mijn belevenissen.: 2016. oktober/australie

de eerste, sombere, morgen in Toodyay....

Vlak voor de meiden aan zouden komen nog snel de laatste hand gelegd aan het huis en de bedden opgemaakt.
Rond vier uur arriveerden ze, samen met het hondje Truusje, een klein zwart beestje uit Polen, en gelukkig klikte dat mett Kaya direct. Met de kat was die klik er niet. Binnen de minuut hadden Truusje en Max al bonje....
Hennie en Agnita, beiden rond mijn leeftijd, waren enthousiast over mijn huis en de plek waar het staat, en zagen de komende twee weken helemaal zitten!
Spagetti gegeten die goed in de smaak viel, en heerlijk, ik hoefde zelf niet af te wassen.
Ze hadden een Keezbord mee, en dat hebben we 's avonds meteen opgezet. Moet ik zelf ook maar aanschaffen, ik vind het nog leuker dan mens erger je niet.
Op tijd naar bed, en redelijk goed geslapen: de druk op mijn buik wordt met de minuut erger....
De volgende morgen mijn koffer verder ingepakt en gewogen, de handbagage bij elkaar in de grote elandentas gestopt, de winterbanden achter in de auto geladen, koffie, koffie en nog maar een keer koffie, en tegen 3 uur Ronnie (en Josefien) gedag gezegd.de meiden op het hart gedrukt vooral te genieten en op naar het vliegveld in Hagfors.
Ik was de enige reiziger daar, dis de afhandeling en wegen van de bagage was zo gebeurd. Even over half 5 kwam het vliegtuigje binnen. Heel erg klein, en kunnen maar 19 personen in, en heel lawaaiig. Stipt 5 uur op weg naar Arlanda, Stockholm.
Tochtje van 40 minuten, met 8 passagiers. Het hotel gebeld voor het busje om me op te pikken, en rond half 7 in het hotel.

Goede 2 persoons kamer. Licht, schoon en ruim.
Aangevallen op het warm buffet, wat goed te eten en ook nog eens betaalbaar was.
Veel salade, zalm natuurlijk, twee soorten aardappelen, ribbetjes en taart toe.
Terug op de kamer heerlijk in bed gaan liggen. Nog even met Els, Niels en Dave geappt, geskyped met Femke, tv gekeken en voor 10 uur al in dromenland.
Vroeg wakker, ontbijt tot 11 uur, dus alle tijd om echt wakker te worden en op te staan.
Iedereen bedankt voor de felicitaties. Op het vliegveld zal ik straks proberen een gebakje te scoren om een beetje het gevoel te hebben dat ik jarig ben!.
Ontbijtbuffet was ook weer goed verzorgd met veel soorten brood, beleg en melkproducten met granen.
Niels, Els en Dave skypten om me te feliciteren met mijn verjaardag en 11 uur werd ik met de hotelshuttle opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Kwart voor drie vliegen en in ongeveer 7 uur op Dubai aangekomen.
Goed verzorgd aan boord, ook de maaltijden waren prima.
In Stockholm had ik al veel controles van de handbagage en op het lichaam ondergaan, en in Dubai was dat weer hetzelfde liedje. Alsof ik in de lucht ineens van alles in mijn koffers had verstopt of op mijn lijf had geplakt!!

Paar uur wachten op de vlucht naar Perth, en een heerlijke lamsswaharma (als je dat zo schrijft is het logisch dat je de shoarma op de menukaart niet ziet, toch) gegeten.
Carlijn even gebeld om te laten weten dat ik veilig in Dubai was aangekomen, en toen de gate open ging weer een bagagecontrole!! Om gek van te worden toch!
Daarna vrij snel het vliegtuig in op weg naar Perth. Veel geslapen, van Stockholm naar Dubai ook al, en de reis viel mede daardoor denk ik, erg mee. Ik zat bij de nooduitgang, en had iets meer beenruimte zodat ik mijn voeten goed bewegen kon. Behalve een zere kont van het zitten geen mankementen als opgezwollen enkels.
Kwart voor 6 plaatselijke tijd op Perth geland, maar het duurde bijna anderhalf uur voor ik buiten stond. Eerst de pascontrole. Er kwamen rond hetzelfde tijdstip meerdere vliegtuigen aan en het was daardoor razend druk. Bovendien stond niet duidelijk aangegeven wanneer je welke controle kon of moest gebruiken zodat veel mensen in de verkeerde rijen stonden (ook ik). Sta je dus lang in een rij te wachten om doorgestuurd te worden naar een andere rij wachtenden waar je weer achteraan kon sluiten. Eindelijk alles oke bevonden en op naar de bagageband. Sorry dames en heren, door een mankement aan de transportband ondervinden we enige vertraging in het afhandelen van de bagage.
Lekker dan, ik wil naar buiten!!!!
Uiteindelijk mijn koffer van de band gevist om, ja hoor, weer in een andere rij te moeten gaan wachten op controle van het kaartje waarop je hebt moeten aangeven waar je vandaan komt en of je met vee of wild in aanraking was geweest.
Gelukkig ging deze rij wel vlot, en na besnuffeld te zijn door een grote zwarte herder kon ik eindelijk naar buiten.
Leuke surprise; behalve Jaap stonden ook Nathaniel, April en Tineke met haar net 4 weken oude dochtertje (Willow) me op te wachten.
Op naar Toodyay.
April en Tineke zijn vanaf het vliegveld hun eigen weg gegaan, en na een klein uurtje waren we weer op Jaaps place. Alsof ik niet weg geweest was!!
Karin een dikke knuffel, paar bakken echte koffie en op tijd naar bed.
Natuurlijk wel eerst Nederland laten weten dat ik goed was aangekomen. Kwart voor 12 's middags, nederlandse tijd, dus alles bij elkaar ben ik netto 22 uur onderweg geweest, met wel 6 keer een bagage controle en 3 controles op het lijf. (heerlijk, op die beugelbh's blijven de controlepoortjes afgaan!!).

Het is koud in Australie. Jaap vertelde dat ze net een periode met zware storm en veel regen achter de rug hadden. Oops, ik heb alleen dunne zomerkleding bij me, zelfs geen jas meegenomen, en ik hoop dus maar dat het weer ten goede omslaat. Het zwembad kan ik voorlopig dus nog wel even vergeten!

Nathaniel heeft deze week nog vrij, en zowel Jaap als Karin moeten werken. Ik heb dus met de auto van Karin (nachtdiensten) Nathaniel naar de cricket gebracht. Een Tucson, maar wel een automaat, en links rijden. Wat een combinatie hihi. De allereerste keer dat ik moest afremmen stonden we dan ook ineens stil omdat ik de rem als koppelingspedaal wilde gebruiken....... En op de terugweg keek iemand me aan alsof ik gek was. Logisch, ik reed aan de verkeerde kant van de weg. Gelukkig dat het ook hier niet druk is op de weg!!!

Jaap zijn huis wordt (of werd) opgevreten door termieten. Vorig jaar heeft hij alles dood gespoten dacht hij, en hij hoopt dat de aangevreten nokbalk in de huiskamer nog oude schade is die nu bloot is komen te liggen. Zo niet dan wordt het geen duur klusje, maar een catastrofe, omdat het hele huis dan onder zou kunnen zitten, en dat betekent dan weer dat het niet meer bewoonbaar is.......

T shirts gescoord!
Er zijn 2 kringloopwinkels in Toodyay. eentje met alleen kleding en die heb ik nu bezocht. 15 shirts voor 20 Australische dollar. Dat is nog geen 14 euro. Er zitten splinternieuwe tussen, en ik ben benieuwd wat er in die andere winkel nog te scoren valt!!

Volgende week gaan Karin en ik naar Maragret river. Een gebied onder Perth en ze heeft er als ik het goed heb begrepen een huisje gehuurd om me de mooie omgeving te laten zien.En we kunnen walvissen spotten, als die er zijn, en grotten bezoeken.
Een paar dagen daarna wil ook Jaap nog een dag of twee, drie met me weg. Een gebied vlak bij Magaretriver, genaamd Bunbury, maar nu het met zijn huis zo tegen zit vraag ik me af of dat verstandig is. Misschien kan hij zijn tijd beter aan zn huis besteden. Dat lijkt me nu even belangrijker!!

Nathaniel heeft me een gebied met veel kangoeroes laten zien, ongeveer 5 km hier vandaan. Ze komen hier niet voor omdat hier geen bosgebied is waar ze zich in kunnen verschuilen. Ook komen hier best veel vossen voor maar of die ook van invloed zijn op het voorkomen van de kangoeroes weet ik niet.
Natuurlijk foto's gemaakt, en het is duidelijk te zien dat de meeste kangoeroes de buidel vol hebben met een of meer jonge kangoeroes.

Jaap moest voor een of ander onderzoek naar het ziekenhuis in Midland (Perth), maar hij was vergeten om wat voor onderzoek het ging. Handig! Later was het wel duidelijk natuurlijk, het was iets met poliepen maar niet meer belangrijk.
Daarna het winkelcentrum in gegaan op zoek naar voetbaltenues voor Dave. Ik heb er twee gekocht, en een grote badhanddoek van dezelfde club. Nou maar hopen dat alles in de smaak valt en dat het past. De maten wijken hier van de Europese maten af.

Mijn huurauto opgehaald. Jaap heeft me weggebracht naar het vliegveld waar ik de auto op zou moeten halen, maar we zouden daar op een shuttle moeten wachten die ons naar een adres buiten het vliegveld zou brengen. Niet nodig, daar kon Jaap zelf wel naar toe rijden. Ik heb nu een Toyota Carola Sedan onder mijn kont, Spierwit, een automaat en ziet er picobello uit. De man aan de balie had erg veel haast, of had zijn dag niet denk ik. Ik verstond er weinig van en ook Jaap moest meerdere keren vragen wat hij zei omdat hij veel te snel praatte.

Er is showdag in Toodyay. Alles en iedereen laat daar zien wat hij of zij heeft/hebben gemaakt, en alles wordt gekeurd door keurmeesters en door het publiek. Er is ook een kleine kermis bij en behoorlijk wat eettentjes. Natuurlijk van alles te drinken, een biertent en er is livemuziek. 'sAvonds een vuurwerk dat ongeveer 10 minuten duurde, maar het terrein was al bijna leeg en er was nog maar weinig publiek over toen we aankwamen om er naar te kijken. Logisch, het was koud, de hele dag regen en harde wind. Het vuurwerk was mooi, maar zoals gezegd jammer dat zo weinig mensen de moeite hadden genomen om te komen kijken.

Naar Maragretriver.
Karin had via haar vakbond een appartement gehuurd, en via een korte stop bij Tineke (koffie en een lichte lunch) waren we eind van de middag in het complex.
Mooi ruim appartement, redelijk schoon. Allebei een eigen badkamer, en drie 2 persoons slaapkamers. Een balkon, keuken van alle gemakken voorzien, en een ruime woonkamer. Alleen jammer dat de bestelde handdoeken en lakens niet klaar lagen en ook niet nageleverd werden.....

Gelukkig een dubbel dekbed mee en me daar ingewikkeld, want zo op de door Jan en Alleman beslapen matras en weet ik veel wat er nog meer op gedaan is, gaan liggen vond ik geen optie.
Heerlijk gegeten bij een motel, een paar honderd meter terug op de weg, en dat zullen we vast nog een keer gaan doen.

Gezocht naar wat meer info over het walvisspotten en de grotwandelingen, en dankzij een flyertje bij de receptie van dat motel het een en ander gevonden.
Morgenochtend belt Karin om te horen of er nog plek is op de boot. Ik hoop t!!

Lekker geslapen, Karin helaas niet. Die is zo beroerd als een hond, heeft lopen kotsen en ziet er niet echt fris uit. Ze heeft wel gebeld voor de walvischarter, maar gaat zelf niet mee.
Jammer, en ze heeft wat gemist!
Eenmaal een half uur op weg richting de haven van Busselton waarvandaan de tocht zou plaats vinden, kwam ik erachter dat ik mijn camera vergeten was.
Snel terug want heb ik er aan als ik geen foto's kan maken. Niet geschoten enz enz......
Karin was met geen mogelijkheid wakker te krijgen, en de code van de deur wist ik niet, dus de receptie opgezocht, situatie uitgelegd, en gelukkig deden ze niet moeilijk en kreeg ik de extra sleutel mee. Snel camera gepakt en weer weg.
In Busselton redelijk snel het Deckcafé gevonden waar ik moest wachten tot vertrek.
Heerlijk relaxed aan de cappuccino gezeten, en genoten van het weer en het heen en weren van de booteigenaren.
Er gingen slechts 10 mensen mee aan boord, en al snel, nog in de haven, lieten de eerste dolfijnen zich al zien, en eenmaal op open zee ook de walvissen!

Ik heb er 8 gezien en 2 daarvan waren met hun staart op het water aan het slaan. Helaas geen springende, of hoog boven het waterr komende walvissen, we moesten het met de voornamelijk enorme staarten doen.
Genoten van het spektakel, de zeetocht, het mooie weer.
Veel foto's gemaakt, en ik hoop dat er toch wel een paar de moeite waard zullen zijn om te bewaren!
Tegen 4 uur weer terug bij de auto, en nog even gezocht naar een weg richting strand. Helaas liepen alle wegen die ik probeerde op niets uit, en terug naarr Maragretriver. Daar een grote supermarkt bezocht om wat te eten, broodbeleg en suiker te halen, en eenmaal bij het appartement stond Karin me gelukkig weer fris en fruitig op te wachten.
De twee gekochte, nog warme pasteitjes naar binnen gewerkt, en natuurlijk wel eerst de foto's bekeken.
Voor morgen staat een bezoek aan de grotten op het programma. We willen er 2 bezoeken, als het lukt, en daarna weer eten bij het motel. We zien t wel!!

We zijn naar de Mammothcave gereden, en hebben daar heel veel mooie stalactieten en stalagmieten gezien. (jaja, zo leer je nog eens wat...) Mooie foto;s gemaakt, en ondanks vele extra kilometers in verband met de verkeerde kant oprijden, was het het bezoek meer dan waard. Het schijnt in dit gebied te wemelen van de grotten. Volgens de info iets meer dan 300. Niet allemaal makkelijk te bezien, maar deze waar wij geweest zijn was net te doen.
Daarna naar Prevelly/Gnarabup, een stranddorpje, waar we gelunched hebben, en een stukje op het strand hebben gelopen.

De bedoeling was een flinke wandeling, maar verder dan 100 meter kwamen we niet. Het lopen was een martelgang want er was geen harde vloedlijn waarop je kon lopen. Elke stap zakte je tot je enkels weg in het zachte zand. Het was ook nog eens behoorlijk warm, ondanks de wind, en we besloten terug te gaan naar de auto.

In Maragretriver nog wat laatste boodschappen gedaan en in het appartement heerlijk aan de koffie achter een boek.
Laatste koffie opgedronken, Karin een nananap, ik nog meer boek, en weer uitgerust op naar het avond eten.
De planning was om weer naar het motel te gaan, maar daar aangekomen zat er een bus vol mannen en vrouwen alles bezet te houden en dat zou nog wel een uurtje aanhouden werd er gezegd.
Door naar het centrum en daar een moderne eettent gevonden waar we heerlijk hebben gegeten.
Eenmaal terug nog even gezeten en op tijd naar bed. Voor half 10 moeten we alles schoon achter gelaten hebben.

We werden op de laatste avond nog een tijdje gade geslagen door deze vogel: een kookaburra, en dat is de grootste ijsvogel die er is. Een prachtige vogel die op een 2 meter afstand echt zat te gluren.....

We waren dik op tijd. 9 uur precies was alles in de auto geladen en reden we weg.
Een keer gestopt om te tanken en koffie te halen, een keer gestopt om de zwart geblakerde bomen te bekijken (over tientallen kilometers. De weg was vorig jaar 2 weken afgesloten in verband met de bosbranden daar), ze op de foto gezet, en een keer bij de Mac om een wrap te eten die behoorlijk tegenviel. De chocolade thickshake daarentegen was heerlijk!

In Northam Nathaniel van school opgepikt, en op naar Toodyay.
Jaap had geen hulp kunnen regelen bij het vervangen vam de opgevreten delen van zn huis, en is zelf maar aan de slag gegaan. Aan de achterkant is bijna alles wat aangevreten was door de witte mieren vervangen en morgen wil hij de zijkant aanpakken.
Als hij er tijd voor heeft moeten we ook even naar Midland: de wifi die we mee hadden naar Maragretriver is daar helaas blijven liggen, en ik wil een nieuwe kopen.

Kapucijners gegeten! De mussen vallen bijkans dood van het dak en wij zitten aan de kapucijners met bacon, gebakken ui, piccalilly en augurken. Een rest sausijsjes klein gesneden en erdoor, sla erbij en ik vond het heerlijk!

waarom moeilijk doen als het makkelijk kan...

Er was ook weer een was klaar om opgehangen te worden, maar dat was achteraf een slecht idee. Ik ben opgevreten door de muggen, en helaas had ik er nog niet aan gedacht antimuggentroep aan te schaffen. Staat nu bovenaan mijn boodschappenlijstje, dat zal je begrijpen!!

Met Jaap naar Midland om een nieuwe modem te halen. Gelukkig zijn die prepaid gevallen niet zo duur, voor nog geen 50 dollar koop je er eentje en dan zit er 4 Gb op. Goedkoper dan heen en weer rijden om die andere in Maragretriver op te halen. Troep tegen de muggen en vliegen en ander gespuis hoefde ik niet aan te schaffen: Jaap had nog een fles in zijn auto leggen. Die worden elk jaar uitgedeeld door zijn baas.

De foto's van afgelopen paar dagen met Karin op de laptop gezet en het viel me erg mee hoeveel ik na selectie overhield. Het schommelen van de boot tijdens het walvisspotten heeft weliswaar voor veel foto's van de zee opgeleverd, maar gelukkig ook van de walvissen zelf, al is het alleen maar de staart of een glimpje van de bovenkant.
Ook de foto's van de grotten zijn mooi geworden, tegen alle verwachting in eigenlijk. Ik dacht dat ze te donker zouden zijn, maar er zitten beauty's tussen.

Hennie en Agnita.

De meiden die de eerste twee weken op mijn huis en beestenboel hebben gepast zijn vandaag weer vertrokken, en Alma en familie zijn onderweg naar Uvana. Ik denk dat ze eind van de middag er wel zijn, en ben eigenlijk heel benieuwd of de meiden nog iets geschreven hebben over hun verblijf.
En ja hoor, net aangekomen en meteen de eerste eland al gespot, de mazzellaars!!!
Blij dat ze er zijn, ongeveer 3 uur Europese tijd dus de beestjes hebben niet lang alleen hoeven zitten.

Hennie en Agnita, ik hoop dat jullie twee heerlijke weken hebben gehad, en hebben kunnen genieten van mijn huisje en de omgeving. Ik ben nog steeds heel erg blij met jullie. Dank jullie wel!!!

Ik zit alweer halverwege mijn verblijf hier. De dagen gaan in een sneltreinvaart....
Morgen wil ik naar het strand, als het weer een beetje te doen is tenminste. In Maragretriver was het heerlijk, maar hier is het gewoon kut. Stormachtig, regen, koud. Hollands weer dus!!
Jaap is bijna klaar met het vervangen van de aangevreten balken in het huis, en omdat hij het allemaal alleen moest doen is hij behoorlijk stijf van het op en neer gaan van het trappetje en van het boven zijn hoofd werken. Maar hij heeft het hem weer gefikst!!
Hij is nu vis aan het halen in het dorp, want zn zuster had trek in kibbeling. Lief he!!
Vanmorgen ben ik zelf nog even naar de Op-shop geweest om nog een paar extra tshirts te scoren. Zo weet ik zeker dat er genoeg zijn om een Australiequilt te maken. En er zitten weer beauty's tussen!

Naar het strand dus.Boven Perth aan de monding van de Mooreriver.
Jaap op een bankje in het gras, wachtend tot ik uitgewandeld was, en ik heerlijk een dik uur langs de vloedlijn (die hier wel hard genoeg was om op te lopen) gewandeld.

Paar mooie blauwe schelpen gescoord, en verder lag er weinig meer op het strand dan zeewier en heel veel schilden van de katinktvis.

Op de terugweg gestopt om een prachtig bloeiende mimosa op de foto te zetten. Mooie pluizige bloemen, zoals ze op de plaatjes staan als je in Nederland een bosje koop wat nog in bloei getrokken moet worden.En kangoeroepootjes in een dieprode kleur. Het mag vast niet, maar Jaap heeft er twee uit de grond getrokken voor mij om te drogen, maar dat vind ik zonde. Karin moet ze maar in de grond zetten en kijken of ze nog wortel willen schieten...

Langs de touristinformation gereden op zoek naar kaarten van de omgeving, zodat ik een beetje weet waar ik terecht kom als ik een weg in sla. Besloten de weg naar Goomalling tte nemen, want die kant was ik nog niet op geweest.
Saaie weg, en buiten een paar vervallen huizen, een grote, helaas dooie hagedis langs de weg en een paar mimosabomen niets geschoten. Goomalling heb ik ook niet bereikt. Vlak voor ik er zou moeten zijn ben ik omgedraaid en een weg ingeslagen richting Northam. Dat was best een leuke weg, en ik heb daar een paar leuke foto's genomen (denk ik). Op zoek gegaan om iets te eten, maar meer als de Mac, de Subway en de Rooster (net zoiets als de KFC) heb ik niet gezien......

Hiervandaan de weg richting York ingereden, en dat bleek een Engels aandoend stadje te zijn dat al in 1831 bestond en een van de eerste inlandse stadjes in Australie schijnt te zijn. Ik vond het echter niet uitnodigend genoeg om de auto uit te stappen om het te ontdekken. Zo zie je natuurlijk helemaal niets, maar het rijden op zich vond ik al leuk genoeg!

Vandaag zou ik naar Chittering rijden. Een mooie streek in een vallei op ongeveer 50 km hier vandaan. Eerst tanken, en per ongeluk trok ik ook aan het lipje om de kofferbak van binnen uit te openen. Niet meer dicht te krijgen! Met 3 man geprobeerd, maar helaas. Gelukkig liep er bij het tankstation een mannetje rond die aan auto's aan het sleutelen was, en die had witte ducktape. Daarmee heeft hij de kofferbak vast geplakt zodat ik in ieder geval wel kon rijden, maar de vreselijke pieptoon die waarschuwde dat er iets open stond, kon hij niets aan doen.
Niet naar Chittering gereden dus, maar weer terug naar Jaaps place.
Daar een pan Surinaamse nasi gemaakt, met eigen gemaakte pindasaus, en voordat dat allemaal op tafel stond was de helft van het vlees al verdwenen!!

Vreemd volk op Jaaps terrein.
Ik was Nathaniel van de bus aan het halen en heb niets gezien, maar Jaap zag een witte open auto over zijn privepad rijden. Ook bij de buren reed een vreemde auto, en vanavond en de komende dagen gaan de hekken nu op slot, worden de auto's snachts afgesloten en alle deuren op de knip.
Dat is voor de eerste keer in de 16 jaar dat Jaap hier in Toodyay woont, en hij is daar niet blij mee....

Begonnen met het schoonmaken van het zwembad. Het lag vol met de bladeren van de vele eucalyptusbomen die op het terrein staan. Nog niet alles is er uit, maar het meeste met een net eruit gevist, en nu staat een soort stofzuiger aan een slang aan om de aanslag weg te zuigen, en de rest van de bladeren. Het heeft een naam, maar die is me even door het hoofd geschoten.....
Met een beetje mazzel kan ik misschien toch nog een keer zwemmen voor ik weer naar huis moet!

Rond de middag de auto ingestapt, weer op weg richting Chittering, naar de vallei met veel fruitbomen, wijngaarden en bloeiende struiken en bomen. Was inderdaad het ritje waard.
Paartje emoe's gezien. Of ze jongen hadden weet ik niet, het gras was te hoog om dat te kunnen zien.

Daarna doorgereden naar New Norcia, waarr veel kloosters en oude kerkjes zouden zijn.
Ik vond het tegen vallen. Het plaatsje stelde niks voor, en in een bezoek aan een van de kloosters/musea had ik weinig zin.
Toch een paar uur heerlijk rond gereden en alweer wat leuke foto's kunnen maken.

Het rijk alleen.
Karin ging rond 12 uur naar haar werk en Jaap had een halve dag vrij en is met Nathaniel, die hij opgehaald heeft vanuit school, naar Tineke gereden.
Tomaatjes gezaaid voor Jaap en de kangoeroeplanten in de potgrond gezet voor Karin. Als er niet wordt vergeten ze elke dag water te geven wordt het misschien nog wat!
Twee wassen gedraaid. Het blijft vreemd, alles bij elkaar in de machine gooien!
Mijn witte katoenen broek, die al hier en daar van een rood kleurtje was voorzien, kan de noemer wit niet meer dragen. Het is meer grijs, vuil grijs, en een volgend bezoek neem ik geen witte of licht gekleurde kleding meer mee. Zes jaar terug zei ik dat ook al, maar bij het pakken heb ik er niet meer aan gedacht.

Naar Perth, Holly ophalen om naar het Kingspark te gaan.
Helaas was ze ziek, had al een app naar Jaap gestuurd, maar die las m pas toen we bij haar op de stoep stonden.... Met zn tweeën naar het park. Eerst geluncht en daarna de botanische tuin in. Mooi park wat je met de auto kunt doorkruisen, waar veel verschillende dingen zijn om te ontdekken of voor de kinderen om te spelen, en met mooie vergezichten over de baai en over de stad.

In de tuin was al heel veel uitgebloeid, maar je kreeg evengoed wel een idee van wat er groeide en gebloeid had, mede dankzij de naambordjes die werkelijk bij elk plantje gestoken waren en waar veel informatie op te lezen was.

geen idee hoe deze boom heet, heeft iets weg van een ananas wat er aan hangt.....

We zijn er niet zo lang gebleven en zijn daarna naar Midland gereden.
Ik wilde graag mijn nagels laten doen, een witte rand op de top, en Jaap heeft ondertussen mensen zitten kijken.
Het was een grote zaak, en hij zat vol. Lange regel werk, ik denk dat er 30 manicure tafels waren en 10 pedicure stoelen, en evenzoveel personeel. Ik ben er een uur binnen geweest en het kostte me slechts 20 euro. Ik vraag mij af waar de baas zijn winstmarge vandaan haalt of zullen al die Aziatische meiden er voor bijna niks werken???
Langs de slager om vlees. We hebben zin in zuurkool en ik ga morgen de gebakken zuurkool met ui en paprika maken, met dobbelsteentjes gebakken speklap.\ Voor vandaag een flinke steak en ook een pond varkens, een pond kippen en een pond rundergehakt gehaald zodat we zelf frikandellen kunnen proberen te maken. Kijken of dat lukken wil.
Eenmaal terug hebben we het recept op internet erbij gehaald, en in de voorraadkast gekeken of alle specerijen aanwezig waren.
De steak was uit de kunst. Mooi dat Jaap en ik van dezelfde dingen houden! Behalve frikandellen dan, daar ben ik niet zo gek op......

En die waren toch lekker!
We hebben de helft van het vlees gebruikt, voor het geval dat de smaak vies zou tegenvallen, maar buiten het feit dat het vlees iets langer in de keukenmachine had gemogen, en een toch iets andere smaak dan de echte Hollandse frikandel, waren ze prima!!
Samen mooi aan staan klooien hihi.

Jaap en Holly gaan zo meteen een tattoo laten zetten, en ik zal mee gaan om nog een extra blik zuurkool te halen voor de schotel.

Het is trouwens nu bloedheet hier. Zomaar ineens 35 graden en dat is voor een Zwederlander niet te doen. Airco staat voor het eerst te gieren en het is nu dus gelukkig redelijk uit te houden in huis.
Mijn laatste week Australië is ingegaan, en ik heb niet zo veel meer op mijn to-do lijstje staan.
Misschien het wildlifepark vlak bij Perth, een bezoek aan de kerstshop in het dorp, en als het even kan wil ik voor ik wegga toch nog wel een sprong in het zwembad wagen. Verder eigenlijk niets meer.
Ik had het strobalenhuis van Micha, voorheen de vriend van Jaap, graag willen zien. Puur uit nieuwsgierigheid om te horen en zien of het geworden is wat hij zich ervan had voorgesteld, maar de vriendschap is over, dus ook de regelmatige over en weer bezoeken.
Misschien nog een keertje strand, als het iets minder heet is, en verder denk ik met Jaap mee als hij voor controles naar Perth moet.

Zoals gezegd bloedheet weer, en wat eten wij?
Paprika zuurkool! Het was erg lekker , maar na de frikandellen van vanmorgen eigenlijk net even te veel van het goede!! Klein prakkie over, net genoeg als lunch voor mij.

Naar Wongan Hills gereden.
Daar zit volgens de brochure van de touristinformation de Wongkan Bakery, dat zelfgebakken brood, pies, pasteitjes en cakes serveert. Alleen niet meer na 14.00 uur, en dat stond niet in de brochure. 1 1/2 uur gereden en onverrichter zaken weer terug. De koffie hoefde ik ook niet meer....

Wel een mooie omgeving met een groot meer. Het Lake Ninan, waar het wemelde van heel veel vreselijk irritante, zoemende en bijtende vliegen en horzels. En natuurlijk ben ik weer aan alle kanten lek gestoken en zwelt mijn bovenarm weer op door de horzelsteek.

Nog snel even een dichtbij foto maken van een eucalyptusboom die nog in bloei stond, en daarbij wordt mijn aandacht getrokken door een beweging in het achterliggende korenveld.. Twee kleine koppies, net boven de halmen uitstekend, maar op t moment dat ik mijn camera erop richt voor een grappige foto springen ze weg en heb ik ze niet meer gezien. twee kleine kangoeroes.
Terug de kortste weg, en die ging over Goomaling, een plaatsje waar ik vorige week bijna was maar op het laatst ben omgekeerd. Het stelde niet veel voor, en mooi doorgekacheld naar Toodyay.
's Avonds aan een 18 jaar oude Chivas Regal. Zei al tegen Jaap, ben ik bijna mijn koffers aan het pakken, kom jij nog eens met een whisky aan!! hihihi.

Morgen gaan we bbq-en. Vind ik heerlijk, maar Jaap doet het niet zo vaak vanwege de vliegen buiten. Dus als er gebbq-ed wordt is het meestal buiten braden en binnen opeten. Maakt niet uit, ik maak sate met pindasaus, sausijsjes liggen te ontdooien, en van Karen wordt verwacht dat ze een slaatje maakt zoals mam die altijd maakte. Kan niet stuk zou ik zeggen, Hopenlijk kan er nog een stokbroodje worden gescoord, maar daarvoor moet helemaal naar Northam gereden worden, dus dat is even afwachten...... Nu al trek in!!

Het was weer overheerlijk. Wat sausijsjes, wat kipsate, het "lekker slaatje Sjaan" van Karen, en de beoogde satésaus was heerlijk maar vergat ik van het vuur te halen. Stinken en een dikke laag verbrande saus onderin het pannetje.
Snel een nieuwe gemaakt, een simpeler versie, maar gelukkig was die ook goed te pruimen.

Naar de permanente kerstshop hier in het dorp geweest.
Absurd duur en niet wat ik ervan verwachtte.
De Westfriezen onder ons kunnen zich vast nog wel de kerstshows van tuincentrum Vis in Scharwoude herinneren, en later die van tuincentrum Pelt in Blokker. Dat had ik in gedachten van een permanente kerstshow die het hele jaar door bussen vol liefhebbers uit de hele wereld trekt. Het was echter een winkel zo groot als een kleine Blokkertje, alleen dan gevuld met alleen maar kerstartikelen. Veel plastic, ook nog...

Karin heeft vanmorgen bij de apotheek anti-histamine tabletten voor me gehaald. Ik ben hier nog maar een paar dagen, maar ben dat vlieggespuis meer dan zat! Ik hoop dat ze meteen werken, dan heb ik er nog een paar dagen plezier van, want de "datvindendiepestertjesnietzolekker"spray werkt niet zo als het zou moeten: ze blijven me lekker vinden.....

Mijn huurauto weer ingeleverd, en gelukkig goedgekeurd zoals ik hem inleverde. Naar de kofferbak hebben ze niet eens gekeken, maar die sloot bij het afhalen al alleen met brute kracht, daar kon dus niets over gezegd worden.
Met Jaap naar de super voor zachte bolletjes, ham en nog wat gezonde dingen voor een broodje "gezond". Daar heb ik regelmatig erg trek in, en hier weet ik het niet, maar in Zweden kan je die nergens kopen. Heerlijk!!
En gister ook al zo lekker gegeten. Simpele Franse frietjes met kippenvleugeltjes uit de frituur. Om je vingers bij op te vreten.....

De laatste dagen nog even heerlijk verwend.
Voor de kids, Kees en mij zelf een prachtige jaarkalender met de bloemen van Australie, voor mijzelf 4 kussenhoezen met Aboriginalkunst en een leuke kaart van een Kookaburra inclusief het geluid wat deze vogel maakt.
Geluncht bij de cocacolabar in Toodyay, Karin heeft een flink stuk varkensvlees met zwoerd heerlijk in de oven bereid, inclusief een harde korst. Die heb ik van het stuk vlees afgehaald en in stukjes gesneden, en jammie, de helft was al op voor het op tafel kwam. Sorry jongens, zal me een volgende keer beter gedragen!!
De laatste dag nog steaks (steeks hihi) van de bbq, met sla natuurlijk.

Een duik in het zwembad is er helaas niet van gekomen. De laatste twee dagen een rug die had besloten dat hij niet meer mee deed, en dan is het heel onverstandig om het nog steeds koude water in te springen.
Wel nog een keer met Jaap naar de kangoeroes gaan kijken, en er veel gezien.

Ook een groep zwarte papegaaien. Die zie je niet zoveel en zijn een beschermde soort.

April kwam nog even langs om gedag te zeggen, en op de laatste dag ook Holly. Tineke heb ik niet meer gezien of gesproken. Jammer, maar ook een beetje mijn eigen schuld. Ik heb de gelegenheid gehad mee te gaan naar haar toe, maar dat was op de dag dat het in mijn rug was geschoten en ik bleef toen liever in Jaaps place. Sorry Tineke, hoop dat je het me niet kwalijk neemt.

Ik heb het heerlijk gehad hier. Genoten van het gek doen met mijn broer, mij lekker laten verwennen door de gastvrijheid en gezelligheid van Karen. En het heerlijke gevoel van bijna alles kan en niks moet.....
Naar huis gaan is ook weer fijn, en ik ben wel heel nieuwsgierig wat ik aan ga treffen!

Bedankt lieve familie, bedankt Karen en Jaap.
Ik hou van jullie!!