Helenaveen, 13 t/m 16 december 2013 met Tara en Femke.

Vrijdag 13 december.

Heerlijk een weekendje weg (ja sorry, alweer....), en dit keer gaan Tara en Femke mee.
Gisteravond alles bij elkaar gezocht en de boodschappen in een grote doos klaar gezet, zodat we, Tom en ik, vanochtend alles zo in konden laden en niets meer op hoefden te zoeken.

Tegen 12 uur zijn we in de auto gestapt. Eerst naar Tom's huis om nog een tas kleding op te halen, en direct naar Tara. Die stond klaar en te popelen om mee te gaan. Leuk dat enthousiasme!!
Daarna door naar Femke die al net zo stond te heen en weren om mee te gaan.
Even snel langs de Deka om vers brood te kopen, en toen richting Helenaveen.
Volgens de routeplanner was het 2,5 uur rijden; we reden kwart over 1 weg dus een simpele berekening brengt ons dan op een aankomsttijd van kwart voor 4.

De meiden hadden hun tablet mee achterin, en allebei een koptelefoon op of oortje in, en natuurlijk alle twee verschillende nummers op de oren die hard meegezongen moesten worden. En zakken snoepgoed onder handbereik natuurlijk....
Geen tijd om naar buiten te kijken, en ook geen tijd om te vragen hoe lang we nog moesten rijden.
Een plaspauze ingelast voor Tara en Kaya en weer verder.
Nog wel een plan de campagne gemaakt hoe ze Tom het beste konden terroriseren, inclusief een plan van aanpak wat op de tablet geschreven is.
Dat varieerde van wapens maken en bergen stenen verzamelen om mee te gooien, tot een kuil graven met takken en bladeren erover waar hij in zou vallen. Hem vastbinden en dan martelen......

Helenaveen ingereden, dat ligt vlak bij Helmond, en toen werden de meiden "wakker" in het besef dat we er bijna waren. Koptelefoon af en oortje uit, en om zich heen kijken om een eerste indruk te krijgen. Dat was er een van een leuk dorpje met leuke huisjes, maar verder ook niet. Tot we het dorp weer uitreden, een paar kilometer langs een kanaal moesten rijden, toen de weg af en een onverhard pad op om tenslotte bij het huisje uit te komen.

Snel de toegangscode ingetoetst, alles laten vallen waar het werd uitgedaan en op ontdekkingstocht.

Ze hadden allebei een oud huisje verwacht met een dito inrichting,en dat viel ze dus hartstikke mee.
Het huisje toont van buiten oud maar goed onderhouden, en van binnen is het, net als de eerdere huisjes waar we zijn geweest, licht en modern.
Boven de slaapkamers, die net zo licht en modern zijn, en een tweede toilet; beneden een ruime badkamer met een bad en een aparte douche, een paar treetjes ophoog naar de kamer en de keuken.
Alle twee waanzinnig uit hun dak en eigenlijk niet weten wat ze het eerst zullen doen.
Een broodje eten maar met wat drinken, lekker koffie voor ons, en dan naar buiten.

Tom heeft ondertussen de auto leeggehaald, en ik heb de boodschappen opgeruimd. Kaya kan zijn lol niet op want hij kan zonder riem alle kanten op zonder dat het kwaad kan. Nou ja bijna alle kanten op. Er loopt een bruggetje over het kanaal pal voor het huis, en daar wil hij natuurlijk overheen. Toch blijven opletten dus.

De meiden gaan om het huis heen de directe omgeving bekijken, en komen een paar minuten later alweer terug met rietsigaren. Dat komt mooi uit, er zijn geen aanmaakblokjes voor de kachel en gedroogd zouden dit wel eens de perfecte aanmaaksigaren zijn.

Ok, tijd om met Tom op stap te gaan. Ik zie ze niet maar hoor ze des te beter. Echte meiden en Tom jut ze wel lekker op!!
Een half uurtje later, ik ben net begonnen met deze blog, hoor ik ze weer terug komen. Natuurlijk een met een natte broek, en nu al vol verhalen. Dat wordt een te gek weekend denk ik!!
Vlak voor ze terug kwamen hoor ik schraapgeluiden boven mijn hoofd: ik heb ze eerder gehoord!!
Zowel op Tiengemeten (steenmarters) als in de Noorse boshut (muizen).
Benieuwd of we die vanavond en vannacht nog een keer horen, en wat de meiden ervan zullen zeggen!!

Ze zitten nu samen in bad. Ik hoor ze niet dus die zitten samen te spannen wat ze morgen zouden kunnen gaan doen en hoe ze Tom te pakken kunnen nemen.
Eerste indruk is een geweldige! Straks de pizza's en de saussijzenbroodjes in de oven, en ik denk dat ze niet zo laten naar bed zullen gaan....

Zaterdag 14 december.

Gisteravond zijn de meiden boven hun slaapkamer aan het verbouwen geweest, na natuurlijk nog een spookrondje om het huis in het donker. Niet zo donker als ze wel zouden willen (alhoewel....) want de maan gaf behoorlijk veel licht. Evengoed lekker aan het rennen, gillen en Tom uitdagen, en nog een lekker stuk gelopen ook.
Na de verbouwing lekker aan de "rode wijn", die er snel insloeg als een bom zoals jullie kunnen zien.

Vanochtend vertelden ze dat ze vannacht pas om half drie hun tanden gingen poetsen en gingen slapen. Ergens in de verte heb ik dat wel gehoord, maar was zelf te ver in dromenland om er enig acht op te slaan.
Zelf was ik er om 8 uur uit, mezelf aangekleed en met Kaya een lekker stuk gelopen. Lekker rustig en behoorlijk koud, het ijs stond op de sloten.  Een grote zilverreiger zien staan en een paar reetjes zien grazen. En een Kaya die helemaal niet mee wilde en bleef trekken omdat ze terug wilde.....
Na een uurtje weer terug, Tom was op en stond klaar om te gaan lopen, en rond half 10 kwamen de meiden ook omlaag.
Wilden het liefste direct met Tom op pad, maar toen ze hoorden dat hij wel een 2 uur weg zou blijven en waarschijnlijk wel een 15 tot 20 km ging hardlopen zagen ze daar maar van af.
Ze hebben lekker croissantjes uit de oven gegeten, zich aangekleed en zijn naar buiten gegaan. Lekker in het riet en de natte weilanden gespeeld. Veel plezier en lekker vies worden!

Tom, eenmaal terug, kreeg amper de tijd om zich te wassen, aan te kleden, wat te eten en even zijn rust te pakken, want de meiden eisten hem direct weer op.
Ze hadden in zijn afwezigheid een hut gebouwd in het riet, een emmer stenen klaar gezet als munitie, blokken hout verzameld al weet ik niet wat ze daar mee moesten, en stonden te popelen om Tom in hun bunker te "ontvangen".
Die is dan ook op onderzoek uitgegaan, en verrasten de meiden toch nog zodat hun gegil volgens mij mijlenver te horen was!



Daarna weer op stap, over het prikkeldraad heen, verboden gebied in. Spannend natuurlijk, vooral omdat het steeds natter werd, en er zelfs gesprongen moest worden om het nog een beetje droog te houden. En dat lukte niet. Femke sprong mis en belandde languit in het water en de drek. Gelukkig na een korte schrik toch bijna niet bij kunnen komen van het lachen.
Snel terug, buiten uitgekleed en alle twee lekker in bad.
Wat te drinken erbij en wat stokbroodjes, en weer helemaal schoon en opgewarmd.

Ondertussen wordt het zaak de kleren uit te hangen om te drogen, want er blijft op deze manier weinig over om aan te trekken......
Verwarmingen te kort, maar gelukkig staat er in de schuur een droogrek, en dat heeft Tom in de kamer gezet en alle natte kleren heeft hij daar overheen gehangen.

Weer veel plezier dus vandaag. Tom is nu een uurtje zijn bed in gedoken; die heeft het even gehad en hoopt zo weer energie op te doen om vanavond in het donker voor de zoveelste ronde op te gaan.
De meiden vragen om popcorn, en vanavond willen ze pannenkoeken eten.
Ze komen net weer gehavend binnen. De handen vol kleine wondjes van ik vermoed het riet, en natuurlijk van alles mee, maar geen pleisters.....



Zondag 15 december.

Gisteravond had Tom het beslag klaar voor de pannenkoeken, is er geen koekenpan te vinden!! Wel een hapjespan en een wok, en die dan ook maar gebruikt om te bakken, maar dat was verre van ideaal en die waren ook zo bewerkt met metalen lepels/vorken dat er eigenlijk geen knap gerecht meer uit te voorschijn kan komen.
Waren na dit geklooi wel dubbel zo lekker!!

Na het eten de meiden natuurlijk weer naar buiten. Af en toe zijn ze even binnen om op te warmen en een half uurtje voor de tv te hangen, maar voor de rest zijn ze echt de hele dag in en om het riet (en water!) te vinden, Maken hutten, inclusief loungeruimtes, springen over sloten en halen kletsers.....
Tom heeft nog geprobeerd een potje yahtzee met ze te spelen, maar daar kunnen ze hun gedachten niet bij houden, ze willen actie!!!
Gaan natuurlijk erg laat naar bed, praten dan nog een paar uur en zijn op de tablet bezig, dus voor ze slapen is het weer ver in de nacht.:-)

Vanmorgen was het de bedoeling er vroeg uit te gaan (en dat zou dan rond een uur of 6 - 7 zijn) om reetjes, zilverreigers en allerhande voorradige dieren te gaan spotten.
Maar vannacht heeft het behoorlijk geregend en gewaaid, en de wind gierde door het huisje zodat we allemaal heel slecht geslapen hebben. Lekker blijven liggen dus.
Achteraf blijkt dat dat gieren van de wind door het huis kwam omdat er ramen op een kiertje staan. Voor komende nacht dus een aandachtspuntje.
Tegen half 10 ben ik er uit gegaan, heb de laatste afbakbroodjes en croissantjes in de oven gedaan, tafel gedekt, de grillworst lekker warm gemaakt in de magnetron en de meiden gezegd Tom uit bed te halen. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd, en al "hopie" schreeuwend renden ze de trap op om hem zijn bed uit te halen.

Lekker gegeten, Kaya uitgelaten, Tom heeft afgewassen, de meiden zich aangekleed, en nu zijn ze met zijn drieën op stap. Onder het mom van reetjes spotten heeft Tom ze meegekregen, want eigenlijk wilden ze om het huis blijven hangen. Natuurlijk ook niet verkeerd, maar een lekker end door de bossen en de rietvelden struinen is altijd leuk.
Ik ga zo heerlijk mijn momentje pakken en duik of in bad, of onder de douche en zal daar heerlijk de tijd voor nemen!!

Ze zijn een mooie tijd weggeweest, niets gezien maar dat was te verwachten, en vooral Femke vond het een veel te groot stuk wandelen. Eigenlijk valt het nog wel mee, volgens voorzichtige schatting was het rond de 7 km. Weer een nieuw stuk rond het huis verkent, en weer met pollen in een drassig gebied, maar dat kan in deze omgeving al snel.

Tara is af en toe wat stil. Ze zei gisteravond al dat ze af en toe even aan huis dacht, en vandaag had ze het er moeilijker mee. Niet dat ze echt naar huis wilde, maar ze is wel blij dat ze morgen haar vader en moeder weer ziet.
Even een spelletje yahtzee gespeeld en blij dat het was afgelopen, dan konden ze weer naar buiten!.
Ik ben benieuwd of de kleding nog schoon te krijgen is! Ze hoeven ook nergens op te letten heb ik gezegd, alles mag vies worden en vreselijk gaan stinken. En dat doet het!!
Eind van de middag is Tom ze gaan zoeken, en kon ze eerst niet vinden. Ze hadden een nieuwe verstopplaats gemaakt en die lag verder bij het huis vandaan als de eerdere plekken. Een ander stuk rietland, met nog betere verstopplekkies.
Het is dat ze na een half (!!) uurtje lokgeluiden gingen maken, anders was Tom nu nog aan het zoeken denk ik.
Hij werd onthaald met zwiepende rietstengels waar zo hard mogelijk mee geslagen werd. Volgens Tara moet hij de striemen op zijn rug hebben staan......

Het was spagettidag vandaag.
Heb je wel eens van spagettisnuivers gehoord?? Deze twee dames hebben dat uitgevonden en zijn professionals!!

Het lukte om twee hele lange slierten hun neus in te krijgen, maar het lukte niet om ze via de mond weer eruit te trekken. Veel lol natuurlijk. En buiten het spelen met de slierten is er ook behoorlijk van gegeten.

Ze zitten nu in bad. Wilden met kleren en al, maar dat was me toch net wat te gortig..... Alhoewel dat voor beide moeders waarschijnlijk wel werk had gescheeld, dan waren de kleren voorgeweekt.

Morgenochtend moeten ze redelijk op tijd hun bed uit, want ze hebben nog wel een klus aan het op orde maken van hun slaapkamer. Alles moet weer op zijn plaats gezet worden, en ze moeten ook zelf hun kleding weer in de tassen zien te krijgen.
Ik wil proberen ze een beetje op tijd naar boven te krijgen, en het liefst ook een beetje op tijd te laten slapen, maar of dat gaat lukken????

Maandag 16 december.

Twee uur lang hebben die meiden liggen weken! en spetteren, en heel erg spetteren. Buiten het bad lag net zoveel water als er in zat. Alle handdoeken nat, alle kleren drijfnat. Maar wel weer erg veel lol!!
Daarna nog even tv gekeken, en toen naar boven.
Later bleek dat ze op de slaapkamer alles alweer hadden teruggezet zoals ze het hadden aangetroffen, Met dat verschil dat er  twee kussens en twee dekbedden in een bed lagen. Ze wilden bij elkaar liggen.
Het echte naar bed gaan werd evengoed nog elf uur, en toen wij vijf minuten later ook onze bedden opzochten moesten eerst de meiden gezocht worden. En die hadden zich goed verstopt. Een achter en onder een bed, de ander in en achter een kast met een handdoek over de voeten om zichzelf niet te verraden.....
Een als je denkt dat ze toen gingen slapen.... vergeet het maar. Ze kwamen ons terroriseren, en wilden eigenlijk wel bij ons in bed slapen. Maar daar had ik weinig zin in, ik had echt mijn nachtrust nodig, en Tom ook wel. Die was tenslotte alle dagen met de meiden op stap geweest en achter ze aangerend.
Uiteindelijk toch iedereen in bed, en vanochtend even na 8 uur werd ik wakker en heb meteen mijn bed maar afgehaald. Kon ik niet meer terug kruipen.....
Kaya uitgelaten, koffie gezet, meiden geroepen, en begonnen met inpakken.
Was eigenlijk zo gebeurd, het meeste was opgegaan en van de drie volle dozen die mee waren gegaan naar Helenaveen ging er maar eentje mee terug. We hebben dus keurig ons best gedaan en het er lekker van genomen.
De meiden hebben hun eigen tassen weer ingepakt (volgepropt met vuile was hihi), hun bedden afgehaald en het beddengoed in de wasmand gestopt, en nog een kwartiertje voor de tv gehangen. Tom en ik hebben nog een broodje gegeten, en de meiden hadden geen trek. Die wilden het liefst nu meteen naar huis. Lieten nu ook zien dat ze moe waren, reageerden ook op elkaar een beetje kribbig.
Tom alles de auto ingedragen, meiden de auto in, onaangekleed, geen zin in, gaan toch naar huis (!), laatste inspectieronde en instappen en wegwezen!!
Onderweg een korte stop om te tanken en een dikke cornetto voor de meiden, en snel, heel snel naar huis.
Eerst Femke afgeleverd, niet blijven hangen en meteen door om Tara af te zetten.
Beiden blij weer thuis te zijn na een druk, heel gezellig weekend met veel riet, kletsers, heel veel buitenlucht, modder, vieze kleren, chips en ander snaaiwerk, veel terror met en van Tom, en weinig slaap.
De komende dagen zal er behoorlijk bijgeslapen worden vermoed ik, en moeders, succes met de was!!

Op e Polle, met Thigo weekendje Overijssel.

Vrijdag 15 november 2013.

Heerlijk een weekendje naar weer een huisje van Staatsbosbeheer. Midden in de Weerribben, een veen/moerasgebied met grote rietvelden en veel open water. De rietvelden zijn erg zompig, en als je er niet op voorbereid bent zak je zomaar door de bovenlaag heen en tot je middel het onderliggende water in.

Rond 12 uur hebben we (Tom en ik) Thigo opgehaald. Die was nog niet zo ver, hij zat te worstelen met huiswerk wat eerst af moest voor hij mee mocht, maar toen we er eenmaal waren was dat binnen een kwartier bekeken.......
Heeft wel wat leerwerk mee waar aan gewerkt moet worden, want er dienen dikke voldoendes verdiend te worden om zijn gemiddelde cijfers omhoog te krikken.

Op weg dus, en dacht ik dat het gebied op de grens van Friesland en Drenthe lag, het blijkt meer in de kop van Overijssel te liggen. Onderweg plaatsjes als Vollenhoven, Muggenbeet, Paasloo, Ossenzijl , en Oldemarkt, allemaal ten westen van Steenwijk.
In de buurt van het huisje gekomen was men druk bezig hele velden om te ploegen en vol met zand te storten. Zo te zien moest de natuur eraan geloven voor de aanleg van nieuwe wegen en fietspaden. Jammer, want enkele vierkante kilometers natuurgebied wordt zo wel om zeep geholpen, en ik baalde als een stekker, bang dat dat bij het huisje ook zo zou zijn. Bleek gelukkig mee te vallen. Het uitzicht vanuit het huisje was geweldig, op de rietvelden en een open plas voor het raam.

We mochten officieel pas om 4 uur in het huisje, maar om 2 uur de code geprobeerd, en zowaar, die was al geactiveerd. Mooi alles naar binnen gedragen, en de mannen hebben de sleutel van de ketting waarmee de kano vastlag opgezocht, en zijn heerlijk gaan kanoën.
Ik ben een stukje met Kaya gaan lopen, ondertussen genieten van het uitzicht en de rust.

Gezocht naar koffiefilters, maar daarvoor moest ik dus toch een winkel opzoeken, en die liggen hier niet in de buurt, dus toch de auto maar in en hopen op een winkeltje. Gevonden in Oldemarkt, en gelukkig was de weg terug zo weer gevonden.

Eindelijk een kop koffie,en onder het genot daarvan pannenkoekenbeslag gemaakt. Ondertussen komen alle kleurschakeringen van de regenboog in de lucht aan bod. Een geweldig gezicht, en de weerspiegeling daarvan in het gladde water maakt het dubbel spectaculair.
Tom bakt nu een stapel pannenkoeken voor een heel weeshuis, we gaan zo kijken hoever we komen met het soldaat maken daarvan en wat we daarna gaan doen zien we dan wel weer. Waarschijnlijk iemand motiveren om zijn geschiedenis en franse taal een paar keer door te nemen......

Het is geschiedenis geworden en Thigo heeft een klein uurtje geprobeerd zijn aandacht erbij te houden. Daarna was het echt pikkedonker buiten, en wat is er mooier dan buiten te zijn met een vriend en geen hand voor ogen kunnen zien. Rare titels van spelletjes hoor ik achteraf: moordenaartje spelen, zombiespel, psychopaatje spelen..... En dat allemaal om van grote afstand te zorgen het eerste bij de deur te zijn, de code in te toetsen en de deur voor de neus van de ander dicht te slaan. Grote lol en lekker bezig.

Daarna de kachel aan, en die geeft behoorlijk warmte!! Binnen notime was het hier 29,5 graden, en dat is erg warm.... Gelukkig had ik de slaapkamerdeur dicht en daar de ramen open laten staan, want ik was never nooit in slaap gevallen. Maar eerst nog even candycrushen op de laptop, en dankzij Thigo snel door een moeilijk veld heen. Rond half elf alles plat, en heerlijk geslapen.

Zaterdag 16 november.

Lekker geslapen, heerlijk bed. Geen zin bed uit te gaan en tot 10 uur liggen sluimeren. Tom is er eerder uitgegaan en is een rondje gaan hardlopen, en Thigo slaapt nog steeds.
Tafel gedekt, dan kunnen we zo ontbijten als iedereen zover is!.
Tom bleef lang weg en Thigo sliep nog steeds. Kaya had op de bank gelegen vannacht, en in een poging de haren eraf te borstelen schoot het in mijn rug. Shit. Geen kanotocht voor mij, geen leuke natuurwandeling, en natuurlijk dit keer geen medicijnen mee..... Uitgebreid onder de warme douche gestaan, maar dat verlichtte maar heel even. Zit niets anders op dan de mannen hun gang te laten gaan en gewoon rustig op een stoel naast de kachel te gaan zitten. Jammer, maar het is niet anders.

Tom ondertussen weer terug, die heeft 13 km getraind, Thigo uit bed en lekker ontbeten.
De mannen gaan zo het laarzenpad lopen: een 3,5 km lang wandelpad door zompig moerasgebied. Over vlonders, bruggetjes en dwars door de natuur van Nationaal Park Weerribben-Wieden zoals het officieel heet.
Halverwege loop je tegen een water aan, en daar ligt een pontje wat je zelf over het water moet trekken om weer verder te kunnen lopen. Dat pad had ik dus graag gelopen....
Het schijnt dat hier veel roerdompen in het riet zitten, dat behalve de gewone blauwe reiger hier veel zilverreigers (die hebben we onderweg hiernaartoe gezien) en purperreigers zijn. En in het gastenboek stond dat naast het bruggetje dat naar het huisje leidt, een otterspoor loopt. De bijbehorende otters zijn alleen helaas niet gezien, maar de mannen hebben net wel de drolletjes zien liggen.
Verder leven hier veel reeën, zit het water vol vis, zie je de snoeken duidelijk achter de vissen aan gaan en vindt voornamelijk Tom het erg jammer dat hij geen hengel heeft meegenomen.

Vanmiddag toch nog maar even opnieuw naar Oldemarkt gereden om paracetamol en ibuprofen te halen, onderweg terug nog ingenomen en hopen dat het wil helpen te pijn wat te verzachten.
Rustig gezeten om het in te laten werken, en rond 6 uur de Cottage pie in de oven gezet.
Die was heerlijk! Alleen Thigo zat snel vol en zei dat hij hem niet zo geweldig vond. Jammer.
Ik denk dat het ook komt omdat er wel erg veel gesnoept wordt deze dagen: vanmiddag een zak bugels met de nodige vulling natuurlijk, bij de supermarkt vandaan Quality street, wat zachte varkens van redband, en de nodige koeken. Dan blijft er natuurlijk weinig ruimte over voor een lekkere en gezonde warme maaltijd!!
Verder hebben we de hele dag moeten luisteren naar een gesprek tussen Tom en Thigo wat Thigo had opgenomen op zn telefoon, en in allerlei snelheden afspeelde. Eerlijk is eerlijk, we hebben in een deuk gelegen, en het blijft leuk om te horen, maar op een bepaald moment wordt het vervelend. Iemand duizend keer "Op e polle"te horen zeggen, en te horen vertellen dat ze het laarzenpad gaan lopen, met het pontje zullen gaan, en naar Kalenberg gaan lopen om een drogist te zoeken, op een aparte toon omdat het gezegde iets versneld wordt afgespeeld, gaat dan wel vervelen.
Thigo heeft vanavond een uur aan zijn Frans besteed, en ik verbaasde mij erover hoeveel ik na al die jaren nog uit het geheugen wist op te vissen van de taal en de uitspraak!
We zitten nu aan een koppie thee, de kachel brandt weer en het is hier dus weer behoorlijk warm, de mannen gaan zometeen nog een keertje massamoordenaartje spelen, en ik denk dat zeker ik op tijd op bed ga liggen.

Zondag 17 november.

Slechte nacht gehad. Eerst niet kunnen slapen en er maar weer uit gegaan voor een koppie thee, en daarna om de haverklap wakker om naar de wc te gaan. En, heel vervelend, de rugpijn heeft invloed op mijn blaas..... Nu ik dit schrijf is dat gelukkig weer over, maar het zegt denk ik veel over de soort pijn die ik heb.
Weer rond tien uur uit bed, na een lekker koppie thee op bed van Tom. Die is Kaya uit gaan laten, en van Thigo's kamer komt nog geen geluid. Dat blijft zo tot 12 uur, toen heb ik hem wakker gemaakt, want hij wilde nog een keer het laarzenpad lopen, een paar keer massamoordenaartje spelen, en natuurlijk nog een keer een stuk kanoën.
Na het laarzenpad hebben we erwtensoep gegeten, en zei Thigo voor het laarzenpad nog dat hij dat lustte, nu zei hij dat hij dat niet lekker vond. Balen, want ik had meer dan genoeg voor 3 man opgewarmt, samen met een lading knakworsten......
Verder heb ik de hele middag lang uit gelegen, dat is de beste manier om de pijn op te vangen, en de mannen heb ik horen weggaan, en uren later weer horen terugkomen. Goed geslapen dus.
Nog even fb gekeken, Thigo een spelletje gespeeld op de laptop, even candy crush en nu dus het laatste stukje schrijven, en over een uurtje de auto in.
Jammer van de rug, maar de mannen hebben zich opperbest vermaakt, en daar ging het tenslotte om.
Even afwachten wat Tom allemaal aan foto's heeft gemaakt, en daar zal vast wel weer een mooie herinnering uit voortvloeien! Met een liedje op de achterkant natuurlijk, nog even snel in elkaar geflanst door Thigo:
Row, row, row the boat
gently down the stream,
ninja ninja ninja ninja ninja ninja wheeee.

Het Blauwe Huis

Verliefd op Zweden en dit is het 2e jaar dat ik daadwerkelijk aan het kijken ben of er een leuk huis tegen een schappelijke prijs voor mij is weggelegd.
Ondertussen heb ik er toch wel wat gezien, en ben een paar keer helemaal hoteldebotel geworden van de plek waar een huis stond, om erachter te komen dat er bijvoorbeeld geen aansluiting op het water en het riool aanwezig is, of dat er eterniet gebruikt is bij de bouw, of dat er Radongas in de fundering is gebruikt.  Of dat de foto's op internet er gelikt uitzien en de werkelijkheid een bouwval bleek te zijn.
Nu heb ik een huis gevonden dat gewoon sprookjesachtig aandoet. Het is lichtblauw met witte lijsten, ligt weliswaar niet afgezonderd, maar er zit wel behoorlijk grond omheen, ligt aan een riviertje, en op een paar honderd meter van een grotere rivier en een meer met zandstrandjes.
Ik heb er dus een derde vakantie aangeknoopt dit jaar en ben naar Rita gevlogen en gereden om te gaan kijken.
Volgens de makelaarssite (Hans Mellquist uit Hagfors) is het een woning  met 1958 als bouwjaar, is het aangesloten op water, electra en op het riool en is de richtprijs 290.000 zweedse kronen, en dat is ongeveer 33.000 euro.
Verder is er een veranda, een keuken met veel kastruimte, een kleine woonkamer, een slaapkamer, allemaal op de begane grond. Ook het toilet met douche en wastafel is op de begane grond. Daar is geen foto van en ik vraag me af of dat een slecht teken is.....
Een keldertje waar de kachel staat, en waar het hout ligt opgeslagen. Verder staat daar de wasmachine en is er een kleine voorraadkast.
Op de 1e verdieping een ruime hal en twee slaapkamers.
Een tuin die bestaat uit een gedeelte siertuin, en een gedeelte natuurtuin.
Er is een gastenverblijf.
Er zitten heel wat foto's bij, en daarop is te zien dat er behoorlijk wat kleinere gebouwtjes op het perceel staan, die worden aangegeven als opslagruimtes.

Ik heb in totaal 12 dagen vakantie gepland, moet de 20e september weer terug vliegen, en Rita had op voorhand een afspraak gemaakt om op dinsdag (ik kwam maandag laat in de middag aan) het huis te gaan bekijken. Ik ben bloednerveus als we naar Hagfors rijden. Helemaal omdat Rita vertelde dat er kapers op de kust waren die vorige week al waren gaan kijken,

Eenmaal bij de makelaar bleek er sprake te zijn van een miscommunicatie. De makelaar had niets opgeschreven van de afspraak en was er niet. Gelukkig is Rita er ondertussen kind aan huis, ze heeft al heel wat mensen via deze makelaar aan een huis geholpen, en kon er alsnog contact gemaakt worden met de eigenaar van de woning. Die was thuis en had geen bezwaar tegen een bezichtiging.
Zonder makelaar dus gaan kijken en de weg ernaar toe was al een genot om te rijden. Rustig, door de natuur, en veel water.
In Uvana, met een rondje boven de 2e a, reden we zo een sprookje in. Eenmaal over een brug (voor de brug een camping aan de rechterhand, en een bushalte, dus er rijdt een bus) was het linksafslaan een onverharde weg op en na een kleine honderd meter komt het huis in het gezicht.
Wow. Ik sta perplex, en vind het ineens doodeng......
Het IS een plaatje, en er zit inderdaad behoorlijk wat grond omheen, en wat me als eerste, na het huis, opvalt is de ongeorganiseerdheid van de gebouwtjes die er staan, en de vele hulpstukken van wat voor machines ook die overal verspreid liggen......
Oops. Het tempert mijn enthousiasme.

Kennis gemaakt met de eigenaar, een man alleen van 80 jaar, die zijn huis nu graag verkopen wil omdat hij dichter bij zijn kinderen wil wonen en minder werken wil aan het onderhoud van zijn woning.
Zijn vrouw is een paar jaar terug overleden en was een verzamelaar van o.a poppen, en het huis stond er vol mee. Net als met allerlei tuinbeelden/trollen en kerstatributen.
Het was op het eerste gezicht wel schoon, zag er goed uit, al leek het kleiner als op de foto's maar dat kan ook te maken hebben met de hoeveelheid artikelen die er in stonden.
Goed gekeken of er nergens houtrot te ontdekken was, of de kelder geen lekkage vertoonde en fris rook, en of buitenom alles goed in de verf zat.
Er moet wel wat gebeuren: de verf moet bijgewerkt, binnen moet het aan mijn wensen aangepast worden wat betreft kleur, een ander behangtje boven op de slaapkamers, en de douche/wc is aan renovatie toe al weet ik nog niet hoe dat voor elkaar te krijgen.
Binnen goedgekeurd dus.
Naar buiten dan maar.
Er staat pal naast het huis een ruime garage, zonder deuren, en een afgesloten hobbyruimte achterin. Verder staat er aan de linkerkant op het terrein een grote tractorgarage, inclusief een tractor die niet bij de koop hoort, verder staat er een loopband in, en allerlei andere machines die ook niet bij de koop horen. Is wel een schuur waar een mooi zoldertje inkan, paar balen hooi erin en slapen maar!!
Ook hier zitten geen deuren in.
Nog twee kleinere schuurtjes waar in de ene een grasmaaier staat. Die mag wat mij betreft blijven staan. Het is een zitmaaier alla Jaap. Dat zegt de meesten van jullie niks, maar die kan er Down Under behoorlijk mee scheuren.
Nog een schuur waar het hout gezaagd en gekloofd wordt, met ernaast een schuur waar het hout ligt opgeslagen tot het gebruikt kan worden. Verder wat ongeregelde afdakjes, in een hoek een totalloss gereden auto uit de vorige eeuw, en er staan een aantal aanhangwagens weg te rotten. Behalve eentje, daar staat een boot op, maar die hoort ook niet bij de koop.
Zo warrig als ik het heb beschreven is het ook daadwerkelijk. Ik heb gefilmd om het terug te kunnen kijken en te laten zien, en het tempert mijn enthousiasme toch behoorlijk.....
Terug naar de makelaar en een afspraak gemaakt voor donderdag.

Eenmaal terug in Mjonas eerst Carlijn gebeld. Had ik beloofd, en ze vond me behoorlijk minder enthousiast als voor het bekijken van het huis, en dat was ook zo. Had veel om over na te denken, moest mijn gedachten ordenen en vast stellen wat belangrijk was en wat niet.
En dat heb ik de rest van de dag gedaan.
Het huis lijkt in orde. De plek is prachtig, alles klopt en is gevoelsmatig goed. En de troep op het terrein kan natuurlijk verwijderd worden. Een kwestie van voorwaarden stellen....
Ik zie het weer zitten!!
Wel een bouwkundig rapport op laten maken, een voorwaarde van koop inclusief de maaier en de lange ladder en de grond leeg en opgeruimd opleveren.
De kachel die er in staat is uit 1978, en is aan vervanging toe. Rita heeft een luchtwarmtewaterpomp sinds enkele weken. Die haalt de warmte uit de lucht, perst dat samen en brengt het het systeem in huis in. Die kan je instellen op een bepaalde temperatuur, en bij een storing schakelt hij zichzelf weer in. Ideaal omdat ik er de meeste winters niet zal zijn. Als Zweed krijg je een korting die verrekend wordt met de belastingdienst of zoiets, en dat scheelt 30% van de aanschafprijs. De moeite waard zou ik zeggen, en dat wordt dus ook een onderhandelingspunt.
Er moet dan ook een boiler komen, maar dat kan ook volgend jaar als ik er eenmaal ben.
Er komt dus nog wel wat geld bij, boven op de prijs van het huis.
Van die vraagprijs zal waarschijnlijk weinig af te dingen zijn. Het huis staat te koop sinds april 2012, en de vraagprijs was toen 435.000 zweedse kronen. Die is dus behoorlijk gezakt tot de 290.000 die nu gevraagd wordt.
Het was ook wel duidelijk dat de man nu eindelijk wel van zijn huis af wilde, maar niet tegen elke prijs.....

Donderdag, de dag van de waarheid hihi.
Eerst langs het gemeentehuis om een overzicht van alle gegevens met betrekking op het huis op te halen, en daarna naar de makelaar.
Die mijn voorwaarden voorgelegd, en hij zei direct dat de verkoper daar nooit mee akkoord zou gaan, omdat hij al zoveel in prijs gezakt is. En de grond schoon opleveren leek hem een normale zaak, maar de maaimachine moest toch echt apart gekocht worden.
Toch de verkoper gebeld om te proberen de machine bij de koop te krijgen, maar de man hield voet bij stuk. Ging wel van 12000 kronen naar 10000 kronen, maar dat heb ik afgewezen. De machine was uit 1997 of 98, en die lijkt mij dus allang afgeschreven.
Of hij mee wil werken aan het aanbrengen van een ander verwarmingssysteem met een boiler is nog onbekend. De makelaar gaat dat van de week met hem overleggen. Het scheelt geen 30 % op de prijs, maar hetr scheelt de helft van het arbeidsloon, met een max van 5000 kronen.
Een onderzoek door een speciaal mannetje was volgens de makelaar niet nodig, ook niet uit verzekerings oogpunt. Hij kon me garanderen dat er zowel met de grond als met het huis niets aan de hand was. Op mijn vraag wat een besiktningsman doet en kost: hij onderzoekt het huis op gebreken en op vocht. Dat vocht kan je ook laten meten door bv een loodgieter. Een bezoek vd besiktningsman kosten tussen de 2000 en 15000 kronen ofwel tussen grof weg de 220 en 1650 euro.
Ik vertrouw de makelaar op zijn woord. Het ziet er ook niet gehavend of vochtig uit.
Hij heeft alle mogelijke gegevens van mij opgenomen, en ik ben naar de Swedbank gegaan om een rekening te openen en een kleine lening aan te gaan. Dan heb ik wat ruimte voor een nieuwe kachel, een boiler en alle zaken waar ik ongetwijfeld tegenaan ga lopen.
Hiervoor had ik gegevens uit Nederland nodig, van de ING, en die wilde niet meewerken.....
Heel bureaucratisch, en het zal heus wel ergens goed voor zijn, maar de gegevens die de bank wilde hebben konden ze niet zomaar doorsturen. Die moesten schriftelijk worden aangevraagd en daar ging toch wel 2 weken overheen voor die toegestuurd zouden kunnen worden.....
Na veel "heeft u nog een momentje mevrouw Zoon" kwam uiteindelijk een tussenoplossing. De bewuste mevrouw kon een aanvraag doen om de gevraagde gegevens naar mijn huisadres te sturen, waar ze dan opgehaald konden worden om doorgestuurd te worden. Dat duurde uiterlijk 5 werkdagen, dus met een beetje mazzel liggen die papieren dinsdag op de mat in Westwoud. Kan Carlijn ze scannen en doorsturen, waarna de originelen nagestuurd kunnen worden.
Pffffff, ik zag het huis alsnog door mijn vingers glippen. Achteraf veel stress voor niets, want die gegevens zijn pas nodig als er voor de overdracht getekend moet worden, maar daar stond ik even niet bij stil.
Eenmaal weer in Mjonas direct de 10% overgemaakt, zodat ik naar eer en geweten nu kan zeggen dat ik een blauw huis heb gekocht!!!!

Zondag 15 september.
Kon me niet bedwingen.....
In de auto gestapt en weer naar Uvana gereden. Rita ging mee en die belde gewoon bij die man aan. Ik was dat eigenlijk niet van plan, tis tenslotte zondag en we hadden ons niet vooraf aangemeld.
De man (hij heet Karl) was aangenaam verrast, deed in zijn pyamabroek de voordeur open, met ontbloot bovenlijf, maar scheen zich daar totaal niet voor te generen, leek het zelfs wel leuk te vinden, dit onverwachte bezoek....
In mijn tas had ik het notitieboekje en het meetlint nog zitten, en dat kwam nu mooi uit. We hebben de afmetingen van alle kamers opgenomen, en nog eens goed rond gekeken.
De ramen zijn recentelijk vernieuwd. Er zitten nu kunststoframen in, en er zijn wat ramen verwijderd en daar is nieuw hout aangebracht(aan de buitenkant). Ik heb gevraagd of er een afvoerkanaal voor een houtkachel was, en in de kamer was inderdaad een schoorsteen. Op een onmogelijke plaats: pal achter de kamerdeur, maar daar vinden we vast wel een oplossing voor.
Ook gevraagd of hij haast had met de overdracht. Helaas wil hij al 1 december overdragen. Dat komt mij niet echt uit.Aan de ene kant omdat ik dan haast moet maken met de aanschaf van een luchtwaterwarmtepomp, aan de andere kant omdat ik eigenlijk toch wel zelf bij de overdracht aanwezig wil zijn en dat in december mooi rot uitkomt. Dan nog een derde minpunt bij overdracht in december: ik moet dan regelen dat er iemand is die regelmatig het huis en de kachel controleert op lekkages en stroomstoringen.
Het is 50km van Rita vandaan, en bovendien zit die tot eind januari in Nederland.
We weten dat er een Nederlands stel woont, maar die waren niet thuis.
Dat gaat nog wel wat hoofdbrekens kosten.
Een optie is nog om het huis in te laten vriezen. Dan laat je al het water weglopen en blaast de leidingen droog. Ook de radiatoren van de cv en het accumulatorvat van 500 liter..... Is een oplossing, maar niet echt bevorderlijk voor het huis.
Heeft iemand een oplossing?
Verder gelet op de hoogte van het aanrecht. Niet dat ik daar wat aan wil doen, maar het is erg laag. Gemaakt voor kleine mensen.
De vloeren in het hele huis zagen er ook goed uit. Overal lag zeil of iets dergelijks en dat was niet beschadigd of lelijk. Het liefst zou ik houten vloeren zien, en houten wanden, maar wie weet, ooit.

Nog even een rondje door de tuin gedaan, het bos ernaast bekeken of er een pad doorloopt, het meer opgezocht en toen weer terug naar Rita's huis.

Karl was duidelijk opgelucht dat hij het huis niet helemaal leeg hoeft op te leveren. Zolang buitenom alles maar weg is. Het is wel een mannetje dat overal geld voor wil. Misschien ook wel logisch hoor. Hij is erg veel omlaag gegaan met de vraagprijs van het huis, en zal op deze manier willen proberen toch zijn geld zeker te stellen.
Ik ben benieuwd of het hem lukt de buitenboel leeg te ruimen. Er ligt nogal wat, bv heel veel oude onderdelen die ooit op de trekker gepast hebben, en een oud autowrak wat vermoedelijk door de kinderen of kleinkinderen als speel en klauterobject gebruikt is. Er lag een krant in uit 1996.....

Woensdag officieel tekenen. Ik hoop dat ik de overdracht uit kan stellen tot januari. Even meer lucht, en wellicht komt er nog een eenvoudige oplossing aan voor mijn verwarmingsprobleem. Ik kan er altijd zelf nog gaan zitten natuurlijk. :-)

Dinsdag, 17 september.
De papieren van de ING waren binnen, Carlijn belde dat ze op de mat lagen.
Ze heeft ze voor me gescand en naar de Swedbank gemaild, samen met een door google in het Zweeds vertaald schrijven. Als de bank ook de originele papieren hebben wil, stuur ik die wel op als ik van de week weer thuis ben.
Al dagen bezig een oplossing proberen te krijgen voor het in mijn ogen grote verwarmingsprobleem.
Vandaag daar met Rita nog eens uitgebreid over gebrainstormd, en eigenlijk hoef ik mij niet zoveel zorgen te maken als ik doe. Mocht er iets gebeuren tijdens de winter, en ik ben er niet (trouwens ook in de zomer) dekt de verzekering de schade. Of de schade is ontstaan door bevroren leidingen, door gesprongen leidingen, door inkomend water of water wat uit de leidingen in het huis stroomt, de verzekering dekt dat. Een hele opluchting!! Ik ben zo bezig geweest met me zorgen maken over eventuele financiële gevolgen bij een eventuele schade, dat ik helemaal niet stilgestaan heb bij het doel van een verzekering, nl, het vergoeden van schade in voorkomende gevallen!!!!
Dus ik ga me morgen wel hard maken voor een overdracht van het huis in januari, ook al wil Kurt dat het liefst in december, maar als hij voet bij stuk blijft houden is het alleen jammer dat ik dan niet bij de overdracht van het huis ben, en maar moet vertrouwen op de eerlijkheid van de verkoper en de makelaar.Ik blijf natuurlijk niet heen en weer reizen, en in januari wil ik samen met Tom een paar weken daar naar toe om te kijken, te ervaren, te genieten en een start te maken met het schilderen van de binnenkant van het huis.
Verder een mooie houtkachel gezien voor in het kamertje, als bijverwarming, voor de gezelligheid.

Niet zo hoog, slechts 80 cm, en 40 cm breed. Kost 3795 kronen, zonder onderplaat, en zonder plaatsingskosten.  Dat is even ruim 400 euro.....
Het is jammer dat het rookkanaal op een onmogelijke plaats zit, maar als ik daar in januari heen ga moet ik maar eens goed kijken of er een andere plaats/mogelijkheid is om een kacheltje te plaatsen.

Vandaag ook via Tom aan Jacob gevraagd of die nog steeds isolatiemateriaal had liggen wat hij niet gebruikt, en ik kreeg een appie dat dat van die platen glaswol zijn en ik beter rollen kan nemen omdat die strak opgerold zijn en makkelijker te vervoeren.
Ook weer iets voor later orde.
Jullie lezen het, voor de liefhebber werk genoeg hihi!!

Druk bezig met het maken van lijstjes.
Een lijstje wat er mee moet als we er de eerste keer heen gaan. Rekening houdend met het feit dat er misschien een heel leeg huis op ons staat te wachten, heb ik een lijst met kampeerspullen gemaakt, zonder tent natuurlijk.
Verder een lijst wat er in Nederland gekocht moet worden omdat dat hier in Zweden niet te koop is (senseo en pads!!), een lijst wat er aan voorraad altijd moet staan, diverse lijstjes wat er in elke ruimte aanwezig moet zijn, en een lijst met wat er gehaald moet worden om te schilderen en schoon te maken.
Ik vind zelf dat ik goed bezig ben. Zo kan ik de komende maanden af en toe wat aanschaffen en drukt alles misschien niet zo erg op mijn portemonnee.......

Woensdag 18 september.
Yeah!!! Officieel is het blauwe huis nu mijn huis!!!

Foto op zn kop, maar ik krijg het met geen mogelijkheid gedraaid...... Het gaat om het idee.
De door mij gevraagde oplevering in januari gaat niet door, Karl wil de overdracht op 29 november laten plaatsvinden en wilde daar niet vanaf wijken. Helaas.
Dan moet ik nu nog maar snel achter een ander verwarminssysteem aan, en ach, eigenlijk is dat niet zo heel erg moeilijk, de mogelijkheden zijn niet zo uitgebreid. En het is geen kachel die het huis optimaal moet gaan verwarmen, het moet er alleen voor zorgen dat het vorstvrij blijft. Voor de verwarming en de gezelligheid wil ik die kachel die ik gisteren heb gepost.
Ik heb gevraagd om wat kuub hout te laten liggen, en daar kwam hij me behoorlijk in tegemoet. Hij laat alles liggen en ik hoef er niet voor te betalen. (Er ligt een 17 kuub a 400 kronen, is ong 45 euro....) Verder heb ik hem nogmaals laten weten dat hij het binnen niet leeg hoeft te halen, en daar was hij blij mee. Was dus de vorige keren niet duidelijk geworden. Hij spreekt Zweeds dialect en hij en Rita begrepen mekaar niet altijd. Hij zou het anders leeg laten halen en schoon laten maken en dat had hem tussen de 800 en 1000 euro gekost. Ik heb natuurlijk helemaal niets en hoop dan ook dat er wat bruikbaars blijft staan. We zullen het in januari zien.

Het is nu ook duidelijk geworden wat Karl allemaal aan het huis opgeknapt heeft. Zo heeft hij het extra geisoleerd, er andere ramen ingezet,  het houtwerk buitenom aangepast (hij had wat ramen verwijderd) en goed in de verf gezet, en de slaapkamers boven heeft hij er ook zelf ingezet. Al het werk en geld wat hij erin heeft zitten (alles laten doen!!) heeft hij er niet uitgekregen. Dat is voor hem erg jammer, maar ik ben er blij mee!!

De kogel is dus nu officieel door de kerk, en ik voel een vreselijke moeheid over me heen komen. Alles eromheen heeft dus toch voor behoorlijk wat stress gezorgd! Nu alleen nog googelen voor een boiler en dan is denk ik alles wel uitgezocht. Maar goed ook, want mijn bankrekening is zo goed als leeg! Is er niet iemand die behoefte voelt wat te sponsoren?? :-)

Zo lief!! Rita heeft heerlijk gekookt, en verraste me met een fles chamagne om op het blauwe huis te toasten!! Dank je wel, lieverd!!

Zondag 22 september.
Gister is Tom hier geweest en we hebben allerlei zinnige en onzinnige ideeën op tafel gegooid en ik heb hem gevraagd in januari mee te gaan naar Uvana om te gaan kijken, te proeven, te winteren, en alvast wat zaken uitzoeken en voorbereidingen treffen voor de invasie die ik van de zomer hoop te krijgen.
Gisteravond laat heb ik voor ons samen de boot geboekt, en voor Kaya want die kan nu ook lekker mee, en we gaan 6 januari met de auto naar Zweden.
Op zolder gisteravond nog het oude senseoapparaat gevonden van Tom, uitgeprobeerd of die nog werkte, en die kan dus als een van de eerste dingen in een doos die mee kan/moet naar mijn zomerverblijf. Wat klinkt dat heerlijk!!
Ook het krat tegengekomen waar het teveel aan keukenla-spullen in beland is, met oa een beste stapel vorken. Verder de doos met eenpersoonsdekbedhoezen en hoeslakens opgezocht, en die zitten nu in de wasmachine. Wel even kijken of ik die nog wil gebruiken: het elastiek is vergaan dus misschien kan ik beter voor een paar euro nieuwe kopen.
In de rommelmarktkast staat een vuilniszak met oude handdoeken. Lekker als sopdoek of te gebruiken voor het drogen van de verfkwasten. En wellicht zit tussen de spullen ook nog wel iets wat handig is om nog niet weg te doen.
Ook nog een doos met goede handdoeken tegengekomen en die gaan ook de wasmachine in. Eigenlijk heb ik dus meer als ik dacht hihi.
Heerlijk gevoel, het weten dat ik in januari voor 3 weken weer die kant op ga. Kreeg een brief van het UWV dat ik een tegemoetkoming krijg, ergens voor, van 350 euro, en dat zijn, denk ik, precies 4 winterbanden, maar in ieder geval wel 3. Komt dus ook op precies het juiste moment!
Kom maar op met meer van die leuke meevallertjes!!

Zaterdag 28 september
Rita belde gister dat ze de houtkachel voor me had verdiend.
Nog een lekker meevallertje dus.
De Luftvattenvarmtepump had een nieuw model, en die was in de aanbieding. Scheelde 5000 SEK.
Ze heeft hem opgehaald in Orebro, en komende week wordt hij waarschijnlijk aangesloten. Ze gaat ook het mannetje van de houtkachel bellen om met hem langs het huis te gaan. Dan weten we meteen wat voor mogelijkheden ik heb voor wat betreft het aansluiten van die houtkachel.
Ook zou ze Karl nogmaals proberen uit te horen wat hij denkt te laten staan, en ook dat eventueel gereedschap geen probleem is om achter te laten.
Ik zit zo vol met blauw in mijn hoofd, dat ik soms behoorlijk moeite heb in slaap te vallen. Het liefst zou ik ook gewoon de auto instappen om te gaan kijken, eromheen te lopen, te kopen wat gekocht moet worden, plannen te maken voor een eventuele groentetuin. Een hengeltje uit te gooien, het bos in te wandelen, kennis te maken met de buren.
Dat gaat nog 3 maanden duren, en dat zullen vast lange maanden worden!!

Dinsdag 1 oktober.
De lening  die ik wilde hebben voor alle extra bijkomende kosten voor het huis is goedgekeurd door de Swedbank. Een hele zorg minder.
Vandaag is ook de luftvattenvarmtepumpe naar het huis gebracht door Rita, en in haar kielzog had ze twee mannetjes achter haar aan rijden: eentje die de kachel aan gaat sluiten, en eentje die de houtkachel voor me gaat installeren. Ze had Karl vooraf op de hoogte gebracht dat ze langs zou komen, en die vertelde dat komend weekend zijn kinderen komen helpen.
En dat hij nog een aantal kusjes tegoed was van mij, voor al de kuubs hout die hij laat liggen hihi,
En heel lief, ik kreeg de hartelijke felicitaties van hem.
Het lijkt erop dat er toch maar weinig achter blijft in het huis. De keukentafel bv neemt hij mee, en wat bedden betreft zal er waarschijnlijk ook geen een achter blijven. Dat wordt dan leuk shoppen op alle loppissen van de zomer! En in januari kamperen in het huis.
De kachel stond al op zijn plaats vertelde Rita, links van het huis,  alleen nog niet aangesloten. Ik betaal daarvoor alleen de helft van het arbeidsloon en dan haalt hij de oude kachel weg, inclusief de 2 accumulatievaten. Daarvoor krijg ik terug: glycol in het verwarmingssysteem, hoef ik niets extra te betalen voor al het materiaal wat gebruikt moet worden, wordt er een expansievat geplaatst, en een 75 liter boiler geïnstalleerd. Of ik een 75 liter boiler genoeg vind weet ik op dit moment niet. Voorlopig zit het bij de ruil met de oude kachel in, en vind ik het wel best. Later zien we wel verder, ik heb nu in januari een warm huis en warm water! Want de houtkachel is dan waarschijnlijk ook geplaatst. Dat gaat ongeveer in totaal 10.000 kronen kosten, en dat is ongeveer 1160 euro. De beste man zal nog een prijsopgave doen. De aansluiting van de kachel, de pijpen en de onderplaat zijn daarbij inbegrepen.

Rita heeft dus veel geregeld vandaag. Heeft de mannetjes georganiseerd, is bij de makelaar langs geweest en bij de bank, en probeert op alle fronten geld te besparen voor me.
En dat lukt haar aardig!!!

Maandag 16 december.
Er is afgelopen weken niet zo heel veel gebeurd. Rita is in Nederland, heeft hier een aantal dagen gelogeerd en natuurlijk hebben we veel over Uvana gepraat en gebrainstormd.
Ze zou vlak voor ze naar Nederland zou komen nog langs geweest zijn, maar omdat ze zo druk geweest was heeft ze de laatste dagen voor haar vertrek ziek in bed gelegen.
Bij mij vandaan heeft ze telefonisch contact gezocht met Popke, de man die de warmtepomp aan moet sluiten, en is flink tegen hem tekeer gegaan, want dat had hij nog niet gedaan. En dat was niet zo afgesproken.
Ook contact gezocht met de man van de houtkachel: die wacht op toestemming van een of andere instantie om de kachel aan te mogen sluiten. Heeft weer te maken met verzekeringen en brandveiligheid. Verder had hij op voorhand wat gegevens van mij nodig, zodat, als ik er 7 januari aankom, de houtkachel branden kan.

Twee weken nadat Rita bij mij is weggegaan belde zij op met een goed en een slecht nieuwsbericht.
Eerst het slechte nieuws maar, en dat was dat Karl alles uit het huis gehaald had. Er was werkelijk niets achter gebleven. Dat is erg jammer. Ik had gehoopt dat er nog een bank ofzo was blijven staan zodat we een plek hadden om te zitten. Gelukkig heeft Rita een tuinsetje wat we zolang gebruiken kunnen. Het goede nieuws was dat de warmtepomp zijn werk deed. Dat de boiler er ook hangt, en dat Popke bij de Nederlandse familie naast de brug geïnformeerd had of zij bereid waren 's winters af en toe een blik op het huis te werpen als ik er niet ben. Ze stonden er niet helemaal negatief tegenover, maar wilden eerst wel weten met wie ze dan te maken zouden krijgen.
Verder kende hij een echtpaar wat hun huis te koop had en die de inboedel naar een loppis wilde brengen. Hij zou dat in de gaten houden.

Vandaag is het op de kop af 3 weken voor Tom en ik naar Zweden gaan, en ik begin toch wat zenuwachtig te worden. Toch lichtelijk bezorgd wat ik aan zal treffen. Waar hangt bv de boiler? Ik hoop in de kelder. Mooi uit het zicht en niet in de weg.
Hoe is de houtkachel aangesloten? Het afvoerkanaal zat pal achter de kamerdeur, maar ik neem toch wel aan dat de plaatser rekening gehouden heeft met die deur die open en dicht moet kunnen gaan.
Staat de nieuwe wasmachine er nog, zodat we kunnen wassen als het nodig is. Hij zat bij de koop in, staat gelukkig zwart op wit, maar voor hetzelfde geld hebben degenen die het huis hebben leeg gehaald gedacht dat de oude machine moest blijven staan.....
En al het hout, wat is daar nog van achter gebleven.
Zal er echt niets meer staan of zal er onder het dakbeschot nog van alles liggen.
En het gastenhuisje, zal daar ook alles uit verdwenen zijn....
De schuren leeggehaald?????
Over 3 weken weet ik het!!

Het vervolg staat in een nieuwe blog: Zweden 6 januari - 28 januari 2014.

Turkije juli 2013

Turkije??? Ik???
Het land heeft me nog nooit getrokken, eigenlijk heb ik tot nu toe altijd volgehouden dat ik er nooit op vakantie heen wilde.

Soms word je gewoon overgehaald, in dit geval door Thea.
Haar woorden: mooie omgeving, niet erg toeristisch, aardige mensen, leuk dorp, aan een rivier en tussen een groot meer en de middellandse zee, en leuk een keer samen op vakantie te gaan.
Zij ging 4 weken, maar dat vond ik veel te lang, zeker voor een vakantie waarbij ik toch nog zo mijn twijfels bij had. 2 weken dus, lang genoeg.

Donderdag 11 juli.
Carlijn, Dani en Femke hebben me naar Schiphol gebracht, en in de gelukkig niet zo lange rij bij de bagagedrops stonden een aantal turkse families met vreselijk vervelende, jengelende kinderen. Carlijn zei al: veel plezier in het vliegtuig!!
Gelukkig viel dat mee. Ze hadden vast een andere bestemming.
Het vliegtuig zat niet vol, de vlucht ging op tijd en na 3,5 uur vliegen landden we al in Turkije, Dalaman.
Al donker, lang moeten wachten op de koffers, maar eenmaal in het busje zo op de plaats van bestemming.
Tijdsverschil: een uur later.

Thea stond al reikhalzend te wachten, en was duidelijk blij me te zien. Zij was 2 dagen eerder aangekomen.
We hebben maar even gepraat, ik heb een fles water gedronken en mijn kamer opgezocht. Daar had ik mazzel mee. Een 2 persoonskamer op de begane grond in mn uppie.

Het hotel is eenvoudig maar schoon en het personeel lijkt me vriendelijk en behulpzaam. De eerste indruk is dus best goed, en ik hoop dat dat zo blijft.

Slecht geslapen. Ook hier giert het van de muggen en ik kreeg er eentje niet te pakken. Me dik ingesmeerd met antimuggenbende maar dat werkt ook maar voor een paar uurtjes.

Vrijdag 12 juli.
Heerlijk ontbeten met vers brood, geitenkaas, honing, tomaat, komkommer en olijven.
Wat info gehad van de vertegenwoordigster van Corendon: veel over de omgeving, de markten, de bezienswaardigheden. En natuurlijk een lijst met excursies. Thea weet door haar jarenlange vakanties in Turkije ondertussen hoe en waar ze voordelig tripjes kan boeken, dus er viel wat dat betreft geen lire aan ons te verdienen.

'smiddags naar een turkse hamam geweest. Nooit geweten dat dat zo lekker is.
Eerst een kwartiertje aan de vochtige en warme ruimte wennen, daarna op een marmeren tafel flink hardhandig gescrubd, van top tot teen, en daarna een zeepmassage.
Sta je toch bijna dagelijks onder de douche, maar er komt een vuil van je lichaam af!!
Daarna afspoelen en nogmaals een massage. Ook deze was behoorlijk stevig, maar daar had ik bewust voor gekozen. Ik hoopte er een aantal spieren wat losser van te krijgen.
Toen naar een andere ruimte voor een aroma massage, een gezichtsmasker en een gezichtsmassage.
Bijna 2 uur puur genieten, en een heerlijk ontspannen gevoel en zachte huid.
Wat meer over de hamam: het was een prachtig versierde hete sauna, veel marmer, ouderwetse kranen en wasbekkens. Als je binnekwam kreeg je een speciale omslagdoek met een specifiek patroon, een pestemal. Dit is de traditionele hamamdracht.
Lires gepind, nog even gezwommen in het zwembad bij het hotel. Klein maar heerlijk om even in te springen.

savonds gaan eten bij een chique uitziend restaurant aan de haven, boven het water. Dat viel vies tegen! Ze hadden er traditionele schotels zei de man die ons naar binnen had gepraat (hoe noem je zo iemand eigenlijk??) , maar het brood was niet vers, mijn lamskotelet taai en echt niet lekker, en de mixed grill van Thea was hoofdzakelijk lever, en ook niet lekker.
Erg jammer en dus te duur. Morgen op zoek naar wat anders.

savonds had een Engelse gast van het hotel zijn gitaar meegenomen naar de bar, en met een kleun groepje hebben we geluisterd, meegezongen en erg genoten. Was gezellig, en de man was van veel markten thuis.
Weer niet te laat naar bed. Het warme weer waar ik nog niet aan gewend ben valt eigenlijk wel mee, maar is wel vermoeiend.

Zaterdag 13 juli.
Vandaag had Thea geregeld dat we een dag met een boot het meer op zouden gaan. Een vriend van haar heeft een bootje dat ook door een hotel gebruikt wordt, en de baas van het hotel had dat bootje aan een aantal gasten uitgeleend. Zoiets....
We konden savonds, maar daar hadden we niet zo'n trek in. We willen ook wel wat zien, en het is hier vroeg donker.
Ontbeten en achter Thea aan naar de haven om te kijken of we wat anders konden regelen, en dat was eigenlijk heel snel gedaan.
Met een boot waar wij de enige passagiers waren richting een strand van een heel groot, diep meer gevaren. We hebben een prachtdag gehad!!

Eerst dus naar dat strandje, nouja, kiezelstrand, heel gezellig en met slechts een paar mensen die er aan het bbq-en waren.
Heerlijk gezwommen in warm!!! water. Zoals ik al zei is het meer erg diep, ooit ontstaan door een aardbeving, en op heel veel plaatsen zijn er onderwatergeisers. Maar omdat het meer zo diep is krijgen die geisers niet de kans om te spuiten, maar het water is dus wel heel erg lekker warm, zeg maar douchtemperatuur. Vreemde ervaring. Op sommige plekken was het nog wel minder warm, dus je had aldoor een temperatuurschommeling.
Daar ook heerlijk gegeten. Thea kip en ik zeebaars van de bbq, met een salade die dreef van de olie maar hartstikke lekker was.
Rond een uur of 4 zijn we weer een stuk terug gevaren, naar een modderbadlokatie.
Me eerst onder gesmeerd met modder, dat laten drogen en daarna het meer in om het eraf te spoelen. Toen gedouched om vervolgens een zwavelbad te nemen. Stinken naar rotte eieren maar het schijnt te helpen tegen allerlei kwalen en kwaaltjes. Dan moet je het wel een aantal dagen achter elkaar doen....

Daar een pizza gegeten die ook niet verkeerd was, en toen terug naar Dalyan.
In het hotel onder de douche gesprongen en de laatste modder van me afgespoeld, daarna aan de koffie en doornemen wat we verder willen doen deze 2 weken.
Dat is in ieder geval een jeepsafari die over ruig terrein naar de top van de hoogste berg van Dalyan gaat met onderweg veel genieten van speciale natuurplekken, en een zeiltocht op een houten zeilboot die langs 12 eilanden voor de kust van Turkije vaart, de mooiste baaien laat zien, en een aantal keren voor anker gaat om iedereen de gelegenheid te gaan zwemmen.

Morgen gaan we toch die boottocht maken, incl een bbq. Over hetzelfde meer als vandaag, het Koycegizmeer, en ik hoop dat we andere plekken gaan zien. Eigenlijk maakt dat ook niet uit, het is heerlijk op het meer te zijn.
En alweer een loopje naar de pinautomaat. Ik had niet zoveel gehaald, maar het geld vliegt je zak uit.
Volgens Thea kreeg je vorig jaar nog water bij je eten, maar zelfs daar moet je nu dik geld voor neerleggen.

Zondag 14 juli.
Vandaag een heerlijke dag op het meer op die boot van een vriend van Thea. Was een erg warme dag, maar daar heb je op het meer geen erg in.

Waren voor 10 uur al weg, en na 7 uur pas weer terug.
Heerlijk gezwommen, veel gelezen, en halverwege de middag een bbq op de boot.
Een ongeduldige kapitein (Thea noemde hem Steffie) die liep te mopperen en ongecontroleerd met van alles en nog wat te zwaaien om het vuur van de bbq zo hoog mogelijk te houden.
Eindelijk gelukt, en kon het vlees erop. Een salade erbij, wat turks brood, hete pepers en smullen maar.
Daarna weer zwemmen en aan het eind van de middag als toetje 2 schilpadden zien zwemmen.

Zoals gezegd na 7 uur weer in de haven en Thea is met Steffie meegegaan om de boot te betalen. Ze had een vriendenprijsje afgesproken, maar daar wilde Steffie nu niets meer van weten. Er moest het dubbele betaald worden en dat is belachelijk. Ipv de afspraak van 200 lira, incl bbq, moest ze nu voor de boot dik 300 betalen. Als je weet dat we gister 100 lira betaald hebben begrijp je de kwaadheid.
Thea vreselijk kwaad en verdrietig, en een illusie armer. En een vriend minder.....
Ik hoop dat ze morgen een beetje over haar teleurstelling heen is, dan kunnen we de 2 tripjes reserveren die we zeker willen gaan doen, en meteen wat kleine boodschappen gaan doen in het dorp.

Maandag 15 juli.
Gisteravond toch nog op pad gegaan om 3 tochten te boeken, en dat is goed gelukt.
En met ons tweeen waren we voor 3 tochten minder kwijt dan wat we gister betaald hebben. Daarvoor gaan we op jeepsafari, een avond varen inclusief een bbq, en een dag zeilen in een houten zeilboot, tussen de turkse eilanden door, met mooie baaien.
De jeepsafari is morgen al, en ik heb er zin in!

Vandaag rustig aan gedaan. Gezwommen in het zwembad en mijn boek uitgelezen. 'savonds tegenover het hotel gegeten, de purper rose . Er was een turkse avond wat ons wel leuk en gezellig leek. Er waren maar weinig gasten, en het eten was maar zozo. Ik had een Tbone, die ik eerst terug gestuurd heb omdat hij veel te veel doorbakken was.

Daarna weer terug naar het hotel,  lekker koffie gedronken, een stukje geschreven en lekker naar bed....

Dinsdag 16 juli.
Gisteravond een groep dronken engelsen in de bar van het hotel. Zo dronken dat een vrouw met kleren en al het zwembad inviel en geholpen moest worden er weer uit te komen. Onaanspreekbaar. Later in de nacht wakker geschrokken van veel gebonk en glasgerinkel. Geen idee waar dat vandaan kwam en ik was te lui om te gaan kijken.
Hele nacht veel rumoer in en om het hotel: slecht geslapen dus.

Liep om half 7 al buiten richting pinautomaat. Was lekker rustig en nog koel.
9 uur zijn we opgehaald voor de jeepsafari, en dat was geweldig!
We zijn met 3 jeeps de bergen ingegaan, hebben heel veel mooie plekken en vergezichten gezien, en overal waar het maar mogelijk  was water naar elkaar gegooid. Was goed om de warmte te trotseren en goed voor de fun.Zijn begonnen met een uitleg en de regels die nageleefd moesten worden, en dat was er eigenlijk maar: geniet en have fun! Deze eerste meeting was tussen de citroen, granaatappel, sinasappel velden en onder een amberboom. Daar komt de mirre vanaf, en die schijnt heel goed te zijn tegen allerlei onduidelijke kwaaltjes.Zijn ook een rivierbedding van de Yuvarlakrivier ingereden waar we allemaal kletsnat uitkwamen, hebben daar alles wat maar kon met water gevuld om de andere auto's nat te gooien..., zijn om het Koycegiz meer heen gereden, met een tussenstop om te zwemmen. Helaas zaten er een paar vaders met hun kinderen te vissen, dus dat zwemmen hebben we maar achterwege gelaten.Zijn verder gereden naar de bron van de Yuvarlakrivier en heb daar hele mooie foto's kunnen nemen.
Hebben ergens midden in de bergen bij een restaurant Cinar gelunched. Dat ligt aan een heel snel stromend bergriviertje wat bovendien nog ijskoud is ook. Zo'n 4 graden werd er gezegd, en toch waren er heel veel gegadigden om er een duik in te nemen!!! Het eten was heerlijk. Een soort gehaktballen met brood en salade.
Hoger de bergen in kwamen we na een heftige ofroadrit ten zuiden van Dalyan uit, op het hoogste punt, mount Bozburun, en van daaruit had je een prachtig uitzicht op de streek en de kuststrook. Daar hebben we watermeloenen gegeten die eerder langs de weg bij een stalletje gekocht waren. Heerlijk, en veel smaak.

Weer omlaag en via wat bredere wegen de weg te vervolgen, maar die bleken alleen maar genomen te zijn zodat de auto's onder waterstralen konden doorrijden. Zeg maar zoals je in westerns van die waterreservoirs bij een station ziet staan.
Wat ook het vermelden waard is is dat er langs het hele traject van ongeveer 150 km zowel volwassenen als kinderen geronseld waren om met waterslangen klaar te staan zodat de inzittenden van de jeeps elke keer onverwachts de volle laag kregen.
Onderweg wel een uur oponthoud gehad door een jeep die het had begeven en die gerepareerd moest worden bij een garage. Was geen straf, want ook bij de garage was een waterpunt buiten, dus het watergevecht ging daar gewoon door!
Een extra frisdrank en gewoon de toer afgemaakt zodat we in plaats van om 6 uur pas om half 8 terug waren.

Zijn ook nog langs de schildpaddenopvang gegaan, waar gewonde zeeschildpadden worden opgevangen in de hoop dat ze herstellen van schade door oa scheepsschroeven, zodat ze weer teruggezet kunnen worden. Vandaaruit naar het strand gelopen om een duik te nemen in het blauwe, glasheldere water van de middellandse zee.
Een zeer geslaagde dag!
Nu lekker slapen en morgenavond de moonlighttour.


Woensdag 17 juli.
Rustig aan dagje vandaag.
Vanmorgen eerst met Thea naar de pinautomaat. Daar doe ik in mijn uppie een kwartiertje over, heen en terug, maar Thea moet om de paar meter even gaan zitten omdat haar benen anders verstenen en ze helemaal geen stap meer kan doen. Knap irritant, maar daar kan ze zelf ook weinig aan doen. Het is nog behoorlijk pijnlijk ook, en het betekent wel dat dat pinnen 2 ijsjes, een cappuccino en een thee en twee tonijnsalades met brood extra heeft gekost.....

Terug mijn badpak aangetrokken en een paar baantjes gezwommen. Krant gekocht en gelezen en het stadje weer in op zoek naar het toeristenburo. Niet gevonden maar het moet hier wel in de buurt zitten.....
Onverrichter zaken dus weer terug en toen maar uit het Corendonboekwerk wat gegevens overgenomen mbt de excursies die we hebben geboekt.
Zometeen de moonlighttrip. Ik dacht er net nog aan dat mijn badpak nog drijfnat was, en dat heb ik nog snel even buiten gehangen in de hoop dat het nog droogt.

Donderdag 18 juli.
Gisteravond mooi geen moonlighttocht. Ze waren ons vergeten op te halen werd er gezegd. Ik geloof er niks van, maar vanavond hebben we een herkansing. Maar de lol is er een beetje vanaf....
Vanmorgen eerst geprobeerd een broek schoon te krijgen. Ik heb alleen nog lange broeken en het is echt heet hier. Heb er trouwens tot nu toe weinig last van gehad.
Omdat de trip gisteravond niet doorging hebben we tegenover het hotel heerlijk kebab van kip in een kleipot gestoofd gegeten. Om door een ringetje te halen!

Ook een hartig woordje met Thea gesproken. Ik vind haar erg negatief en dat heeft invloed op mijn vakantiebelevenis. Ze loopt maar te mopperen, en ik begrijp dat ze pijn heeft en kwaad is omdat ze niet veel meer kan terwijl ze nog zoveel wil, maar ik vind dat ze dat niet op mij mag botvieren. Ook al zegt ze dat het niet persoonlijk bedoeld is, het voelt wel zo. Gisteren had ik echt de neiging om mijn koffers te pakken en te kijken of ik een vlucht terug kon krijgen. Dan begrijp je wel hoe ik er mee aan was.
Ik vind de streek en het plaatsje hier erg mooi, maar toch nog te veel toeristisch. En ik baal ervan dat er zo aan je getrokken wordt, en dat echt alles extra geld kost.
Ik heb begrepen dat er bijna geen droog brood te verdienen valt de laatste jaren omdat er te veel van alles is. En iedereen biedtb hetzelfde aan. Of het nu het eten is, de boottochten of de souvenierswinkeltjes die naadloos in elkaar overgaan, alles is een pot nat. Jammer, ik had anders gehoopt.
Ik geniet evengoed hoor, gelukkig wel!! Maar zo rustig als Thea me deed geloven is het echt niet. En ik vind 1 keer Turkije meer dan genoeg, dat weet ik nu al.

Tussen de middag weer lekker een salade gegeten in de turkse tuin waar we gisteren ook zijn geweest. Eentje met kaas dit keer. Verschilde niet zoveel met die van gisteren, alleen was de tonijn vervangen door geraspte, vrij scherpe kaas. Een glas granaatappelsap erbij genomen. Erg lekker.

Vanmiddag even gekeken naar shirts voor alle kleine gasten thuis. Jammer dat ik geen markt heb bezocht. Daar schijnen ze de helft zo duur te zijn dan hier in het dorp. Omgerekend zijn ze evengoed niet duur, maar ons hollanders willen alles zo goedkoop mogelijk, toch...

Net op tijd terug.Er barstte een noodweer los met heel veel donder en bliksem.Alle turken druk druk druk. Alles gebeurd buiten, dus alles was zo drijfnat. Hard werken om alles af te dekken met plastic.
De bgg van het hotel stond blank, en het had in tijden niet zo hard geregend zei men. Na een klein uurtje was het over, was de wind weer gaan liggen en scheen de zon weer volop. Wel af en toe een klein buitje toe, maar geen bliksem, donder of windstoten meer.
Ben benieuwd of de moonlighttrip op het meer door gaat vanavond. Als er ook maar gedacht wordt aan een mogelijke weersomslag, blijven de boten in de haven liggen. Terecht natuurlijk.

We waren er alweer zeker van dat er weer vergeten waren, maar dik na het afgesproken tijdstip werden we alsnog opgehaald voor de moonlighttrip. Was leuk en gezellig.

We gingen met 2 boten, die ongeveer halverwege de rivier aan elkaar gehaakt werden zodat we als een brede boot verder voeren. Ik denk dat het iets te maken had met het verschil van de boten, een elektrische en een traditionele op diesel, maar zeker weten doe ik dat niet. Er zaten een aantal mensen bij die we al kenden van de jeepsafari, en die waren allemaal in "onze" boot geplaatst.
Op het meer gingen we voor anker en konden we zwemmen. De kapitein stookte ondertussen de bbq op en na het zwemmen hebben we genoten van salades, kip en gehaktballen. Erg lekker en er was meer dan genoeg.

Hierna de modder en thermaalbaden aangedaan, maar ik had er geen zin in en heb koffie gedronken en wat rond gelopen. Na een uurtje weer opgestapt en richting Dalyan terug, waar we ongeveer 11 uur weer aankwamen. Leuke avond dus, met maar 1 minpunt. Bij het donker worden en het aangaan van de lichten kwamen overal kakkerlakken vandaan. Gelukkig had ik niks op de vloer liggen.....

Vrijdag 19 juli.
We konden vanmorgen mee met een boot om te gaan krabvissen en te zeevissen in de middellandse zee, maar daarvoor moesten we een behoorlijk stuk lopen. Nou ja, een paar honderd meter, en dat is voor Thea een behoorlijke opgave. Zijn dus niet gegaan en hebben geprobeerd dichterbij een boot te krijgen. Dat lukte, leuk prijsje van 30 lira, en half 11 vertrekken.
Er zat nog een Nederlands stel maar verder alles Turkse stellen, en die bleken elkaar allemaal goed te kennen, inclusief de kapitein.
Gingen eerst door de hele mooie rivierdelta naar een stuk water voor turtlebeach, en daar werden de schildpadden gelokt naar boven te komen door middel van een krab die aan een touwtje gebonden was. Paar mooie plaatjes, maar eigenlijk te zielig voor woorden. Er liggen een aantal schepen om de plek waar ze gelokt worden, en de kans dat een wegvarend schip een schildpad raakt is erg groot....
Je  kon hier meteen krab bestellen die een uur later aan boord werd gebracht, gekookt en gekraakt. Je kon die eten voor 5 lira extra, maar ik had het verkeerd begrepen dus helaas geen krab voor mij. 5 lira is ongeveer 2 euro, en dat is dus maar een schijntje. Ik kreeg nog een blauwe krab omgehangen voor een plaatje, en die had behoorlijk grote scharen....

Het werd ondertussen duidelijk dat deze trip geen vistrip zou worden. We waren daar allebei behoorlijk piussig om want we hadden het nog zo duidelijk aangegeven en degene die we benaderden begreep het drommels goed. Hij heeft waarschijnlijk gedacht dat de boot vol moest en dat hij een paar stomme toeristen daar zonder problemen bij gebruiken kon.
Na dat krabgedoe zijn we naar het turtlestrand gevaren waar we konden zwemmen. Was wel even lekker maar dat hadden we van de week ook al gedaan.
Terug op de boot naar een mooie baai waar we voor anker gingen en weer konden zwemmen terwijl de bbq werd aangestoken. Ook dit deel van de rivier was warm door de warmwaterbronnen.
De bbq was heerlijk.
Lekkere salades en goed vlees.

Nu werd duidelijk dat de turkse mensen samen hoorden, incl. de kapitein. Het vlees werd door een bemanningslid gebarbequed, en de salades werden gemaakt door een paar vrouwelijke passagiers. De kapitein was even verdwenen maar kwam later als captain Jack Sparrow terug. Het was het precies!!
Nog een keer gezwommen en toen over de rivier terug richting Dalyan en verder richting het meer waar we alweer een modder/thermaalbad ingingen. Voor de entree was een poeltje en daar zagen we 2 kleine waterslangetjes in en op het riet liggen, en een schildpadje.
Ik wilde er alleen maar koffie drinken maar we moesten evengoed de intree betalen. En de koffie was ook behoorlijk aan de prijs maar gelukkig wel lekker.
Nu een uurtje verder het meer op, door een rietveld in de hoop nog meer slangen en de grote zwarte schildpad te zien, maar helaas...
En weer voor anker om te zwemmen. Ondertussen had ik de kapitein duidelijk weten te maken dat we een andere trip geboekt hadden en dat we daar best nijdig om waren, maar dat hij daar ook niks aan kon doen. Bij terugkomst in Dalyan heb ik degene bij wie we geboekt hadden erop aangesproken. Hij had niet goed geluisterd zij hij. Jaja. Een uitnodiging op zak om savonds nog een keer het meer op te gaan om hapjes te eten, te zwemmen en te dansen, konden we terugkijken op toch eenb hele leuke dag, gelukkig. Nog even afwachten wat het vanavond gaat worden.

We hebben een geweldige avond gehad!
Het was natuurlijk al donker, en met wat vertraging zijn we naar het meer gevaren. Klein groepje, man of 12.
Daar gezwommen, maar daar heb ikzelf niet aan meegedaan.
Er was een kok mee van restaurant Cardak, en die ging iets speciaals maken. De turkse naam weet ik niet meer, maar het was iets met handcooking. Heel apart, heel heet en heel lekker.

Klein beetje vlees goed los gekneed, heel veel kruiden erdoor, allemaal stuk voor stuk toegevoegd en elke keer minstens een kwartier kneden. Het kneden heeft dik een uur geduurd, om er vervolgens een soort langwerpige ballen van te kneden die in een slablaadje gerold worden, samen met peterselie, jonge uitjes, koriander, tomaat en rucola. Schijfje citroen erbij en met kleine hapjes opeten. Tranen in de ogen, maar lekker!!
Een stiekem bezoek gebracht aan het gesloten modderbad/thermen, dus je zal begrijpen hoe illegaal dit tochtje was.
Waren pas om 02.00 uur terug. Snel in bed want morgen op tijd weer op voor de 12 eilandentocht.

Zaterdag 20 juli.
We werden vanmorgen om 9 uur door een bus opgehaald en naar de haven van Gocek gebracht waar een prachtig houten zeilschip op ons lag te wachten.
Grote zachte kussens, bijna knippend personeel. Heerlijk luxe gevoel!
We zijn tussen de 12 eilanden doorgevaren, hebben verschillende baaien gezien waar we hebben aangelegd en gezwommen. Hebben een heerlijke lunch gehad.
Het water is er glashelder, het is er meters diep en toch kan je tot de bodem kijken.
Ike, een van de begeleiders van de jeepsafari, was ook mee als gids en heeft veel verteld en ons op bijzondere zaken gewezen.

Zoals bijv. de Lycische koningsgraven; een eiland wat opgekocht is door een stinkendrijke Turkse bankier die vanaf de vaste wal op eigen kosten een waterleiding heeft laten aanleggen; een door de aardbeving van 1975 verdwenen vuurtoren die het vaarverkeer tussen Egypte en de eilanden bijlichtte. Onder water stond nog een gedeelte en daar kon je op staan. Heel apart.
En we hebben dolfijnen gezien. Dat schijnt zelden te gebeuren, en ze sprongen niet helemaal uit het water, maar eerst een vin en even later een halve dolfijn was leuk om te zien.
Halverwege de tocht werd het zeil gehezen en de moter uitgezet. Ongelooflijk stil, en iedereen genoot van het geluid van niks.... Duurde helaas maar een uurtje.
Eind van de middag weer terug naar de haven, en even na 1800 uur weer terug in het hotel.
Lekker gedouched, goed ingesmeerd met aftersun en zo heerlijk naar bed.
Tijdens het typen van dit stukje hoorden we tegenover het restaurant, in het purpel tulip restaurant wat toch al verdacht donbker was, geluiden komen van iemand die zijn inboedel kort en klein sloeg. Niemand keek er echt van op: het was normaal werd er gezegd.
Het bedrijf was failliet, en nu gesloten, en het schijnt dan zo te zijn dat je als eigenaar je serviesgoed stuk gooit.
Was toch wel even schrikken.... en erg triest natuurlijk.

Zondag 21 juli.
Heerlijk rustig dagje vandaag.
Thea was met een boottocht mee en ik heb genoten van een dag lekker niks doen.
Ben begonnen in een dikke pil en dat is spannend dus daar zak ik vast nog wel wat uurtjes in lezen.
Gelunched in de turkse tuin met een tonijnpannekoek, even een uurtje mijn ogen dicht gedaan en toen was de dag alweer om.
Thea was rond 7 uur weer terug, heeft zich opgeknapt en we zijn gaan eten. Weer een turks kleipotje, maar in een ander restaurant.
Lekker vroeg naar bed. Moe van het niets doen.....

Maandag 22 juli.
Weer een dag van weinig doen. Het was vandaag erg warm en weinig wind, en ik wil nu eigenlijk wel naar huis.
Vanmorgen even met Iklim naar een winkel geweest zodat ik wat shirts goedkoper kon aanschaffen, en vanavond nog een rondje Dalyan gedaan.

Niet naar een restaurant geweest maar een brood gekocht en een onsje ham. Ook lekker. En verder gelezen.
Het ophaalschema voor morgen hangt op het bord, en ik word pas om half 12 savonds opgehaald en vlieg om kwart over 2. Dat is op papier dus een extra dag vakantie.....
Spullen bij elkaar gezocht en koffer gedeeltelijk ingepakt. Heel even voor het hotel gezeten en me lek laten prikken door de muggen en op tijd naar mijn kamer,
De laatste nacht, van mij mag het morgen half 12 zijn....

Dinsdag 23 juli.
Vandaag nog even geld gepind voor Thea, hoefde zelf niet helemaal het dorpje weer in. Verder geestelijk voorbereid op thuis! Nog even snel wat laatste cadeautjes gekocht, vanavond gegeten bij

restaurant Cardak (mixed grill met vooraf paddenstoelen in knoflooksaus. Heerlijk!!) Lekker gedoucht en wachten op het busje.
Was er keurig op tijd, we waren na een half uurtje bij het vliegveld, het inchecken en de paspoortcontroles duurden behoorlijk lang, maar dat betekende ook dat eenmaal daardoor, ik zo het vliegtuig in kon stappen.
Geprobeerd te slapen, wel weggedommeld maar meer ook niet.
Woensdagochtend 24 juli om kwart voor 5 geland op Schiphol, en snel door de douane om te kijken of Carlijn er al stond. Die zou me op komen halen.
Heb een uur gewacht en toen maar eens gebeld. De doos had zich een dag vergist: dacht dat ik een dag later thuis zou komen. En we hebben er nog zo duidelijk (vind ik) over ge smst.....
De trein dus maar gepakt, dat was ook al jaren terug denk ik. Gelukkig stond ze wel op station Hoorn.....

Mooie vakantie gehad, maar een 2e keer zit er niet in. Ik ben toch meer een Scandinaviemens!