Gelukkig nieuwjaar allemaal. We zitten bijna in februari, dus deze wens hoort dan wel op deze plaats te staan, doch voor je hem leest is het een maand verder. Afijn, het is wel gemeend, zeker in deze Covid tijd....
Ik ben het jaar goed begonnen hihi. Eerst mijn haren in de verf bij Alma, en daarna heerlijk aan de boerenkool met worst bij Carlijn. Ik heb deze weken bijna niet zelf gekookt. Overal waar ik ging eten kreeg ik wat over bleef mee, en ook al ben ik nooit een voorstander van de magnetron geweest, hij staat nu in de overuren. En tussendoor is een bezorgmaaltijd ook niet verkeerd!!
SCHRIKKEN. Thigo heeft aan de Frans-Belgische grens een auto ongeluk gehad met de bus van zijn werk. Eerste berichten waren dat hij met de ambulance afgevoerd was, dat de brandweer opgetrommeld was en zelfs de trauma helikopter stand-by stond. De auto goed in de prak, en hij gelukkig met heel erg weinig schade weer naar huis. Alma en Robbin zijn hem op gaan halen, en hij kon zo mee. Engeltjes bestaan, daar zijn we ons allemaal van bewust. Als je de fotoś van het wrak ziet vraag je je af hoe hij daar zelf nog uit heeft weten te kruipen.
Danielle kwam de sleutels van de auto brengen, die staat bij het Goodmorning hotel bij het vliegveld geparkeerd. Daarna gegeten bij Els en Niels. Naar de mediamarkt gefietst om de in december gekochte chromebook weer in te leveren. Hij laadt niet op en ook aan de balie kregen ze het niet voor elkaar. Hij zou opgestuurd moeten worden, en ik kon hoog en laag springen, omdat ik mijn gegevens er al had opgezet kon ik hem niet omruilen voor een andere. Een wizkid erbij en die wilde nog wel proberen om het apparaat met een trucje aan te krijgen, maar dat zou wel even duren. Naar huis, en een uurtje later kreeg ik een belletje dat alles het weer deed, dat hij opgeladen was, en alle gegevens waren verwijderd. Daar aangekomen kon ik kiezen uit twee opties: 1. ik kon het gekochte apparaat meenemen met de garantie dat er verder niets meer mee aan de hand was, of 2. ik kon hem omruilen voor een nieuwe. Ik ben voor een nieuwe gegaan.... Ondertussen kreeg ik een belletje van broertje Kees dat hij voor mijn deur stond, met Jolanda, maar de verkeerde sleutel meegenomen had.. Sorry broertje, geen idee hoelang dat notebook geintje nog ging duren.
En toen weer naar huis. Wel weer lekker ook hoor. 6 weken is achteraf een behoorlijk lange tijd, en helemaal nu je niets kan ondernemen, en het ziekenhuis het ook af laat weten. Er wordt van alles ingepland, en net zo makkelijk weer uitgesteld.... Ik vloog over Hoorn en kwam daar nog net op tijd achter om een erg wazige foto van het nieuwe stadsstrand te kunnen maken. Eigenlijk het aanzien niet waard hihi.
In het vliegtuig zat ik naast 2 russen, en war kunnen die zuipen! Elk hadden ze 4 flesjes rode wijn achterover gegoten, en ik denk dat ze op Schiphol ook al wel wat naar binnen hadden gewerkt. Ze waren niet onaardig hoor, maar wel behoorlijk luidruchtig.
Op Arlanda het hotel gebeld en die kwamen me weer keurig halen. Helaas weer geen warme maaltijd, maar deze keer was ik voorbereid: ik had broodjes eiersalade en krentenbollen meegenomen. Ik ben wel in de eetzaal gaan zitten, lekker met een biertje. Ik vond dat ik dat wel weer eens verdiend had. De volgende dag dus met de auto naar huis. Dat had helaas nog wel wat voeten in de aarde, uh, sneeuw. Eerst door de laag sneeuw ploeteren om bij de auto te komen, en toen kon ik op het gaeensopen knopje drukken wat ik wilde, hij dacht er anders over. En ik wilde wel erg graag naar huis, dus weer het hotel in en om hulp gevraagd. De vrouw die met me meeliep om te kijken wat het probleem zou kunnen zijn, drukte op de bewuste knop, en je raad het al, een klik en open. Ik schaamde me dood en heb nog steeds geen idee waarom ik de auto niet open kreeg.Tot Varmland was de weg gelukkig goed te doen, en daarna af en toe een glibbertje. Rustig aan dus maar, en ondertussen genoten van de vele mooie uitzichten en bergen sneeuw. Even langs de Lidl om wat eten in te slaan, en halverwege de middag thuis (6 uur gereden vanaf Arlanda). Jakkie, het huis stinkt ongelooflijk naar kattenpis. Heel veel kaarsen neergezet (en aangestoken natuurlijk), deo gespoten, maar het helpt allemaal niet erg. Morgen maar verder kijken wat te doen. Zal waarschijnlijk alles open zetten en schone kattebak worden.
Paar prachtige fotoś geschoten en de komende dagen geprobeerd elke dag een ommetje te lopen, en daar ook weer fotoś van de maken. Niet helemaal gelukt, maar ik vind dat 10 van de 20 dagen een stukje lopen niet echt verkeerd. Alleen de laatste week van januari ben ik bijna niet buiten geweest. De temperaturen waren toen zo laag dat het snot al in je neus bevroor als je alleen maar aan naar buiten gaan dacht!
Naar Hagfors gereden om te kijken of ik nog wat leuke kleding kon scoren. Eigenlijk tegen beter weten in: het is het allemaal net niet hier in Zweden. Wel een nieuwe donkere spijkerbroek gekocht en ik was in de winkel best een beetje trots op mezelf. Ik paste in maatje 44, in plaats van de 48/50 van een jaar terug. Zelf zie ik het niet, maar er zal toch al wel het een en ander in omvang af zijn!
Net buiten het dorp sporen van een overstekende eland. Ik heb geroepen dat hij bij mij in de tuin welkom is om de wildbrokken te proeven, maar tot op heden heeft hij daar nog geen gehoor aan gegeven. Beetje jammer...
Ik ben begonnen met de dozen open maken die overal nog staan. Heel misschien dat Alma deze kant op komt, om haar nieuwe auto in te rijden, dan kan ze misschien wat dozen mee nemen met troep dat echt niet weg mag. Spullen van mijn pa, fotoś, en behoorlijk wat antiek kopergoed wat ikzelf heb verzameld. Dat gooi ik in Nederland wel op een verkoopsite ofzo.
Buurman Ronny heeft met zijn sneeuwblazertje mijn pad schoon gemaakt, waarna hij het zijne kon vergeten. Het apparaat gaf er de brui aan. Gelukkig kwam zijn kleinzoon met groot materiaal om bij hem ook de sneeuw weg te schuiven. Zo was mijn schuldgevoel gelukkig weer snel voorbij. Een paar dagen daarna, na twee volle dagen regen waardoor de sneeuw loodzwaar en ijzig was geworden, heb ik staan janken van onmacht. De sneeuwschuiver was langs geweest, en nu lag er voor mijn uitrit een laag zware ijssneeuw van meer dan 50 centimeter. Ik was begonnen met weg scheppen, maar daar was geen beginnen aan. Op hoge poten naar Andreas, maar die was niet thuis. Dus maar een boos bericht gestuurd. Een half uurtje later kwam Daniel met de laadbak op de traktor om het weg te scheppen, maar toen waren de buurmannen Ronny en Jean al bijna klaar met helpen de berg weg te werken.
Vreselijk moeten lachen om oude fotoś die Carlijn tegen was gekomen bij het opruimen van vermoedelijk de zolder. Vooral deze maakte mijn ogen nat...
Ook begonnen met het uitzoeken van alle kleding die mijn kasten in de slaapkamer bevolken. Zoveel wat ik nooit meer draag, dus dat is allemaal netjes opgevouwen een tas ingegaan en breng ik naar de loppis in Tyngsjo. Ook besloten veel van mijn Tshirts, verzameld voor het quilten weg te doen naar hetzelfde project. Het geld wat alle loppisspullen opbrengt gaat naar een interkerkelijke instelling. Ooit heb ik de naam geweten, maar die ben ik even kwijt.
Het is weer zo koud, -26 was het een paar nachten, dat de buitenunit van het lucht/warmte geval het niet meer aankan. ś Ochtends is het slechts 12 graden in huis, en ik ben nog steeds zo blij met mn houtkacheltje!! Dat zal vast weer een hoge energierekening worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten