Een vreselijk luie en ook vervelende dag. Zowel voor Jaap als voor mij. Jaap was bekaf en ik verging van de pijn. Gelukkig had ik mijn zo nodig pillen mee, maar helpen deden ze helaas niet.
Allebei veel op bed gelegen, en Jaap heeft een ritje supermarkt gemaakt om een brood en vleeswaren te halen.
Het was zwaar bewolkt en het had geen zin om op Noorderlicht jacht te gaan. Morgen de laatste kans. Heel vroeg naar bed.
Gelukkig voelen we ons allebei eter en na de koffie zijn we richting de parkeerplaatsen waar we hebben staan wachten op de Noorderlicht gereden. De eerste, waar die gast ook stond die zijn autolichten niet uit wilde doen, bleek veel groter dan het in het donker leek. Bovendien waren er paden die door het bos en richting het meer/de rivier liepen. Leek ons leuk om die een stuk te volgen maar zakten tot onze knieen de sneeuw in en hebben het idee een stuk te lopen opgegeven.
Het infobord wat er stond met alle wetenswaardigheden over Kiruna, maar het was alleen in het Zweeds en ik begreep er weinig van. Jammer. Op naar de tweede parkeerplaats, die ingeklemd zat tussen een spoorlijn en de E10. Veel meer zicht op de lucht en we besloten daar de avond heen te gaan.
Terug naar het appartement voor koffie, en die was net ingeschonken toen op de Aurora-app te zien was dat er grot kans was dat het Noorderlicht zich zou laten zien. De koffie laten staan en hup de auto weer in. We zagen een flauw schijnsel maar het liet zich niet eens vangen door de camera.
Terug in Kiruna naar Olssen geweest, puur uit nieuwsgierigheid, en ik liep er tegen Skip-bo aan. Meegenomen maar helaas had Jaap geen zin in een spelletje. En om de eerste trek te stillen even aangewipt bij de Burger King.
Het heen en weer rijden was nog niet voorbij. We zijn ook nog voor een derde keer naar de parkeerplaats gereden. ( 3 x 30 km heen en 3 x 30 km terug). We hebben toen een miniem klein groen schijnsel gezien en op een foto was het amper te zien, maar we hadden het er mee te doen.
Eenmaal verdwenen zijn we in Kiruna weer naar de Thai gereden om te eten. Iets met garnalen en het was heerlijk, en Jaap sate die ook heel goed was.
Een beetje opgeruimd en de koffer weer ingepakt zodat we vrijdagochtend eigenlijk zo weg konden rijden.
Kiruna was leuk maar een week is genoeg. Voor ons senioren is er weinig te doen en het is jammer dat we het Noorderlicht gemist hebben.
Het vliegtuig vertrok bijna een uur te laat en dat betekende bijna geen tijd om over te stappen naar het vliegtuig richting Amsterdam. Ik had assistentie gevraagd en gekregen in verband met de lange afstand tussen (voor de kenners!) terminal 5 en terminal 2, en de beste man die een rolstoel voor me had heeft geregeld dat we met een busje over het vliegveld naar de gate ,waar het vliegtuig naar Amsterdam klaar stond, mee konden rijden. Zo dus nog op tijd bij de gate.
Na een rustige vlucht half 4 weer voet op Hollandse bodem. Het was een mooie week, genoten van al de sneeuw en samen met Jaap veel jeugdherinneringen opgehaald. Jammer van het Noorderlicht....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten