gezwollen, maar voelt gloeiend heet aan, en ik kan niet op mijn been staan. Vanmorgen vroeg trok het zelfs naar mijn bovenbeen toe. Ik kon wel janken.
Natuurlijk er niet aan gedacht om eerder ontstekingsremmers te slikken, maar na een appie van Carlijn om dat toch maar te doen begonnen die na een uurtje gelukkig te werken.
En dank zij de cruisecontrol in de auto konden Femke en ik toch redelijk normaal even op en neer naar de Godisfabriek in Karlstad. (druk van de hiel af). Ach, en omdat we toch in de buurt zijn ook even langs de Mac gereden voor een kipburger en een ijscoffee caramel.....
Nog even terugkomen op de schade aan de garage.
Nu alle sneeuw eraf is kan je pas goed zien wat het gewicht daarvan heeft uitgehaald. Het dak is een behoorlijk eind ingezakt, om omdat de wanden wijken is ook de voorste balk gaan zakken. Mijn auto past er nu niet meer in, en ik heb de schade bij de verzekering gemeld. Misschien levert het wat op, en anders kan broertje Kees het wel fiksen zegt hij.
Het gaat nu hard met het wegdooien van de sneeuw. Waar het was opgestapeld om het pad vrij te maken of te houden ligt het nog wel, maar het wordt al aardig groen op het terrein. Nog een paar dagen en dan kan ik bij de lange rij groentebakken om te kijken hoe het daar mee staat en de oude boerenkoolstronken die er nog in staan te verwijderen.
Voor in het kasje heb ik tomatenzaailingen staan. Die gaan sneller als verwacht en moeten van de week nog wel over gepot worden. Komt goed! Alleen een watersysteem bedenken zodat ze wel blijven groeien zonder dat ik Ann-Britt daarmee lastig moet vallen.
Ergens heb ik iets gelezen van bakken water met katoenen draden zodat de plantjes water kunnen nemen als ze daar aan toe zijn. Zoiets. Even opzoeken.....
Maandag, als ik toch naar Eksharat moet voor de pedicure, meteen langs het tuincentrum voor potgrond. Worden nog een paar drukke laatste dagen voor ik weg kan.
Zoals gezegd de pedicure, twee keer de fysiotherapeut, Kaya weg brengen, plantjes verpotten, koffers pakken en het huis een beetje knap achter laten.
Kreeg een appie van Danielle. Ze zit bij Kees en Jolanda en spelen Phase 10......
Helaas zonder de bijbehorende trui: het is bloedjeheet in Nederland en de trui is dus veel te warm. Trouwens, de tekst kennen ze zo langzamerhand uit hun hoofd denk ik!!
Ze zullen vast veel lol hebben hihi, en het is nu helemaal duidelijk dat ze dat hier met veel plezier hebben gespeeld!
Tijd terug dat het kon, maar de badplatz was weer begaanbaar, en Kaya loopt als een jonge hond, dus tijd voor een rondje. Hopen op die ene eland die er misschien nog zou kunnen lopen maar helaas. Zelfs de keutels niet gezien.
Wel paar mooie foto's....
Ik ben vandaag ook nog even naar de kruising bij Tyngsjo gereden om een vuilniszak weg te brengen, en zag buiten de erg kale vlaktes daar, ook bij het bord van Uvana een apparaat staan waarmee de bomen op lengte worden afgezaagd......
Het zal toch niet dat ze ook binnen het dorp die anderhalve boom nog weg gaan kappen.
Schrikken!!
In de kelder is het een waterballet. Overal water, en niet zo'n klein beetje ook. Goed gekeken maar volgens mij is er niets lek of stuk. Ik vermoed dat het grondwater is wat door een zwakke plek in het beton omhoog geperst wordt, maar voor de zekerheid toch maar buurman Ronnie gevraagd te komen kijken.
Er is ook geen dweilen tegen. Het komt net zo hard weer terug. Maar afwachten tot morgen en hopen dat de druk dan iets minder is. Mazzel trouwens dat dat zich nu openbaart en niet pas volgende week als ik in Nederland ben.....
De volgende morgen was het nog erger! De hele vloer en de kast stonden blank. Je had laarzen nodig om er door heen te waden...
Maar weer naar buurman Ronnie. Die zou naar Mora moeten en misschien kon hij een waterpomp voor me mee nemen. Dat was niet nodig zei hij, er stond er nog een in zijn kelder als reserve voor de pomp die het drinkwater oppompt. Eerst kwam hij kijken, en hij vermoedde dat er iets met de afvoer niet klopte. Want ook de afvoerputjes werkten niet.
Even flink roeren met een lange lat en het was zo gepiept. Niet dat al het water meteen weg was, dat heeft nog de hele dag vegen richting het afvoerputje gekost. Blaren op mijn handen, en ik hoop dat er niet veel grondwater meer naar binnen komt.
Ook naar skatteverket geweest. De fysiotherapeut belde om te zeggen dat ik niet meer verzekerd was, waardoor hij zijn declaraties niet vergoed zag. Blijkt dat ze een flink foutje gemaakt hebben en me per 4 april 2010(!!!) hebben uitgeschreven. Alles wordt weer recht getrokken maar leverde ook weer stress op.....
De koffers aan het pakken. De handbagage van Femke zit propvol en toch niet op het max. gewicht, en ik ben benieuwd wat mijn koffer die het ruim in gaat weegt. Die komt ook propvol te zitten en de cabinekoffer moet ook nog worden volgestouwd. Leuk, al die schoolboeken hier, en al die nieuwe kleren, maar het moet ook mee naar Nederland!! De winterjas van Femke laten we hier. Die heeft ze voorlopig toch niet nodig en voor de winter kom ik heus nog wel een keer in Hoorn!
Morgen de laatste keer naar de fysiotherapeut, daarna Kaya weg brengen, tussendoor inchecken zodat Femke en ik naast elkaar komen te zitten, en dan denk ik dat ik alles voor elkaar heb. En anders maar niet!!
Nog even terugkomend op het apparaat waarvan ik zei dat het de bomen op lengte afzaagt.
Bij nadere bestudering blijkt het het apparaat te zijn wat normaal gesproken op de trucs staan om de stammen op te laden. Om meer stammen mee te kunnen nemen, of langere lengtes, denk ik dat ze het apparaat tijdelijk hebben geparkeerd....
De fysiotherapeut heeft mijn hiel ingetapet, zodat ik er de komende dagen extra steun mee heb. Dat is nog wel nodig ook, vooral het autorijden breekt me soms op.
Vandaag Kaya naar Sjuul en Chris gebracht en ook al is dat niet echt ver rijden, even ruim een uurtje vanaf Hagfors, ik had er behoorlijk pijn aan.
 |
| Rond het vriespunt met een zonnetje. Heerlijk lopie!! |
Omdat de tickets apart van elkaar geboekt zijn, en ze van Femke willen weten of ze vrijwillig mee gaat (denk ik), moeten we voor haar boardingpas toch naar de desk toe. We konden ook niet naast elkaar zitten, maar gelukkig wel achter elkaar. En ach, dat uurtje zonder oma overleeft ze toch ook nog wel hihi.
Alles zit in de koffers, en op mijn handbagagekoffer na zit alles al in de auto ook. Vliegveld Hagfors gebeld om te vragen naar de mogelijkheid de auto 3 weken achter het hek te kunnen parkeren en dat was geen probleem werd gezegd. Heb alleen niet gevraagd wat dat moet kosten, maar dat zullen geen wereldbedragen zijn. Gratis vertelden ze me!!
Morgenochtend half 5 het bed uit, en half zes wil ik rijden.
Op tijd slapen dus!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten