2022. Juli.

 

Met de trein naar Arlanda. Vroeg op dus, want de trein vertrok om 6.45 uur. Was nog wel even een klusje. Een koffer, een handtas, een laptop en een kruk. Gelukkig was er een heel aardige vrouw die me zag worstelen en me tot aan Arlanda heeft geholpen. Moest een keer overstappen, en terwijl zij zich over mijn koffer ontfermde kon ik de lift gaan gebruiken om naar een ander perron te gaan. Eenmaal op Arlanda was het nog een heel stuk lopen naar Terminal 2, en daar heb ik de assistentie gevraagd die ik bij het boeken van de reis al had besteld. Het duurde lang voor die kwam, maar gelukkig nog op tijd bij de gate. Op Schiphol stonden ze me al op te wachten, en ook bij de bagageband liep het vlot. En heerlijk zoveel familieleden met een auto!! Dani en Roch stonden me al op te wachten.

Thuis alles op tafel neer gezet, wat ondergoed gepakt, mijn medicijnen en telefoon, en op naar Carlijn om met haar mee te gaan naar de camping. Daar een patatje gehaald (wat een goeie eetschuur is dat geworden!!) en later staan kijken bij het verdelgen van een gigantische hoeveelheid wespen die zich tussen een dak van een caravan van een van de Rotterdammers (campingvrienden van Carlijn en Dennis) hadden verschanst. 

Natuurlijk een potje 31-en op tijd gaan slapen. 

Heerlijk ge bbq-ed. Dani en Roch kwamen als verrassing langs, en 's avonds met de Rotterdammers weer 31-en. Eindelijk een keer gewonnen, en we speelden met 9 man, dus een leuke aanvulling van Femkes potje (ik heb gen speciaal potje daarvoor). Bere gezellig en erg laat!

Terug in Hoorn de koffer uitgepakt en de tuin bekeken. Carlijn en Roch hadden mijn huis door gewerkt en de voor en achtertuin een beetje gangbaar gemaakt. Het schijnt dat de voordeur amper meer bereikt kon worden door de lavendel en de rozemarijn die zo aan het woekeren waren geslagen, en achter en voor was al het onkruid ook aangepakt. Blij mee!!

Achter moet nodig de tuin worden aangepakt. Deze struik, wat een braam blijkt te zijn, maakt hele lange uitlopers en komt op meerdere plaatsen boven de grond. Ik ben gek op bramen maar deze struik moet heel erg ingesnoeid worden, meerdere keren per jaar.

Ook de druif moet geholpen worden. Er moet een soort pergola komen waaraan staaldraad bevestigd moet worden, zodat alle ranken die nu op de grond en voor de tuinpoort liggen, weer geleid kunnen groeien. Er zitten heel veel druiventrossen aan, maar daar zal ik  zeker dit jaar niet van kunnen genieten.  En ook leuk, er groeien appels aan het appelboompje.

Achter een internationaal rijbewijs en een medicijnenpaspoort aan gegaan. En 4 lantaarntjes op zonne-energie gekocht. Het lijken net kaarsjes die branden: leuk gezicht. Ik hou er zelf 2 en 2 voor AnnBritt.

Naar het ziekenhuis om controlefoto's van mijn voet te laten maken, en naar de arts om te horen of alles goed zit. Hij was zeer tevreden, maar gaf wel aan dat ik zeker nog twee maanden last van een pijnlijke en misschien gezwollen voet zal houden. Omdat ik toch al zo wankel op mijn benen sta en problemen met mijn balans heb, ben ik naar de Omring winkel gegaan om opnieuw lid te worden en een kruk aan te schaffen. Ik gebruik hem bijna niet met lopen, maar het idee dat ik hem kan gebruiken als het nodig is geeft me een zekerder gevoel. 

Met Femke de stad in om op zoek te gaan naar schoenen.  Ik was al gaan kijken, op advies van Carlijn, bij Karsten outdoor. Daar hebben ze heel veel leuke slippers en sandalen, maar niet iets wat ik onder mijn jurk aan wilde trekken. Wel een paar makkelijke slippers gekocht, voor als mijn voeten te veel zouden opzwellen en ik mijn schoenen beter uit kan doen.

En dan de bruiloft van Wouter en Lieke. Wat een geweldig feest! Eerst naar de feestlocatie om de tenten op te zetten (ik ben niet blijven slapen), daarna naar een kerk/trouwlocatie in Makkum. Veel speeches, en veel linken naar Hans en Adri, dus veel tranen. 

Het feest op een weiland van vrienden van Lieke. Een grote overspanning met tentzeil, de hele vloer gemaakt met behulp van pallets, en een podium waar een band op speelde. Ik weet niet meer hoe ze heetten, maar ze waren top!! Kleden op de grond, een paar banken en stoelen en veel accessoires om het geheel aan te kleden. Een gigabak met ijs waar het bier en de wijn in koud werd gehouden, een foodtruck met broodjes pulled chicken (jammie!!) en hamburgers, broodjes hotdog, veel snaaigoed voor de jongere liefhebbers en eigenlijk alles wat je ook op een festival kunt vinden. Tegen middernacht ben ik afgetaaid, en heb bij Carlijn thuis geslapen zodat ik Jochem een paar keer uit kon laten en hem en de kat eten kon geven.

Heerlijk uitgebreid bbq-en. Er hoefde bijna niets extra gehaald te worden, zowel bij mij als bij Carlijn in de vriezer zat nog genoeg vlees van de laatste keren.

Voor het eerst had ik de mogelijkheid een familiegesprek bij te wonen in de Pastorie. Ik vraag me af waarom dat zo officieel gedaan moet worden. Het is eigenlijk een opsomming van de taken die gedaan worden of moeten worden met betrekking op het welzijn van mam, en onze reactie daarop. We waren het er weer over eens dat er goed voor mam wordt gezorgd, en dat we beslist geen spijt hebben haar naar de Pastorie te hebben verhuisd.

Ik voelde me een beetje grieperig, snotterig, en had het de hele dag al koud. Voor de zekerheid een Covid test gedaan, maar gelukkig niets aan de hand. Misschien een reactie op de boosterprik die ik heb gehaald in verband met mijn komende reis naar Australië. Zonder die prik kunnen ze in Singapore moeilijk doen bij de transfer naar een ander vliegtuig. Dat schiet ook al op, 1 september vertrek ik, tot 17 oktober. 

En weer terug naar Zweden-thuis. Dennis is voor mij eerder begonnen, zodat ik dik op tijd bij de incheck balie was om mijn koffer en tas af te geven, en om de bestelde assistentie te regelen. Heerlijk is dat hoor! Ze komen je ophalen en brengen je met een rolstoel naar de gate, en omdat je min of meer afhankelijk bent van hulp, ga je via een speciale doorgang naar de bagagecontrole/beveiliging, en hoef je niet in de vreselijk lange rij (tot buiten de hal!!) aan te sluiten. Er zijn door die lange rijen en wachttijden reizigers die hun vlucht missen, ondanks dat men soms 4 uur of eerder op Schiphol is. 

Op Arlanda stond men mij ook alweer op te wachten. Twee man sterk dit keer. Een van hen had zijn eerste werkdag en moest ingewerkt worden, en ze konden daar alle tijd voor nemen: mijn trein  ging pas 2,5 uur later. Wat ik niet had verwacht: ze brachten me tot aan het treinstation. Dat hoorde ook bij het vliegveld, en dus ook tot hun werk gebied!

ergens onderweg, vanuit de bus.

Eerst de trein tot Hedemora, daar overstappen op de bus naar Falun, alwaar ik werd opgehaald door Tore. Daar had ik mijn auto achtergelaten.  'sAvonds wil ik mijn insuline spuiten, kom ik er achter dat de nieuwe pennen nog in de koelkast in Nederland liggen. Hoe dom kan je zijn!!! Verzekering gebeld, en ik kan ze hier in Zweden bij de apotheek halen en de rekening indienen. Ik heb afgelopen week trouwens ook weer bloed moeten laten prikken, maar tot nu toe niets meer over gehoord. En ik weet dat de bloedwaarden lang niet goed zijn.

Wel een mooi welkom thuis. Het begon met een stralende, strakblauwe lucht en een zonnetje, maar al snel hoorde in in de verte onweer aan komen, en eenmaal hier waren daar ook harde blikseminslagen bij gekomen. Er zijn vast wel weer diverse bomen rondom Uvana geraakt. En zo snel als het hier was, zo snel was het ook weer voorbij. Alsof er niets aan de hand was, weer een strak blauwe lucht en een zonnetje.....

Het moet niet erger worden op de buurt..... De ene buurman wil de hoge bomen op de scheiding van de tuinen weg hebben, en de andere buurman, die nog maar pas definitief hier woont, heeft twee hoge vlaggenmasten voor zijn huis gezet met aan beide masten een vlag. Niet zo erg, maar bij een beetje wind slaan de metalen clips waar de vlaggen mee vast zitten tegen de aluminium masten, en dat irriteert behoorlijk. Zeikwijf?? Ja, misschien wel. Maar wat doe je in Zweden als je niet van bomen houdt, en waarom zou je twee masten in je tuin hebben met voetbalvlaggen erin, en dus dat irritante getik van metaal op metaal. 

Me weer gestort op de Japanse duizendknoop. Het stond wel vrij hoog, maar was niet zo alom aanwezig. Gelukkig maar. Ook een aantal van de lupines afgeplukt voor het zaad zich verspreid. Ik vind ze erg mooi, maar hoef ze niet overal op te zien komen.

Zoals gezegd wil de buurman de hoge bomen weg hebben. Na boos gereageerd te hebben, en Danielle geappt en gesproken te hebben, toch maar besloten in zijn wens mee te gaan. Hij heeft last van de wortels, zegt hij, en er komt te weinig licht en wind door de hoge bomen heen. En hij zegt dat de bomen pas de laatste jaren zo zijn gegroeid; de vorige eigenaar hield de groei van de bomen onder controle. Zou kunnen, maar dat betekent niet dat we in al zijn wensen mee gaan. Het gaashek ligt bijna op zn kant maar daar hebben we het een andere keer wel over. Hij wil helemaal geen hek meer. Zijn honden lopen nooit los, zegt hij. Ik betwijfel dat, hoor hem regelmatig roepen dat een hond terug moet komen. Gelukkig luisteren ze wel. Bij latere controle van al de bomen en struiken op de scheiding lijkt hij gelijk te hebben. Op ongeveer 2 meter hoogte zijn de oudere bomen allemaal geknot geweest..... Dezelfde avond kwam hij langs om te zeggen dat hij toch niet deze vakantie aan de bomen begint, maar dat dat wel oktober of volgend jaar april zal worden. Ik moet het nog zien!

Vuur...

De kachel aan gemaakt. Het was koud in huis, te koud, en nadat de kou eruit was voelde het weer behaaglijk aan. Naar Ronny gelopen om te vragen of hij er nog aan gedacht had achter hout voor de winter aan te gaan. Had hij gedaan, maar hij zou van de week nogmaals horen wanneer de beste man die het levert, het kan komen brengen.

Aan het afspelden van mijn vlinderjurk begonnen Ik vind het best eng om er de schaar in te zetten, maar hij is te lang. Ik loop elke keer op de zoom, en het is zonde als hij daardoor stuk gaat. 

De huisarts gebeld met de vraag hoe mijn laboratorium uitslagen waren. Geen bijzonderheden, zei de assistente, en op mijn vraag over het hoge bloedsuikergehalte, nuchter geprikt, belde ze later terug om te vertellen dat ik de insuline met 2 eenheden moest verhogen.

