Een eekhoorn in de grote den. Dat is lang geleden dat ik die in de tuin heb zien rond scharrelen. Een bijna zwart exemplaar, en ik hoop dat hij de weg naar de vele denneappels weer weet te vinden!
Jeroen en Paula van Assema met beide moeders op de koffie. Ze hadden lekkere fika mee. Voor de niet Zweden kenners onder ons: een fika is een uitgebreid koffie buffet met veel zoete broodjes dat vooral ontstaan is om de sociale contacten te onderhouden. Het was heel gezellig, en met name Jeroens moeder, of was het toch die van Paula?, zag zich hier wel een paar weken voor het raam zitten om te genieten van alle vogels, de reetjes en eekhoorns. En als ik het goed heb begrepen schildert ze graag buiten in de natuur.
Door de foto's gescrolld en deze tegen gekomen. De Tokkiesfamilie hihi.
Wat hebben we een lol gehad, al denken de meiden daar nog steeds anders over. Die schaamden zich dood. Ze hadden trek in McDonalds en we wilden wel gaan maar hadden geen zin om ons om te kleden. Dus fleecevesten aan en op slippers de Mac in. Daar lekker luidruchtig onze bestelling opgegeven en nog luider aan tafel gegeten. Zoals je ziet wilden de meiden niet herkenbaar op de foto, ze schaamden zich rot. En wij lachen!!!
'sNachts veel kabaal in het bos. De mannelijke reeën lieten zich horen en ze waren, denk ik, behoorlijk dichtbij. Blijft een impossant gehoor.
Zo bezig met mijzelf dat ik helemaal vergeet om Jaap een goede reis naar Nederland te wensen. Sorry broer.. Ik verga weer eens van de pijn, en denk aan een flinke longontsteking. Elke beweging voel ik en af en toe kan ik een kreet niet onderdrukken. Hoop dat ik daar weer gauw vanaf ben. Paracetamollen en Ibuprofen moeten daarbij helpen. Voor de zekerheid ook maar een Covidtest gedaan en die was gelukkig negatief.
Jaap veilig in Nederland. Hij heeft een paar uur in Turkije moeten wachten op het vliegtuig naar Nederland, en daar is vannacht een flinke aardbeving geweest met heel veel slachtoffers. Hij heeft er niets van meegekregen, gelukkig.
De auto naar de glashandel gebracht om er een nieuwe voorruit in te laten zetten. Er zat een scheur in, precies in het zicht dus helaas moest ik er aan geloven. Grootste deel voor de verzekering, alleen 1500 sek eigen risico. Hopen dat ik er een tijdje mee kan doen, want voor het zelfde geld schiet de eerste de beste auto die ik tegenkom steentjes van de weg richting mijn voorruit..... De leenauto die ik meegekregen had en die ik weer heb ingeleverd met volle tank werd met ongeloof ontvangen. Dat schijnt hier heel ongewoon te zijn, dat je de auto weer aftankt. Toen ik na het betalen van de 1500 sek weer naar buiten liep kwam de beste man achter me aan en gaf me 200 sek terug vanwege de benzine die ik er in gegooid had. Toch weer aardig hihi.
Naar de Dollarstore om verhuisdozen te kopen, maar ze hebben er alleen maar kleintjes. Van de week moet ik ook nog naar Eksharad en dan daar bij de Bolist kijken of ze wat hebben. Ook Ann-Britt en Ronny verteld dat ik uiterlijk april terug ga naar Nederland. Waren ze niet blij mee, en helemaal niet toen ik vertelde dat buurman Connie al aan de deur was geweest om te horen of de geruchten van mijn vertrek en de mogelijke verkoop van het huis door Danielle op waarheid berustten. Hij had er wel oren naar en vroeg hem te waarschuwen als het huis inderdaad te koop zou komen.
Ronny jarig. Op de koffie met Smorgastorte, schuim gebak en princessentaart. Heerlijk!!
Fiona, Martijn en Aaricia een dagje hier. En ze hadden weer van alles mee. Een flinke kip die de oven in gegaan is, gebakken aardappeltjes erbij, worteltjes en appelmoes. Heel gewone maaltijd maar weer zo lekker! Martijn heeft de zakken voer die nog steeds in mijn auto lagen, in de ton in de schuur gezet, hij heeft het hout weer aangevuld en Fiona heeft me geholpen het bed voor Jaap klaar te maken, en heeft de stofzuiger door de slaapkamer gehaald. Ze zijn ook even bij buurman Ronny geweest omdat die gisteren jarig was, en hebben daar veel gelachen en gepraat begreep ik.
Jaap hier in Zweden. Hij was hier pas om 5 uur en ik begreep dat hij langs smelle gladde weggetjes is geleid door meneer Google. Hij was dan ook bekaf, en na de koffie en het stoofpotje is hij vroeg naar bed gegaan.
Jarpen, Hotel Kallgarden.
Op weg naar Jarpen. Ik had in mijn hoofd en agenda staan dat we maandag op weg zouden gaan, maar het is maar goed dat Jaap bij de les was, de boeking stond voor dinsdag tot en met zaterdag. Rond half 10 zijn we de auto ingestapt. In Mora bij het strandhotel gebruik gemaakt van het lunchbuffet. Was erg lekker, behalve het toetje dan. Een rabarberpie die droog en zuur was, zelfs de vanillesaus kon daar geen verandering in brengen. Een tankstop ( en veel snaaiwerk ingeslagen) , een bestuurderswissel, en vlakbij het eindpunt verrast door een overstekende eland. Helaas geen foto, hij was te snel. In het hotel werd ons een sleutel van een 2 persoonsappartement gegeven, en ik had een 4 persoonsappartement geboekt. Dit in verband met de twee slaapkamers die we nodig hadden. Ik zie me niet naast een snurkende broer liggen..... Het appartement ernaast gekregen, maar daar waren geen handdoeken of beddengoed. En het was er smerig. Gevraagd om handdoeken en beddengoed en dat kregen we ook, maar in de appartementen was het niet gewoon dat dat aanwezig was. Dat moet je zelf meebrengen. Zo had ik het niet geboekt, maar alla, ga er niet moeilijk over doen. Bij het naar de ingang lopen ging ik natuurlijk onderuit. Het was spekglad en ik snap nog steeds niet dat er geen rekening mee gehouden wordt dat we misschien wel wat minder goed ter been zouden kunnen zijn...... Of misschien ook wel. Het is een complex dat meestal vol zit met wintersportliefhebbers en die zijn over het algemeen behoorlijk wat jonger hihi. Het heeft wel bijna 15 minuten geduurd voor ik overeind kon komen. Natuurlijk kwam er niemand aan die me even zou kunnen helpen. In het hotel gedineerd, met een biertje erbij, en na het uitbuiken heel erg op tijd naar bed. Helaas geen noorderlicht gezien....
De volgende dag ontbijten. Voor Jaap betekende dat alleen koffie, en ik had mijn kom yoghurt en een broodje brie. Besloten wat boodschappen te gaan doen. Vooral koffie was belangrijk, en verder wat broodjes, blikken knakworsten en een stuk oude kaas. Oja, voor Jaap instantnoodels. Voor we op weg konden eerst ruiten krabben. Jaap kon zich niet herinneren wanneer hij dat voor het laatst had gedaan. Een stuk langs het meer gereden. Het leek wel een zee, zo groot is dat en Jarpen ligt aan een verbreed stuk van de rivier de Inlandsalven. Hoe het precies in elkaar zit is me nog steeds niet duidelijk. Een rivier die verbreedt en dan meer wordt genoemd. Zoiets. Onderweg een eland gezien, en deze keer heb ik hem wel op de foto. Niet erg duidelijk maar hij is te zien.
Natuurlijk een paar fotostops gemaakt en gereden tot nabij de Noorse grens. Zelfde weg weer terug, en eenmaal terug een Aurora-app op mijn telefoon gezet. Daar komen we tenslotte voor en dat willen we wel zien ook!
Dezelfde avond werd aangegeven dat er een kans bestond dat we in Jarpen en omgeving dat noorderlicht zouden kunnen zien. De auto in en een donkere, open plek opgezocht. We hebben niet zo lang hoeven wachten, maar helaas was het zo zwak dat de telefoon het groen niet eens oppikte. Na 2 uur hielden we het voor gezien. Jammer, maar we hopen op een herkansing!
Ineens in het appartement boven ons een herrie van jewelste. Er wordt geschoven met de meubels, flink gestampt op de houten vloer en het lijkt alsof er een grote schoonmaak bezig is. Heel irritant als je net wil gaan slapen. Er zijn wel meer irritatiepunten. Het is overal spekglad. De verkeerde boeking. Het appartement wat we nu hebben heeft dan wel 2 slaapkamers, maar een daarvan heeft geen raam, en om naar de andere te komen moet je door de eerste slaapkamer. Alles is stoffig, de kookplaat is te vies om op te koken, als je dat zou willen, net zoals de oven. De douche is verstopt en ook niet schoon en in het koffieapparaat zat nog een oud beschimmelde koffiefilterzakje. Er was geen beddengoed en handdoeken, kortom, dit hotel was beneden alle peil. Alleen het eten was voortreffelijk, en de medewerkers erg vriendelijk.
Donderdag eerst wat te snaaien en sigaretten gehaald in het winkeltje tegenover het hotel. Daar kwamen we pas laat achter, nadat we 10km naar een grote supermarkt hadden gereden. Ook tanken kon je hier. Gevraagd naar een goede plek om het noorderlicht te zien, en als het helder was was er op een paar km afstand een hele goeie plek. We zijn gaan kijken zodat we niet hoeven te zoeken als het zover zou zijn. De eigenaar van de winkel vroeg ons waarom we in de kou zouden gaan staan als je op internet de mooiste video's kan bekijken. Tja...We hebben het weer niet gezien. Het was bewolkt, en tegen half 4 heb ik het naar buiten kijken en de app in de gaten houden opgegeven en ben gaan slapen.
En weer languit, al kwam dat dit keer niet door de gladheid. Ik zakte door mijn knie heen en kon me gelukkig redelijk goed op de trap voor het hotel opvangen. Ontbeten met yoghurt, eieren en bacon, en daarna nog een uurtje slaap gepakt. Naar het dorpje gelopen om te kijken of er een pad naar het water liep. Dat was er, maar was niet begaanbaar door de dikke laag sneeuw en ijs. Jammer. Verder gelopen naar het kerkje, maar daar kon ik niet naar binnen: de deur zat op slot. Er wonen hie net aan 1400 inwoners, en toch hebben ze een indoor zwembad met golfslag. Bofkonten. Een rivier en een zwembad. Nog even wat snaaiwerk voor Jaap gehaald en toen weer terug. Alles bij elkaar veel klimwerk en een dik uur intensieve lichaamsbewegingHet sneeuwt. Voor vandaag kunnen we het noorderlicht dus wel vergeten. En dat terwijl de waarden op rood staan (KP5 wat dat ook moge zijn), volgens Google betekent dat dat er een magnetische storm is. Ik snap er niets van, en hoop nog steeds dat we dat licht nog zullen meemaken. Al wordt die kans wel steeds kleiner....
Nog steeds in de ban van het noorderlicht. Zodra de condities volgens de app goed zijn ga ik er op uit, maar nog steeds helaas....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten