2022. Oktober.

 

Kom je thuis, is de groene wal tussen mijn woning en dat van onze moeilijk doende buurman verdwenen!! De afspraak was dat hij de grote bomen tot ongeveer twee meter hoog zou knotten, en de rest zou laten staan. Hij heeft vast gedacht ze zijn er niet, ik haal alles weg!!! Of hij heeft opdracht gegeven de bomen om te zagen, dat is natuurlijk ook een mogelijkheid. Dat het verkeerd begrepen is. 

Feit blijft dat dit tegen de afspraak is. Dat ik in het vervolg wel kan vergeten onaangekleed door mijn huis te dwalen. Dat de om gekapte bomen aan deze kant van de erfgrens nergens te vinden zijn, en dat er een vreselijke zooi is achter gebleven..... Hij leek zo aardig, ooit, maar dat gevoel heeft hij dit jaar behoorlijk verpest.

Ik heb het vogelrestaurant ook maar weer geopend. De voorraden aangevuld en ze lusten er pap van. In een halve dag eten ze het hele voederhuis leeg. De spechten zijn ook van de partij, de boomklevers, verschillende soorten mezen, de Vlaamse gaaien natuurlijk al moeten die genoegen nemen met wat er op de grond valt, en verrassing, een putter of distelvink! Ze kwamen in een grote groep, maar waren binnen een paar minuten ook alweer verdwenen. Jammer.

Geen al te scherpe foto maar mooi genoeg om te delen.

Het vriest snachts dus het snoeien van de druif heb ik uitgesteld tot het weer een aantal dagen vorstvrij is. Ik heb ik Australië gezien hoe en wanneer je moet snoeien, en ik hoop dat dat gaat werken om een mooie grote vol druiven hangende plant te krijgen. Het Japanse gevaar zie ik niet meer. Zou hij het voor dit jaar hebben opgegeven? Het zal volgend voorjaar vast zijn best weer doen om me nachtmerries te bezorgen hihi.

Gezogen en gedweild. De douche, gang, keuken en kamer lagen vol kattenbakgrit, en heel veel afdrukken van vieze kattenpoten. Alles nu weer lekker schoon. 

De koffers leeg gehaald en een begin gemaakt uit te zoeken wat er mee naar Nederland moet, en de pijn in mijn schouder/bovenarm begint zijn tol te eisen. Het tillen van de koffers vanaf de tafel naar mijn slaapkamer gaat moeizaam, en vanuit de kelder hout naar boven sjouwen is een probleem. Vaker de trap af en weer op met halve bakken hout. En veel imobrufen en paracetamol lijken een beetje te helpen.

Voor de winter extra vogelzaad en wildbrokken voor de reetjes gehaald. Ook op dierenvoer is een forse prijsstijging doorgevoerd, ik schrok er van..... Ik was toch in Eksharad dus langs de garage om de zomerbanden te verwisselen voor winterbanden. Geen afspraak gemaakt, maar er was niemand dus ik kon meteen naar binnen rijden.

Vroeg in de avond staan Ann-Britt en Josefine voor de deur met een prachtige bos bloemen, een doos gebak en een kaart met inhoud. Vanwege mijn 70ste verjaardag. Ik kreeg namens de byalag, de buurtvereniging, een dagje spa of wat ik maar wil. Als het maar iets voor mijzelf is. Niet verwacht en ik schoot vol. Ik heb nog niets uitgezocht, daar heb ik hulp bij nodig, en doe ik nadat ik in Nederland ben geweest. 

Een zwarte (of in ieder geval een hele donkere) eekhoorn van boom tot boom zien springen. Helaas zie ik ze niet zo veel meer, en elke eekhoorn kan op mijn aandacht rekenen hihi. Afgelopen winters kwamen ze nogal eens bij het vogelhuis kijken of ze bij de zonnebloempitten konden komen, maar dit jaar bijna niet gezien. Ook niet in het begin van het jaar.

Ik maak ook weer regelmatig korte wandelingen. Naar de badplatz, en mijn oude Kaya rondje voornamelijk. Ondertussen goed rondkijkend naar plaatsen van waaruit ik goed zicht heb op het noorden. Dit in verband met de mogelijkheid het noorderlicht te zien. Op de buurt wordt steeds meer verlichting gebruikt, en het is bijna onmogelijk om het begin van het noorderlicht te zien. Jammer, maar ik kan moeilijk verbieden de buiten verlichting aan te doen als het donker wordt.

foto Josefine

En toen was het zover. Vroeg in de avond kreeg ik een belletje van Josefine dat ze het noorderlicht gezien heeft en dat ik snel moest gaan kijken. Ik ben op de weg naar Tyngsjo op een inhaalplek gaan staan. Aardedonker en heb genoten!! De foto's zijn helaas niet door mij gemaakt, maar door Josefine en Anders, twee van de dorpsgenoten.

foto Anders

Naar Storfors. Aaricia werd 16 en ik was uitgenodigd haar verjaardag te vieren. Was gezellig, en we zijn eind van de middag naar een restaurantje geweest waar we een familiepizza hebben gegeten. Een pizza met een doorsnee van 50 cm, en een heerlijke verse salade erbij.

Hij was heerlijk, en degene die mij kennen weten dat ik geen echte pizza liefhebber ben: ik heb twee grote stukken gegeten.  Weer terug werd ik verrast met een prachtige Pandora armband. Ook nog voor mijn verjaardag.

Na de koffie met taart (pff, en ik zat al zo vol hihi) ben ik rustig aan naar huis gereden. Een eekhoorn en een vos dachten over te moeten steken maar hielden zich gelukkig op tijd in. 

Jaap in Nederland. Helaas maar voor eventjes. Een van de eerste dingen die hij heeft gedaan is een zoute haring verorberen. En een frikadel met currysaus zal hij ook al wel naar binnen hebben gewerkt denk ik.

De watertonnen leeg gegooid. Was ook nog wel een dingetje, want met mijn rechterarm wilde ik dat niet doen. Ook hier gold: halve hoeveelheden en met links tillen. Het duurt dan wel wat langer, maar het water moet eruit voor het echt gaat vriezen.

Ook de kattenbak schoongemaakt. Het leek wel beton wat er aan de randen zat. Het grit wat de vloeistof en de geurtjes opneemt gaat klonteren zodat je het er makkelijk uit kan scheppen.  Goed uitgeboend en de kat kan er weer gebruik van maken als ik een weekje naar Nederland ben.

Een puzzel op tafel gelegd. Heb ik daar tijd voor??? Nou, eigenlijk niet. Het is als tegenoffensief bedoeld, voor als ik toch wat wil versjouwen of in de tuin wat wil gaan doen. 

kerstboom nodig???

De stoute schoenen aangetrokken en de berg tegenover het meer beklommen. Ik heb er bijna 2 uur over gedaan, maar ik heb de top gehaald!! Een paar prachtige foto's gemaakt en een goed gevoel er aan overgehouden.

En de smaak te pakken, mooi weer, dus volgende wandeling. Naar de camping. Ik verblijf hier nu al een paar jaar, en ben nog nooit op de camping gaan kijken. Ruim een uur gelopen. Mooi helder weer en een lekker zonnetje, dus weer veel schitterende foto's kunnen maken.

O, en deze kwam ik op de camping tegen....

vaart minderen, spelende gepensioneerden!

Oops, daar red ik het niet mee tot huis. 

Gelukkig kwam Petra van Cristel net langs en die is even snel naar huis gereden om een zware boor te halen om de bouten los te draaien. Met handkracht kregen we dat niet voor elkaar. Nou ja, we, ik heb staan aanmoedigen.... De bouten waren nu zo los, en er zit nu zo lang een zomerband onder de auto. Ik hoef alleen maar heen en weer naar Hagfors, het vliegveld, dus er is geen haast bij om de band te plakken, of hoe je dat ook moet noemen.

Morgen dus een weekje Nederland, maar dat is voor de volgende blog!!

2022. Oktober. laatste dagen Australie

 Naar het strand in Guilderton. Eerst koffie in Gingin en een plaspauze bij het benzinestation waar ook getankt moest worden. Dat gebeurde nog op de ouderwetse manier: wachten tot er iemand kwam die je hielp bij het tanken. Door naar Guilderton en ik werd kinderlijk blij van het zien van de blauwe zee en het strand. Geen idee waarom maar het stukje strand geeft me elke keer dat ik er kom ( en dat is tot nu toe 1 keer in de 3 jaar....) een heel warm en vrolijk gevoel. Ik wilde het stuk strand ror het einde aflopen maar dat ging niet door. Halverweg besloten terug te gaan. Het zand was niet hard genoeg om het hele stuk te lopen, ondanks mijn kruk.

Jaap zat op een bank, aan het begin van het strand, op me te wachten, genietend van de rust en de mensen op het strand. Even bijkomen en op naar de fish and chips.

Lang wachten, het was er erg druk en het leek of er niets was voorbereid om te zorgen dat het bakken en serveren van het voedsel van een leien dakje zou lopen. De patat was niet gaar en de vis van Jaap was nog rauw van binnen. Geklaagd, en een nieuw stuk gekregen (weer wachten!) maar dat had het zelfde probleem. Erg jammer, maar wel genoten van het strand en de zeelucht door mijn haren.

Op de terugweg wilde emoes gezien en een hele grote hagedis. Die lag midden op de weg en er zat geen leven meer in. Jammer. Volgens Jaap had er een olifant op gestaan. Die heb ik helaas niet gezien, en dat is misschien maar beter ook. Ze schijnen hier behoorlijk wild te zijn.

Karen kwam met een prachtig kado aan. Een tas vol Australische kerstballen. Gelukkig geen glazen, die zouden de reis nooit overleven denk ik.

De koffers verder gepakt. En niet alles kan erin..... De koffer van Jaap meegekregen en ik hoop dat er weer een aardig persoon is die me helpt met de nu 3 koffers!

De laatste bbq met salade, de laatste avond, de laatste nacht....

En dan is het vertrekdag. 7 Uur op. Karen wil op tijd rijden en rekening houdend met mogelijke tegenslagen rijden we tegen 8 uur weg. Eerst Charlie naar Evan gebracht en zonder opstoppingen het vliegveld bereikt. Karen mee naar binnen. Dat moest ook wel met 3 koffers en 2 tassen. Hoe krijg ik dat de trein in en uit, en dat keer 2???Een enthousiaste hond kwam alle bagage besnuffelen en zijn baas leek dat wel nog leuker dan de hond te vinden. Leuk gezicht hoe ze samenwerkten.

Eerst inchecken, en ha, had ik assistentie nodig? Nou, graag! Door de securety naar de business lounge, en Karen mocht gewoon mee. Heerlijke fruitsalade gegeten en de koffie laten staan. Ze kwamen me al vroeg ophalen om naar de gate te gaan. Afscheid genomen van Karen en weer door een paspoortcontrole en een "veiligheids"check. Heel even bij de gate moeten wachten. Het eten aan boord was goed, ik heb een dutje gedaan en in no time, voor mijn gevoel dan want de reis zelf duurde ongeveer 6 uur, waren we in Singapore. Het laatste stuk heb ik meegekeken ,op het beeldscherm, waar we vliegen. 12 km hoog, het is daar 51 graden onder nul (celcius) en we vliegen 864 km/uur. 

Singapore. Er stond een rolstoel voor me klaar met ditmaal een jonge man, slecht te verstaan maar ik was al lang blij. Hij bracht me naar de lounge die de KLM met een andere maatschappij deelde. Wat een aanfluiting! De stoelen zaten goed maar zaten vol vlekken. De schalen met hapjes waren klein en er liepen veel passagiers rond, dus vaak lege schalen. Ik las dat er slaapcabines waren maar die heb ik niet gevonden. Misschien eigen schuld, ik heb er ook niet naar gevraagd. Verder stond er maar 1 werkende koffiemachine en aan de uitstraling van het personeel mankeerde ook nogal wat. Jammer, en een aanfluiting voor de KLM. Ik ben op tijd naar de wachtruimte gegaan om opgehaald te worden. Dat duurde nog anderhalf uur maar ik voelde me daar beter dan in de lounge zelf. 

Opgehaald en langs de lange rijen wachtenden door opnieuw een security post, en vooraan neergezet om het vliegtuig in te gaan. Dat duurde nog wel even maar er was veel te zien. Zo is er een poes aan boord met een eigen stoel. Er zit een mevrouw met ik denk een dwangneurose, die constant met een hand op haar bovenbenen slaat. Behoorlijk wat moeders met baby's die op alle manieren proberen die stil te houden. 00.40 uur zijn we de lucht in gegaan.

Ik heb heerlijk geslapen, en ben ondertussen al 24 uur onderweg, Nog een paar uur voor ik op Schiphol land. Door het slapen heb ik wel 2 maaltijden gemist en dat voel ik. Ook geen medicijnen ingenomen afgelopen 24 uur, en ik kan er niet bij. Ze liggen in het bagagegeval maar om daar te komen moet ik over mijn buurvrouw heen stappen. Die is diep in slaap en ik wil haar niet wakker maken. Ze zullen zo wel met een ontbijtje komen denk ik en dan zal ik ze vragen mijn medicijnen te pakken. 

We vliegen boven Boekarest en het is glashelder. In de verte zie je de lucht verkleuren door de opkomende zon. Prachtig gezicht! Toen ging helaas het licht weer aan en zie je buiten bijna niets meer. Jammer.

Ontbijt. Lekker veel fruit, een klein kaasplateautje, een muffin met ei, kaas en zalm, en een croissantje. Ik neem geen koffie. vertrouw de vliegtuigkoffie niet echt. Ik heb nog nooit goeie geproefd. Jus d'orange als veilig alternatief.

Keurig op tijd op Schiphol, en voor Zweden moest ik naar B27 en dat was een behoorlijk eind weg. Gelukkig stond er weer een assistentiekar klaar, maar helaas was zijn accu zo goed als leeg en zat er geen gang in. Halverwege gewisseld en toen vlug vlug vlug, want door de zwakke accu en het wisselen kwamen we behoorlijk in tijdnood. De gate is na mij dicht gegaan, ondanks dat er nog 6 mensen niet waren komen opdagen. Ik zag aan de bagage die uit het ruim gehaald moest worden dat het allemaal prioritypassagiers waren. Al met al toch nog langer moeten wachten.

Een half uur later dan gepland vertrokken, en de piloot vertelde dat hij evengoed verwachtte op de geplande tijd in Stockholm aan te komen.

Heerlijk, al die assistentie!! Op Arlanda stonden ze ook al voor me klaar. Koffers ophalen en richting trein, dacht ik. Helaas was bij de bagageband een storing in de elektrische toegangsdeuren, en het duurde ongeveer een half uur voor er een andere toegang tot de band was gecreëerd, waar mijn koffers al op mij lagen te wachten.  Naar het station dus Voor de ingang werd ik weer geparkeerd met de belofte dat ze me een uurtje later zouden halen om me naar de trein te brengen. 

Ik moest in Gavle overstappen en werd bij het verlaten van de trein geholpen door 2 jonge vrouwen die beiden ook naar Falun moesten. Ze konden elkaar niet maar bij het verlaten van de trein waren het dikke vriendinnen! ik heb ze uitgebreid bedankt voor de hulp met mijn koffers en ze samen een fijne vriendschap toegewenst. 

Tore was nog nergens te bekennen maar het weer was goed en de temperatuur in mijn witte zomerkleding was nog best te doen, dus het wachten was geen straf. 

Bij Tore even wat bijgepraat met koffie en bekaf het bed ingedoken. 5 Uurtjes later werd ik gewekt met de roep dat het eten klaar stond: weer heerlijke ronde broodjes met ei en garnalen, en met echte krab. Glas alcoholvrije wijn erbij, en eenmaal alles afgeruimd ben ik terug gegaan naar bed. De volgende morgen was ik om 6 uur wakker. Opgestaan, mijn kleren aangetrokken en naar buiten om te kijken of de krant al in de brievenbus lag. Wachten tot Tore ook wakker was, ontbeten, koffie en op naar huis.

Eerst naar Hagfors om een dinerbon voor Ronny en Ann-Britt te halen, wat lekkers voor bij de koffie, en wat direct nodig boodschappen. En natuurlijk mijn postpakket!! Laat dat nou nergens te vinden zijn. Bij de Coop lag niets en daar hoorde ik ook dat er meer afhaalplaatsen in Hagfors zijn. Handig!!  Ik zou een mail gehad moeten hebben waarin stond waar mijn pakket opgehaald kon worden. Niet dus. Balen natuurlijk! Ann-Britt is later voor me aan het bellen gegaan, en uiteindelijk kwam ze bij Evrida uit (die werkt bij post Nord), en die had het pakket gezien. Ze heeft het gered van retourzending en ik heb het dezelfde dag nog opgehaald!

Dit is dus mijn laatste Australië weekblog. De volgende staat gewoon eind van de maand weer klaar!

2022. oktober Australië week 6.

 

Zaterdag.

Veel, heel veel vliegen binnen. Van die grote, irritante brommers. De deur van het washok was op een kiertje blijven staan en het was een gebrom van jewelste. Ik heb de spuitbus erbij gepakt. Sorry. Zodra de vliegen geraakt worden door dat goedje zijn ze vrijwel meteen dood. Onschadelijk voor de mens staat erop.

Naar de Xmas shop geweest. Het was er druk. Er is in het stadje een showday: een marktdag waar iedereen zijn (nieuwe) spullen aan de man kan brengen, met een mini kermis voor de kinderen, en veel gezinnen nemen de gelegenheid te baat om de shop te bezoeken.

Weinig motoren vandaag, dat wordt vermoedelijk morgen een extra drukke dag!

Karen was naar Evan om Charlie weg te brengen en kwam terug met een Red Velvet taart. Die had Evan gemaakt en was super lekker. In het stadje eerder al een stuk chocoladetaart bij de koffie, dus ik heb de nodige calorieën voor vandaag wel weer binnen.

Morgen naar Kalgoorli, naar April. 6 uur gaan we rijden en hopen daar dan rond 12 uur te zijn.

Zondag.

Om 5 uur liep de wekker af. Douchen, ontbijten en gaan.

Niet met Karen, die voelde zich goed ziek, maar met Jaap. 

Onderweg een tank- een plas- en een koffiestop en een bestuurderswissel. 

De foto geeft het traject van waterleidingbuizen aan, dat van Perth naar Kalgoorli loopt. Een Ierse ingenieur heeft het systeem bedacht en kreeg veel politieke tegenwerking en kritiek op de uitvoering van zijn systeem. De dag dat het systeem in werking werd gesteld gebeurde er niets, en het verhaal gaat dat de man die nacht zelfmoord heeft gepleegd. Helaas te vroeg, want de volgende dag kreeg Kalgoorli water via die waterleiding. 

Nog een bijzonder iets, de Rabit Proof Fence.

Er loopt door heel West Australië, van noord naar zuid, een 1833 km lang hek om o.a. konijnen uit het landbouwgebied te weren. Dit vanwege de ziektes die ze zouden kunnen overbrengen, en ook vanwege de vraat aan de graansoorten op het land.  Het is een ingegraven hek van grof kippengaas,  en er wordt regelmatig gecontroleerd of het hek nog intact is. De bouw is begonnen in 1901 en afgemaakt in 1907. Het is wel nog een aantal keren verlengd tot de lengte die het nu heeft.

Rond 12 uur dus bij April. Via wat stoepranden en een ietwat geïrriteerde Jaap hihi. Verkeerde afslag, smalle straten en verhogingen om je vaart te verminderen. Dat moet je als normaal rechts rijdende bestuurder net niet hebben. Sorry broer!

Koffie gedronken en geluncht, en een verrassing: April had koeken voor mij gemaakt. Delfts blauw en de oranje leeuw. Ze zijn prachtig, en ik heb ze nog niet geproefd.

En ze had kangaroe sokken voor me mee genomen bij de supermarkt vandaan waar ik ook erg blij mee was.

Jack is een mooie, bijna 1 jarige peuter, en hij was in het begin een beetje bang voor ons. Ik begreep dat hij niet zoveel mensen ziet, maar gelukkig kwam hij later wel wat los.

Het was heerlijk in Kalgoorli. Een temperatuur van rond de 34 graden en dat wil ik eigenlijk voor mijn laatste dagen hier wel zo houden.

3 uur zijn we weer weg gereden en nadat we Kalgoorli uit waren gereden heb ik het stuur weer over genomen (Jaap durfde het stuur binnen de wijk niet meer af te geven) maar na een uurtje vielen mijn ogen bijna dicht, Gestopt en maar weer gewisseld.

Een ijsje, vieze slappe koffie en in het donker waren we rond 9 uur 's avonds weer terug in Toodyay. Bekaf.

Het laatste stukje red velvet taart opgegeten en meteen naar bed.

Maandag.

Op tijd wakker en niemand thuis. Karen was naar Northam om daarna Charlie op te halen bij Evan. 

Het waait behoorlijk met af en toe een beste regenbui. Hollands weer zeg maar, en ik wil zo graag nog een paar lekker warme dagen...

Karen heeft de houtkachel aangemaakt, en binnen no time was het weer heerlijk warm in huis.

Besproken wat we verder gaan doen en eten deze laatste week.

Morgen terug naar de Xmas shop. Daar hebben ze ook leuke sokken zegt Karen. Ik heb er overheen gekeken. Naar de apotheek voor een nieuwe batterij in mijn glucosemeter en een afspraak maken met de pedicure. Speklappen en zuurkool halen want Jaap wil paprika zuurkool eten deze week.

Vroeg op bed. Niet omdat ik moe was maar iedereen ging hihi.

Dinsdag.

Nathaniel is vandaag 19 geworden; ik heb hem telefonisch gefeliciteerd.

Al wat ik gisteren zei te moeten doen is gedaan. De pedicure had vandaag al tijd voor me. Het was niet zo uitgebreid en clean als in Zweden, maar mijn nagels zijn in ieder geval weer geknipt en mijn tenen doen minder pijn. En het was veel goedkoper, dus mij hoor je verder niet klagen!

Bij de Xmas shop hadden ze inderdaad veel leuke kerstsokken, maar de prijs was ook pittig. Bovendien zitten er tussen de sokken die ik besteld heb  ook leuke met een kerstthema. Ze waren nog niet binnen helaas. Hoop dat ze deze week wel komen, en anders moet Jaap ze mee naar Nederland nemen.

Koffie gedronken met een heerlijk stuk tiramisu. Al het gebak in deze koffietent wordt door de eigenaresse zelf gemaakt/gebakken en het ziet er allemaal erg lekker uit.

Lekker, kibbeling. Veel te veel van gegeten natuurlijk, hoefde er ook niets anders meer bij.

Woensdag.

Mijn bestelde sokken zijn binnen! Ik heb zowat een extra koffer nodig om ze mee te kunnen nemen... Gelukkig heeft Jaap heel veel ruimte over als hij naar Nederland gaat en kan bijvoorbeeld mijn zomerjurken en korte broeken mee nemen. En dan maar hopen dat hij op het vliegveld zijn koffer open moet maken!!!

Karen vertelde dat ze een slang van meer dan een meter weg zag glijden, en even later dat er in de dorre planten redback spinnen zaten/zitten.

Jammer dat ik de slang niet heb gezien, wel een redback maar te laat voor een foto. Er stond al een voet op...

Charlie

De zuurkool die Jaap zo graag wilde eten was heerlijk! Het proefde hetzelfde als mam vroeger maakte zei Jaap, en hij had natuurlijk wel een opmerking: ik had de zuurkool onderop en daarboven de aardappelpuree, en volgens hem moest dat andersom. Zeiksnor hihi!!

Donderdag.

Vanmorgen wakker geworden door wat ik dacht een enorme regenbui. Dat bleek een lek in de waterleiding te zijn.... Wel kunnen douchen en toen heeft Karen snel de pomp die het water uit het reservoir pompt uitgezet. Even op rantsoen dus tot Jaap thuis komt.

Naar Northam voor boodschappen.

Eerst naar het toeristenbureau. Daar was veel te zien en te koop. Er was een kleine tentoonstelling over de leefomstandigheden van de Europeanen die na de eerste wereldoorlog naar dit deel van Australië waren geëmigreerd.  Triest om te zien. Verder veel plaatselijke kunst, heel veel boeken over de inheemse planten en bomen, en de dieren natuurlijk ook. 

Koffie gedronken bij een koffietent bij een brug over de Avon rivier, met een stuk cheesecake....

In het winkelcentrum een paar witte Hushpuppies gekocht. Voor onder mijn witte broek als ik zondag weer naar Zweden terug vlieg.

En o ja, zoetjes. Zoetjes!! ZOETJES!!!

Op de terugweg naar Toodyay komen we er achter dat we de zoetjes voor Jaap's koffie zijn vergeten. Alweer..... Dus ook maar een korte stop bij de supermarkt in Toodyay.....

Jaap kwam thuis en het lek in de waterleiding was eigenlijk zo verholpen, maar niet nadat er een extra lekje bij gekomen was. Een verkeerde handeling met de spade....

Het grootste lek bleek een koppeling te zijn die los geschoten was. Een jaarlijks terugkomend iets zei hij.

Kennen jullie de tv serie over een Britse plattelands dierenarts nog, James Herriot? Ik weet niet of de remake van de serie ook in Nederland wordt uitgezonden, het heet All creatures great and small. 

Een paar afleveringen van gezien, en weer zo leuk!!!

Daarna heerlijk geslapen.

Vrijdag.

De witte schoenen uitgelopen. Zoals je mag verwachten van Hush puppies geen pijntje last, en ze lopen heerlijk.

Karen heeft 3 in de pan gemaakt. Lekker met boter en poedersuiker, of met jam en slagroom. Het was voor bij de koffie met Evan. Zij kwam om mij gedag te zeggen en had een koelkast magneet van Stripey voor me mee. 

Besproken hoe laat we zondag naar het vliegveld zullen rijden. We vertrekken om 8 uur, dan hebben we ruim een half uur voor tegenslagen en koffie.

 

Met Jaap kangoeroes gaan zoeken, en ook gevonden. 

In eerste instantie stonden ze nogal ver weg in het veld, maar op de terugweg stonden ze naast de weg. En duidelijk te zien dat er een paar met een jong in de buidel rondliepen.

Morgen mijn laatste dag. Jaap en ik gaan naar het strand, ik ben even de naam kwijt, maar dat lezen jullie volgende week wel!!

2022. oktober Australië. week 5

 

Jarig!!

Inclusief slingers en ballonnen, en een kaart, en een doos zeebanket!

Het eerste wat ik heb gedaan is de walvistour geboekt via de klantenservice, en dat is nu wel gelukt. Morgen om 12.00 uur aanwezig zijn bij de boot.

Vannacht nog een aantal teken gevonden, vastgebeten in mijn benen en buik, en een die zich in mijn kuit had ingegraven. Het douchen heeft dus niet alle kleine ettertjes weggespoeld. Karen had er ook een in haar nek lopen, de komende dagen heel erg goed opletten maar. Het vloerkleed uit mijn slaapkamer in de zon gelegd en mijn bed afgehaald en alles in de wasmachine gestopt. Een tekenbom of zoiets in mijn kamer gespoten en nu maar hopen dat al die beestjes dood zijn. 

Eind van de middag kwam Evan met een chocoladetaart en 2 kleine mudcakes, Stripey en een verjaardagskaart. We hebben weer heerlijk gebbqed, en Jaap en Karen gingen op tijd naar bed. Ik ben ook op tijd afgehaakt. Het was een heerlijke verjaardag!

Zondag.

Even na 10 uur met Jaap naar Hillary's, Perth, gereden. Onderweg een kookaburra op een draad of elektra leiding zien zitten, dus toch nog een kookaburra gezien! (wat een leuk woord hihi). Naar de haven, en dat was nog even zoeken, vragen en nog meer zoeken, maar we waren er gelukkig dik op tijd.Een grote catamaran, en eenmaal vertrokken werden diegenen die boven in de open lucht zaten, drijfnat van het opspattende water. Ik dus ook. Het was een ruwe zee en ik vond het heerlijk! 

afbeelding van internet geplukt.

Heel veel walvissen gezien, alleen is het schieten niet echt gelukt, helaas. Wel heel veel foto's van heel veel water....

De kapitein is, omdat er zoveel walvissen waren, extra lang gestopt om ons zoveel mogelijk van de dieren te laten zien. We kwamen dus een half uur later dan gepland terug in de haven. Jaap zat heerlijk in het zonnetje te wachten en we zijn meteen terug naar Toodyay gereden.

Terug vond ik nog een teek in mijn haar en Karen heeft mijn haar uitgekamd. Even later vond ik er ook een op haar hoofd, en later bij het douchen ook nog een in mijn lies....

Maandag.

Jaap heeft zichzelf het dak op gestuurd hihi. Hij ging de airco schoonmaken. Het beloofd snel bloedjeheet te worden en dan is de airco een zege!! Ik hoop dat zijn voorspelling uit komt. Dan komt er misschien toch nog wat van mijn zwemplannen terecht.... Ondertussen hoor ik allerlei schuif en glij geluiden boven mijn hoofd: als dat maar goed gaat!

Jaap heeft voor oktober een paar dagen Nederland geboekt. Echt maar een paar dagen, en dan komt hij in februari minstens drie weken, waarvan een kleine week naar Zweden. Samen gaan we dan het noorderlicht zoeken.

Pizza strudel gegeten. Jaap en Karen zijn er gek op, maar van mij hoeft het niet. Dat heb ik niet gezegd maar dat lezen ze nu hier wel...

Dinsdag.

Ik heb de oppas over Diesel. Dat is de hond van Evan, oud en zakt regelmatig door zijn achterpoten. Evan moest naar Northam voor diverse doktersbezoeken, Karen ging mee, en daarna gaan ze meteen boodschappen halen. Diesel vindt het niks. Hij loopt in en uit en blaft. Het is een schat van een hond, maar moet van mij weinig hebben. Gelukkig voor hem waren ze niet zo laat terug en van een zenuwpees was hij weer veranderd in een oude blijde hond.

Karen had voor Jaap kapucijners  mee en ik ga zo het spek bakken. Hij komt pas laat thuis en zal dan geen zin meer hebben om zijn eigen eten klaar te maken. Ze waren lekker zei Jaap. Hij doet er alleen maar bacon door maar ik had er gerookt spek, gebakken uien en het zuur van de augurken door gedaan. De augurken zelf waren helaas op. Een blik kapucijners kost hier 5.45 dollar. Dat is ongeveer 3.60 euro.

Het was lekker weer en ik heb een klein stukje gewandeld: de toegangslaan op en neer en achter het huis een stuk op de brandgang. Nog wat bloemenfoto's gemaakt en vanwege de vliegen weer snel naar binnen gevlucht.

Woensdag.

Niet zo lekker vandaag. Mijn buik rommelt en mijn maag komt soms omhoog. Straks maar een uurtje bed pakken denk ik.

Vanmorgen een week Nederland geboekt. Van 1 tot 8 november, en Amapola gebeld om ook de binnenlandse vluchten te regelen, maar daar kreeg ik het antwoordapparaat. Ik moest er even over nadenken, maar het is in Europa natuurlijk 6 uur vroeger, dus nog midden in de nacht!

Karen is suddervlees aan het maken, ze heeft 2 kilo!!! rundvlees gekocht, want Jaap en ik zijn er beiden gek op. Geen idee wat we erbij gaan eten, ik vermoed iets van een salade.

Toch maar een uurtje op bed gaan liggen. Ik heb het koud en voel me nog steeds niet lekker. Niet geslapen maar wel lekker gelegen.

Karen had muffins gemaakt, weer de Irish coffee muffins die vorige week waren mislukt. Ik kreeg eerst een warme om te proeven en later een afgekoelde. Afgekoeld zijn ze lekkerder en ik zou er een dot slagroom naast leggen.

Ok, suddervlees dus. Met peultjes en wortelen, doperwten en sperziebonen en natuurlijk aardappels. Het was heerlijk! Oja. Voor Jaap ook nog een pot appelmoes.

Donderdag.

Ik heb ondertussen wel wat zonnige dagen nodig: ik ben snotverkouden (en ik kan me niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst was) en blijf een getsiegevoel houden. Het houdt me gelukkig niet binnen maar zorgt er wel voor dat ik rond het middaguur een uurtje wil gaan liggen. Nee, geen ouwetuttenslapie!!!

Vandaag ook naar de spoorbaan gelopen om de lange goederentrein vast te leggen. Er kwam wel een trein langs, maar dat was een korte passagierstrein. Niet helemaal voor niks daarheen gelopen. In een tuin aan de spoorbaan stond een vliegtuigje, en de foto van de rails is ook aardig gelukt.

                 

Van een dutje is niks gekomen, ondanks mijn zere voeten en benen van het terug klimmen naar het huis. We zijn boodschappen gaan doen, en ik was blij dat ik mijn kruk mee had. 

Vrijdag.

Gelukkig heerlijk geslapen en Karen was net weg toen ik aangekleed mijn kamer uitkwam. Ze ging de meiden van Tineke voor een dagje ophalen. Achter in haar auto stond al een paar dagen een doos met kadootjes opgestuurd door of namens de vader van de meiden. Heel leuk en lief maar het loopt allemaal op batterijen en maakt een herrie van jewelste. Niets meer gewend....

Stukje gaan lopen over de firelane. Een goed gesprek gehad met de schapen en weer wat bloemen op de foto gezet. Ruim een half uur gelopen, veel vliegen overal en heel warm in de zon. Malberries geproefd. Heb er een rijp exemplaar uit weten te vissen, nog wel wat hard maar heerlijk zoet. Dat worden vast nog wel heerlijke malberrie muffins komende week!

Met de meiden omlaag gelopen om Jaap op te halen, en blij dat ik terug naar het huis in de auto kon gaan zitten. De meiden vonden het leuk. Hard om opa roepen natuurlijk en lekker gek doen. Ze zijn gek op hun opa, en hoe gekker hij doet hoe leuker ze het vinden.

Ze zijn blijven eten, aardappelsoep, en daarna heeft Karen ze weer terug gebracht. Jaap uitgeteld en ik vond het ook wel mooi geweest!!!