De visvijver net buiten het dorp.

Een paar dagen zitten rillen van de kou. Dat lag duidelijk aan mij en niet aan de buitentemperatuur. Het was 32 graden met een zacht windje, dus perfect weer. Geen idee wat ik onder de leden zou kunnen hebben, maar Ann-Britt vertelde later dat ook zij en Ronny twee dagen rillerig zijn geweest terwijl het buiten warm was. Zal wel weer wat heersen....

Ik moet naar Andreas voor hout.

De man uit Tyngsjo, die hout zou komen brengen, was het vergeten en had geen voorraad meer. Meteen maar gedaan en 5 kuub besteld. Berkenhout en mooi gekloofd, en volgens mij lag de prijs nog lager dan voorgaande jaren ook. Ligt nu dus een beste bult voor de houtschuur, en eigenlijk moet eerst het oude hout naar de kelder voordat het nieuwe hout erin gaat. Voorlopig ligt het afgedekt te wachten tot ik moed heb verzameld eraan te beginnen!

Contact gezocht met de KLM om ook voor de reis naar Australie hulp bij het lopen van en naar de gates te regelen. Het is lekker dat ik nu een kruk heb waardoor ik minder wankel op mijn benen sta, maar meer dan een paar honderd meter lopen geeft nog steeds behoorlijk wat problemen.

De hulp krijg ik, maar niet overal, en dat vind ik raar. Ik mag maar 4 x hulp krijgen per boeking, en ik moet al 2 keer overstappen. Die 4 keer heb ik dus al op mijn reis naar Australie verbruikt. Een week voor mijn vertrek nog maar eens bellen en de 4 x op de heenreis inplannen. Op de terugreis gaat het lopen misschien beter, en anders bel ik weer om hulp. Komt vast allemaal ook wel weer goed. Eigenlijk is het wel vreemd, alsof je op wonderbaarlijke wijze ineens hersteld bent van de pijntjes die je hebt, en best een keer hulp kunt overslaan, om daarna op een volgend vliegveld die hulp wel weer nodig te hebben....

Rondje meer gereden, en ook nog even langs nummer 10. Het goot van de lucht, en ik heb lekker rustig gereden. Mijn hoofd leeg gemaakt en genoten van de natuur.

Een mail gestuurd naar de huisarts om een recept voor de insulinepennen. Die kreeg ik en daarmee naar de apotheek hier, maar ik kreeg geen pennen mee. Ik had een origineel recept nodig, en moest daarvoor naar de Vardcentral. Gelukkig deden ze daar niet moeilijk: ze konden in de computer zien dat ik medicijnen en insuline voor mijn diabetes nodig heb, (mijn persoonsnummer werkt nog steeds), en hadden het recept naar de apotheek gestuurd. Daar kreeg ik ze nu zo mee, en hoefde ze ook niet eens te betalen. Nu nog een speciaal koeltasje om de pennen in te bewaren tijdens het reizen; dat gaat Carlijn voor me regelen.

Ik zal niet te vroeg juichen, maar het lijkt erop dat de Japanse duizendknoop het van me aan het verliezen is. Dat is al snel, en ik hoop dat hij in de tijd dat ik weg ben niet ineens een groeispurt gaat ontwikkelen. Alles weigert trouwens te groeien. Alleen het boerenwormkruid en wat Zinnia's komen op, en oja, ook de Zonnebloemen. Duidelijk dat het zaad het overwinteren in het kasje niet zo gewaardeerd heeft. Er ligt nog veel meer, maar dat wordt maar vogelzaad denk ik. 

Eigenlijk is dat maar goed ook. Ik ben een half uurtje aan het gras trimmen en wat takken snoeien gaan doen, maar was totaal kapot. Zweet gutste over mijn lijf en bekaf. 

Iemand die wel zin heeft in een paar weken Zweden, wat werk wil doen en het wel ziet zitten de natuur in te trekken? 

Mijn vlinderjurk is klaar.

Ik heb er ongeveer 10 cm afgeknipt en er opnieuw een smalle zoom onder gemaakt. Trots op mezelf!

En ik ben toch maar begonnen aan de berg hout. Voor ik het nodig heb hoop ik dat het zover gedroogd is dat het zonder problemen vlam zal vatten en de kachel laat branden.

Noodweer.

Een paar uur flinke regenbuien, en de greppels langs de weg konden het water niet aan. Het hele stuk bos stond blank, en het is jammer dat ik niet meteen na de regen foto's heb gemaakt. De hele weg had onder gestaan.

Een paar jonge denneboompjes uit de grond getrokken....

Alles is nog erg klein, maar als ze allemaal aanslaan kan het een leuke bomengrens worden!!!

Een grote pan Surinaamse nasi gemaakt. Fiona, Martijn en Aaricia komen een dagje, en Fiona is jarig. Ze doen daar nooit wat aan, maar ik heb wat vlaggetjes op de altan gehangen en dus die grote pan met nasi gemaakt. 

 Zelf hadden ze een prinsessentaartje mee voor bij de koffie. Het was een gezellige dag. Eerst dus koffie, en daarna naar Avradstjarn vanwege de Tiomilaskogen. Gister was ik hier in Uvana al gaan kijken, en heb er een broodje elandshoarma gegeten. Jammie!! We hebben een paar uur rond gelopen en naar de muziek geluisterd. Nog even een korte uitleg wat de Tiomilaskogen precies is.

Dat is een route door ons deel van Varmland/Dalarna langs alle kleine dorpen, gehuchten en buurtschappen. In vroegere jaren was dit voor veel families de enige tijd in het jaar dat er tijd was om vrienden en kennissen op te zoeken en te ontmoeten, waarbij alles wat er gebeurd was in de afgelopen winter uitgebreid werd besproken en alles wat er in de wintermaanden was gemaakt of verzameld geshowd werd. De families kwamen zelfs vanuit Finland naar deze regio.  Er was nog geen sprake van gemotoriseerd vervoer, dus alles moest in die tijd veelal lopend of met gebruik van rendieren vervoerd worden. Dit jaar waren er 17 plaatsen waar gedurende drie dagen festiviteiten georganiseerd werden. 

Weer terug hebben Martijn en Aaricia het hout voor de houtschuur naar binnen gegooid. Erg blij mee, ik zou er minstens nog een week mee bezig zijn geweest!

5 m3...

De meeste lupines die de tuin dreigden over te nemen heb ik onthoofd. De zaaddozen werden al bruin en dreigden open te barsten, en er staan er al meer dan genoeg in en buiten de tuin. Ze zijn de kliko in beland, al zou een lupinecomposthoop na de winter ook wel een geweldig gezicht zijn geweest. Ook de vele brandnetels een kopje kleiner gemaakt. Waarschijnlijk veel te laat, want ze staan allemaal in bloei en hebben vast al kwistig het zaad uitgestrooid.... Nog een paar dagen, dan kan ik heel veel frambozen gaan plukken. Ik ben van plan ze in 1 of 2 ontbijtporties in te vriezen, zodat ik ze elke ochtend door de yoghurt kan mengen. Ik hoop dan wel dat het geen deltavliegenweer is. Tot nu toe ben ik gelukkig niet gestoken,maar zie er dan ook vaak uit als een dik ingepakt, koudbloedig wezen, dat zelfs bij hoge temperaturen tot de nek toe is ingepakt en een hoody op heeft. Maakt niet uit, het helpt wel!!

Vond ik op facebook!! Nog niet gekeken wat de prijs is, en hoe lang de reis duurt. Maar lijkt me een leuke optie in plaats van de auto!!