 |
| ringslang |
Weekend, en de poot van Kaya wordt maar dikker en dikker. Ze kermt en blaft van de pijn, hinkt op 3 poten, en op zondagavond toch maar besloten de dierenarts in Mjonas te bellen of ik langs kan komen.
Half 10 's avonds, een Poolse dierenarts, en veel handen en voeten werk.
Ik hou Kaya in de houtgreep terwijl hij haar onderzoekt. Drukt en trekt, weliswaar voorzichtig, maar toch piept Kaya.
De conclusie van deze dierenarts (of assistent, ik weet t niet) is, na ook mijn verhaal van de operatie gehoord te hebben, dat het zo goed als zeker een kankergezwel is dat alleen per operatie weg genomen kan worden.
Tja, dat is geen optie heb ik uitgelegd. Dat overleeft ze niet.....
Heel verhaal van we kunnen dit en we kunnen dat, maar eigenlijk kwam ik alleen maar voor pijnstillers om de nacht door te komen..... Maandagmorgen maak ik wel een afspraak met de dierenarts in Torsby. (Geen vertrouwen in de kliniek in Mjonas).
Een injectie tegen de pijn die 24 uur moet werken, en een pil als reserve mocht ik op maandag niet terecht kunnen in Torsby, later, weer terug met een hond die de hele rit terug heel zielig naar me op kijkt. Ze heeft wel geslapen als een roos, en ik dus ook.
Maandagochtend met Torsby gebeld en na een uitgebreide uitleg een afspraak voor ertussendoorinde middag gekregen. Vlak voor we weg zouden gaan breekt Kaya's poot open. Geen gezwel, maar een gigantisch abces waar heel veel troep uit komt. Kan je na gaan hoeveel spanning daar op heeft moeten staan. ...Ze hinkt nog wel natuurlijk, maar gebruikt wel heel voorzichtig haar poot.
In Torsby blijken het twee wondjes te zijn, waarvan een een behoorlijk grote, en de dierenarts heeft een bioptie genomen vanuit de wond om door het laboratorium te laten onderzoeken. Twee verschillende medicijnen voorgeschreven en eind van de week uitslag.
Het gevaar van een tumor is nog niet geweken. Na de operatie van 2,5 maand terug zei de dierenarts al dat ook het tweede kootje van haar teen was aangetast en dat dat best eens erger kon gaan worden. We wachten dus met angst en beven de uitslag van de kweek af.
Duur weekendje dus, maar ze is het meer dan waard!!
Door de grote droogte en de hitte ontstaan er op verschillende plaatsen in Varmland grote en kleine bosbranden. Zondag 1 juli was het raak in Eksharad, aan deze kant van de Klaralven, en dat scheen een behoorlijke brand te zijn. Dorpen geëvacueerd, veel schade. De brand was maandagavond wel onder controle maar nog niet geblust. En maandag een gelukkig niet zo'n grote brand in Munkfors. Het komt allemaal akelig dichtbij..... En de komende twee weken wordt er geen drup regen verwacht.
De tuinbakken sproeien doe ik maar niet meer met kraanwater. De bron staat laag en we willen er wel drinkwater uit halen natuurlijk. Sjouwen met gieters dus. De regentonnen waren vol, maar er zit nu nog voor 4 gieters water in denk ik. Het riviertje bezoek ik ook dagelijks voor water in de kassen. Veel sjouwwerk en ik hoop dat het zoden aan de dijk zet.
Bij Chris en Sjuul geweest om de vogelschaal op te halen en omdat Chris jarig is.
Was gezellig, en de schaal is goed gelukt. Sjuul had een overheerlijke kwarktaart gemaakt en ik ben blijven eten. Sjuul en ik zijn naar de kas gelopen om sla te plukken, en dat was even schrikken: ik zie ineens een slang door de kas schuifelen..... Ik dacht aan een adder maar bij nadere bestudering was het een ongevaarlijke ringslang. Maar wel een joekel!!
Na het eten weer naar huis, de schaal achterin de auto, vast gesnoerd, maar eenmaal thuis bleek hij helaas toch gebroken.... Kijken of ik m kan lijmen met extra beton, en anders een nieuwe maken denk ik.
Op fb stond een bericht dat er bij de kruising richting Knoande een hond uitgeput op de weg lag. De aangever had het dier water gegeven en wat brokken, maar het was niet duidelijk of ze haar had mee genomen of had achter gelaten. Voor de zekerheid ben ik gaan kijken, maar geen hond gezien. Ga er dus maar van uit dat het dier door iemand is meegenomen en vanzelf weer komt waar ze hoort te zijn.
5 lifters mee genomen naar Hagfors.
Ze stonden net buiten Uvana, waren daar gedropt door een busje en moesten op eigen kracht Hagfors zien te bereiken. Het was een gedeelte van een groep Belgische padvinders, allemaal rond de 16 jaar denk ik. Ze deden elk jaar een ander land aan, en legden dan elke dag minimaal 30 km af totdat ze op hun eindbestemming waren. De jongens waren erg positief over de padvinderij. Was goed voor hun zelfontwikkeling zeiden ze, het leren van moeilijke situaties, het omgaan met anderen en het geduld opbrengen om alles met en voor elkaar te volbrengen. Ze zagen er niet bepaald als moederskindje uit. Er liepen er tussen met apart haar, neusringen en gotickachtige kledij. Maar stuk voor stuk beleefd. De oplossing voor de losgeslagen jeugd/excessen in Nederland???
Het schijnt dat er een gevaarlijke schimmel in de grond en muren was gekomen en dat het daarom werd gesloopt. Erg jammer. Heb er hele goede herinneringen aan en had er graag nog eens gaan kijken.
Met Lidy naar de loppis in Sunnemo geweest, op zoek naar alweer shirts en goedkope borden om onder de planten te zetten. Voor allebei geslaagd. Borden genoeg nu en weer 5 shirts erbij. De schaar is daar ook al in gegaan hihi. Er waren wel veel meer shirts, maar ik betaal max 10 sek. Het moet wel leuk blijven!
Natuurlijk een rondje tuin gedaan, en me alweer verwonderd over het verschil in groei van haar zaai- en kweekgoed en het mijne. Niet alles bij mij blijft in groei achter, maar het blijft een raar verschil. Er zit hemelsbreed misschien 40 km tussen.....
Nu we het toch over mijn tuin hebben.
De rode bessen zijn heerlijk, maar nog niet helemaal tot het laatste besje rood. Dat zal waarschijnlijk geen opbrengst worden, de vogels vinden ze ook erg lekker en tegen de tijd dat ze geplukt zouden kunnen worden zit er geen bes meer aan vermoed ik. Ik neem dan ook de gelegenheid maar waar door elk trosje wat helemaal rood is meteen in mijn mond te laten verdwijnen. Zo geniet ik er toch nog van.
Mijn eigen andijvie gegeten. Heerlijk, heel fijn gesneden met uitgebakken salami, klein gesneden mandarijntjes en een mosterddressing. Dat wordt vaker genieten, er staat genoeg!
Ook de eerste peultjes zijn verschenen, de sperziebonen staan in bloei en de ijsbergsla gaat ook als een tierelier. De nieuw gekochte rabarber is ook goed aangeslagen en ik hoop dat die wel lekker is. Dat merken we volgend jaar.
Achter het huis staan frambozen en die hebben vol bloemen gezeten. Helaas zal ook hier door de droogte en de hitte de opbrengst miniem of zelfs helemaal nul zijn.
Ik heb gelukkig nog erg veel fruit van vorig jaar in de vriezer, dus kom evengoed wel aan mijn vitamientjes.
Telefoontje van Martijn.
Ze willen graag een paar weken komen, als ik tenminste geen logees verwacht. Niet dat zij daar geen zin in hebben, maar dan wordt het zo vechten om de bedden. Ze zijn welkom. Misschien dat het ze nu lukt mijn vriezer grotendeels leeg te eten. En ik moet nog even gehakt inslaan, mijn ballen vielen heel goed in de smaak. Wie weet lopen ze zomaar weer tegen hun volgende droomwoning aan hihi. Al zullen ze waarschijnlijk hun buik nog wel vol hebben aan de deceptie van het vorige.....
Ik probeer nu al drie dagen de dierenkliniek in Torsby te bereiken om te horen wat de uitslag van het laboratoriumonderzoek van Kaya's teenkweek is. Vandaag eindelijk gelukt, maar nog steeds geen uitslag. De assistente kon niet in het dossier komen en ik zal worden terug gebeld. Ben benieuwd.
De poot gaat trouwens goed nu. Het doet duidelijk geen pijn meer en ze huppelt weer de hele tuin door. De wond is dicht en ziet er goed uit. Nog een paar dagen aan de antibiotica dan hebben we hoop ik dit ook weer achter de rug.
De Nederlandse dierenarts belde mij 's avonds terug.
Er was geen duidelijke aanwijsbare oorzaak van de grote ontsteking op de poot van Kaya, er werden verschillende bacteriën gevonden die ervoor verantwoordelijk voor zouden kunnen zijn. Lekker wazig dus. Goed in de gaten blijven houden zei hij en mocht ze er opnieuw last van krijgen weet hij nog niet wat hij dan nog kan doen. Hopen dus dat het blijft zoals het nu gaat.
Samen met Martijn naar de badplatz gereden om te kijken of er hout te scoren was van de brandstapel. Het idee is om zoveel mogelijk hout te verzamelen en een begin te maken van een altan achter het huis. We hebben leuk kunnen scoren en de basis staat op dit moment al.
Ook naar Malung gereden naar de nieuw geopende Byggmax. 25 % korting op alles en we hoopten daar vloerdelen tegen een leuke prijs te kunnen kopen. Helaas ging dat niet door, de maat die we wilden hebben was uitverkocht, en er lagen alleen nog lange lengtes. Die passen niet in de caddy.....
Op de terugweg nog wel een aantal boomstammen gescoord uit gerooid bos en wat verdwaald in een
greppel lag. Dat worden de steunpunten van de altan.
Voor de vloerdelen zijn we naar de bouwmarkt in Hagfors gereden. Ook daar hadden ze de lengtes die we wilden hebben niet meer, maar we konden er een aanhangwagen meenemen en hebben langere lengtes meegenomen. Dan maar iets meer zaagwerk.
Bbq feestje bij Inge en Wolffgang. Voor diegenen die hier al eens zijn geweest, die wonen bij al die vrolijk gekleurde vogelhuisjes in en aan een grote boomstronk, net over de brug.
Iedereen uit het dorp was er, het was erg gezellig en zeer geslaagd, en gelukkig hebben ze een buitenkeuken waar we op hebben kunnen bbq-en.
Heerlijk even gezwommen op de badplatz.
Nu ik dat heb gedaan weet ik weer hoe lekker dat is. Even poedelen en opfrissen, paar slagen zwemmen en weer eruit.
Er waren twee niet-Zweden, jonge jongens, aan het kloten en met deze droogte toch een fikkie aan het stoken.
Ze werden er op aangesproken en gelukkig maakten ze het wel uit. Er is een algeheel vuurverbod in Zweden vanwege de extreme droogte. Dat moet iedereen ondertussen toch wel weten en begrijpen.
Er woeden op meer dan 50 plaatsen bosbranden, en die worden vooral veroorzaakt door achteloos weggegooide sigarettenpeuken en het toch bbq-en. En het zijn niet alleen de toeristen die zich hieraan schuldig maken.....
De tomaten in de kas hebben het moeilijk met deze hitte. Ik heb er al twee schermen met vlies voor gehangen om de felle zon tegen te houden, maar het wordt nog veel te warm in de kas. Er zijn planten die hun toppen laten hangen, en ik hoop dat het snel wat afkoelt.
Bij het water halen uit het riviertje ging ik natuurlijk onderuit. Gelukkig geen rare val, en ik heb in een deuk gelegen. Fiona heeft me uit het water moeten trekken, en het bevestigde mij nogmaals dat ik goed moet nadenken en uitkijken wat ik doe. Er is immers niet altijd iemand bij de hand die me te hulp kan schieten.....
En wat leuk!!!
Bij de tractorschuur liggen drie hopen elandkeutels, gewoon in mijn tuin!!
Zou toch geweldig zijn als die hier vaker hun gezicht lieten zien, en nog mooier als ik ze dan spot! En broertje Kees, we hebben dan de elanden zelf niet gezien, maar toch hun keutels op de gevoelige plaat vast gelegd!!
Broer Jaap gebeld en gefeliciteerd met zijn verjaardag en met die van Karen.
Heerlijk hem weer even gesproken te hebben, we hebben een mooie tijd aan de telefoon gehangen.
Ook broer Kees gebeld, en het blijkt dat die samen met Jolanda heerlijk op de motor door Noorwegen aan het toeren is.
Ergens rond oktober komt hij deze kant weer op, gezellig!!
Femke is over!!!!
Ze gaat naar Mavo3, en haar cijferlijst was alles behalve slecht. Ze kreeg de complimenten en de leerkracht schreef op het rapport dat hij ontzettend trots op haar was. Nou, ik weet er nog wel een!!!!
Ze heeft het toch maar geflikt om al die vreselijk slechte cijfers weg te werken en om te zetten naar voldoendes!!! Top meissie!!
De vlieg en prikbeestjes blijven hopelijk nu ook buiten de deur.
Boven op de kleine kamer een nieuwe hor, in elkaar gezet door Martijn en bespannen met horrengaas wat ik had bewaard van mijn slaapkamer. Was niet best meer, maar het houdt het vast een jaartje!
Bij de voordeur hebben Fiona en ik ons best gedaan en een gaasdeur geplaatst. Zo eentje die met klittenband op de posten zit, en met magneten sluit. Ik had hem al jaren liggen maar gewoon te lui om er wat mee te doen.....
De mussen vallen dood van het dak, het is meer dan 30 graden in de schaduw, en we eten vandaag zuurkool. Paprikazuurkool uit de oven, en ik heb er trek in. De logees trouwens ook!
En het was weer overheerlijk!!
De poten van de altan zijn wit geschilderd, en het begin van de vloer is gelegd. Het wordt schitterend!!
Bij het graven van het laatste gat voor een poot, een extra omdat ik dat mooi vind, ging de schop door de televisiekabel. Beetje raar dat die gewoon los in de grond ligt, maar het was gelukkig geen grote klus de uiteinden weer met elkaar te verbinden.
De vloer hoeft geen kleurtje, het is geïmpregneerd hout, alleen de delen waar je tegen aan kijkt worden nog blauw, de kleur van het huis. Ook komt er een sierrand onder, net als de planken van het huis. Zo wordt het een geheel.
Een dak erboven moet natuurlijk ook, maar dat komt een andere keer wel. Ook moet er een jonge berk verplaatst worden; die staat tegen de garage aan en net in het zicht als je op de altan staat of zit. Ook een klusje voor een andere keer. Wellicht ZHD???
Regen!!
Niet veel helaas. In veel omliggende plaatsen heeft het uren geregend, maar hier viel het helaas erg tegen. We blijven hopen!!
In heel Zweden is er ondertussen een noodtoestand afgekondigd: verboden vuur te maken, te bbq-en, in de natuur te roken, zelfs de bosbouw is stil gelegd in verband met het mogelijk vonken als het metaal van de zagen een steen raken. En het grasmaaien wordt ook afgeraden.
Verder is er een bewateringsverbod, zijn er al dorpen waar geen water meer is en er tankauto's worden ingezet, staan er veel bronnen droog.
Vee heeft geen voer meer, en een wintervoorraad kan niet worden aangelegd.
Er gaan dieren naar de noodslacht vanwege voer en water tekort.
Heel veel bosbranden, en de Zweedse regering heeft de hulp van Europa ingeroepen bij het bestrijden van al die branden. Al het brandweerpersoneel is ingezet, net als al het materieel. Blusvliegtuigen vliegen af en aan, en er zijn vliegtuigen vanuit Italie en Frankrijk actief.
En wat iedereen bevreemd, is dat er buiten Zweden bijna geen nieuws over deze catastrofe wordt uitgezonden.
Even wat vriendelijker nieuws.
Hierboven een van mijn slakkenverdelgers.
Er zitten er een paar tussen de sla en andijvieplanten, en ik vind geen slakken of andere onderkruipsels dus het zijn heel goede medewerkers.
De andijvie zijn volle kroppen aan het worden, de peulen zijn al een paar keer gegeten, de stambonen beginnen kleine boontjes te krijgen dus die kunnen we vast volgende week een keer eten.
De kas wordt veel te klein. Of mijn tomaten te groot. Net hoe je het wil zien. Misschien heeft broertje Kees nog een idee om hem nog eens zo groot te maken, ooit??
Mijn logees hebben ontdekt hoe lekker het is om 's avonds in het riviertje te badderen. Soms last van de bijt en prikbeestjes maar meestal komen ze blij en schoon weer terug. Ze genieten ervan, en niemand die het kan zien.
Aan Ann-Britt gevraagd of ik met de Tiomilaskogen dezelfde plek heb als vorig jaar, We (Fiona en ik) zijn namelijk aan het plannen maken hoe de ruimte in te delen en aantrekkelijker te maken.
We hebben het over hoekjes creëren, maar ik moet dan wel weten hoeveel ruimte ik heb.
Ik krijg waarschijnlijk een andere plek, maar nog niet echt duidelijk waar. Ann-Britt had het over de plek waar ik het eerste jaar stond, maar die is me nu te klein. Het wordt waarschijnlijk een plek met 2 partytenten, zodat ik een ruimte heb van 6 x 3 meter. Ik denk dat ik daar wel wat mee kan. Ik wacht het verder maar af.
Ik heb weer een wit kleed af, en dat is de laatste voor de Tiomilaskogen begint.
Ik zal proberen een kort en duidelijk verhaal te maken hoe de kleden tot stand komen. Misschien wordt het dan duidelijker hoeveel werk erin gaat zitten voor zo'n kleed af is, en dat mijn prijzen beslist niet te hoog zijn. (kostprijsprijzen!!).
Naar Eksharad gereden om potgrond te halen. In Hagfors was niets meer te krijgen en we (Fiona en ik) zijn binnen door over de gritweg gereden, in de hoop nog iets van wild te spotten. Niets gezien natuurlijk, en via de 62 weer terug naar Hagfors om nog wat boodschappen mee te nemen.
Net voor Hagfors zagen we in de berm een eland met twee jongen. Zo dicht bij de weg, en ik denk dat ze dat wel moesten om nog iets van eten en vocht te kunnen vinden. Wel een mooi gezicht natuurlijk, maar ook triest.
De Tiomilaskogen.
Bloedheet weer, dik in de 30 graden, op het heetst van de dag tegen de 40......
Met Fiona de tent opgezet, en we hebben die van Ronnie niet eens hoeven gebruiken. Het is een leuk gezellig standje geworden, en ik heb zowaar ook weer wat verkocht. (vorig jaar nat weer en niets verkocht).
De derde dag was het gelukkig minder warm, en drukker. Gezellige muziek smiddags, maar helaas geen kopers. Een forse regenbui en alles nat toen het op inpakken aan kwam.
De dag erna pas de auto uitgepakt, en de kleden allemaal uitgehangen. Ze waren behoorlijk vochtig en op sommige plekken echt nat.. En het regende alweer, dus buiten konden ze niet op de lijn.
Ik hoop voor alles en iedereen dat het de hele dag blijft regenen, en de komende dagen ook, en dan nog is het niet genoeg om de droogte die er heerst weg te werken.
Het wild heeft ook geen eten meer. De elanden lopen bij bewoners de tuin in om de appels van de bomen te eten en de groentetuinen te plunderen.
Martijn heeft ondertussen de altan bijna afgemaakt. Zo blij mee!!! Alleen de kruizen tussen de staanders moeten nog in de verf maar dat gaat ook nog lukken voor ze weer terug naar huis gaan.
Met Aaricia naar het meer waar het riviertje achtermijn huis vandaan komt gereden. Uitgelegd hoe het water in dat meer komt, en laten zien hoe men kan regelen hoeveel water er door het riviertje stroomt. Ook de kalktoren uitgelegd, dat er om de zoveel tijd wat kalk in het water wordt gemengd omdat er anders weinig tot geen leven in en langs het water mogelijk is.
Naar een huisje gelopen waarvan ik dacht dat het al lang leeg stond. De voordeur was niet op slot en ik ben naar binnen gestapt. Weinig te zien en de volgende deur zat wel op slot. Ik denk dat het een vissershutje is of zo.
Ook meteen maar doorgereden en het pad langs nummer 10 gereden. De waterkrachtcentrale laten zien en proberen uit te leggen hoe dat werkt. Dat is denk ik niet helemaal binnen gekomen maar dat geeft niet, was een leuk uurtje.
Nummer 10 staat er nog steeds maar verliest steeds meer zijn charme, broertje Kees.....
Ook geweldig nieuws wat betreft Dani. Hij is in 1 keer geslaagd voor zijn rijbewijs. Ben benieuwd wanneer hij de stoute schoenen aantrekt en hier voor de deur staat.....
De 29e Fiona's verjaardag.
Ik heb vlaggetjes op de altan gehangen en Martijn heeft een bosje bloemetjes geplukt voor bij het ontbijtbord. Wat kleine kadootjes in folderpapier verpakt, touwtje erom en stond nog leuk ook.
Verder weinig aan gedaan, het zijn geen verjaardag vierders.
Wel 's Avonds een elandenrondje gereden. Over Tyngsjo richting Malung (voor de kenners hihi) en de grittweg weer terug. We zijn bij de windmolens voorbij Tyngsjo gaan genieten van de uitzichten, en we reden daar bijna een auerhoen-vrouwtje aan. Het mannetje zat in de berm. Prachtig zwart en rood.
We konden, bijna thuis, nog even genieten van het restje bloedmaan. Prachtig maar erg moeilijk op de foto te krijgen. Was weer een mooi ritje en iedereen heeft er van genoten, maar helaas geen elanden gezien.
De altan is nu helemaal af.
Alles wat geverfd moest worden zit dik in de verf, de takken tussen de staanders zitten er in, en iedereen vindt hem prachtig. en dat is ie ook!!!
Die kan met gemak een volgende lading sneeuw aan mocht dat ook komende winter weer vallen, en er valt best een feestje op te bouwen!!
Weer met Kaya naar de dierenarts. Het dagelijkse sodabadje wat ze voor haar poot krijgt houdt alles soepel en het breekt de ontsteking open, maar er moet natuurlijk wel gezocht worden naar iets wat haar blijvend een beter gevoel geeft. De wond blijft open en je ziet dat de ontsteking steeds hoger op haar voorpoot gaat zitten.
Dierenarts dus maar weer. Die schrok en zei dat ze het er erg uit vond zien..... En het was nu juist zoveel beter omdat het niet zwart/paars zag en maar een lichte verdikking vertoonde.....
Drie verschillende pillen voorgeschreven gekregen. Prednison om haar zich wat beter te laten voelen en ook de pijn te verminderen, een sterkere ontstekingsremmer, speciaal voor botontstekingen, en pillen in een poging haar hart wat te versterken zodat ze wellicht toch nog een operatie kan ondergaan.
Na een dag met wat regenbuien, de hoeveelheid viel tegen en het leek meer dan het was, geldt nog steeds het vuurverbod, en we vonden eigenlijk dat ook fire eraan geloven moest......
Om dit verhaal af te sluiten nog even een vreselijk baal moment. Er hoeven geen woorden aan vuil gemaakt te worden denk ik.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten