2022. februari.

 

Ritje Falun, en te laat (of te vroeg, dat is maar net hoe je het ziet) terug naar Uvana gereden. De weg was spekglad, en dat was te verwachten. 'snachts sneeuw en overdag flinke dooi. De sneeuw vastgereden, en op de plekken waar de zon amper kon komen lag een laag ijs van een paar centimeter. De weg van Appelbo naar Tyngsjo loopt nogal omhoog en weer omlaag, en dat gaf een groot probleem. Het was zo glad dat de auto niet tegen het heuveltje op kon komen. en achteruit rijden kon ook niet. Totaal geen grip meer op de "weg", en natuurlijk tegenliggers die bovenaan stonden te wachten..... Duurde lang voor ik de auto had waar ik hem hebben wilde, was ook doodeng. Waar de kont van de auto naar toe gleed was een hele diepe greppel, en daar wilde ik echt niet belanden. Stukje bij beetje dus rem los en laten glijden. Gelukkig begreep de auto precies wat ik wilde, en na een tijdje geschutter stond ik dan toch achterstevoren op de weg en kon ik heel voorzichtig terug rijden. Pfffff..... De weg richting Malung genomen, en daar de afslag naar de grusweg richting Uvana. Dik 4 uur gereden wat ik normaal in 2 uur rij. Maar we zijn weer veilig thuis hihi.

Prachtig weer, dus de stoute schoenen aangetrokken en een rondje badplatz gelopen. Was wel goed uitkijken, want onder de sneeuw lag nog steeds een verraderlijk dikke laag ijs. 

Met verwondering ook naar de vuurstapel gekeken, waar alleen hout en snoeiafval op gegooid zou mogen worden. Bankstellen van skai, dat rookt lekker, stoelen, tafels, kasten en noem maar op. Wil je er van af, breng het maar naar de badplatz!!! Ik heb de "goede" kant van de stapel maar genomen, en niet al die huisraad die er niet op hoort. 

Al met al belooft het wel weer een flinke fik te worden, 29 april!!

In Nederland heb ik de quilt voor Maine afgemaakt. Het lukte me niet om die in Zweden af te maken, te ongeduldig denk ik. Hij is weer prachtig, en Maine was er weer heel blij mee. Ze verwacht dat er nog wel meer opdrachten komen. Zou mooi zijn!!

Naar Hagfors om eindelijk toch maar wat boodschappen te halen. De weg was nog steeds slecht, en ik was blij dat ik geen tegenliggers tegen kwam: de ruitenwissers waren er mee opgehouden. Achteraf kwam dat waarschijnlijk door de ijslaag die op het autodak lag en er vanaf gegleden was. Die hadden een leuk ijslaagje onderaan het voorraam gevormd. 

De volgende dag gebeurde dat opnieuw. Ja, ik weet het, ik ken het verhaal van de ezel en de steen....

Omdat ik Ronny niet op zijn knieën in de sneeuw, en in de regen, wilde zien, Anders gevraagd om naar de zekeringen te kijken of er misschien een was doorgebrand, maar alles zag er goed uit. Hij heeft Christer gebeld, die woont op Sundheden (andere kant van het meer waar o.a. vakantiehuisjes staan), en die is komen kijken.  Het goot van de lucht, en hij heeft de auto meegenomen naar zijn garage, waar hij een computer had om alles door te meten. Het motortje van de ruitenwissers was doorgebrand, en hij heeft een andere (geen nieuwe) besteld die door de post bezorgd moet worden. Ik hoop nu maar dat dat geen week gaat duren.

Zo leuk en zo jammer dat ik het niet goed op de foto heb gekregen!!

Ik zag een minimuisje vanuit een sneeuwrand zich naar alle gemorste zonnebloempitten snellen, en elke keer met een pit terug het (vermoedelijke) gangetje naar zijn holletje inrennen. Ik heb er een half uur voor gezeten om de perfecte foto te maken, maar helaas. Het blijft bij een zwart vlekje en jullie moeten maar van me aannemen dat dat een allerschattigst lief klein muisje is.

Naar Hagfors op zoek naar lekkere bonbons voor Ronny. Die is 10 februari jarig (73) en gek op alles wat  goede chocolade is. Helaas, alleen in de supermarkt vind je dozen met chocolade, maar die is standaard zal ik maar zeggen. Ik wil lekkere zoals die van bakker Otten in Hoorn.

Bij de gebakswinkel toen maar een doosje petitfourtjes uitgezocht, en die vielen gelukkig ook goed in de smaak.

We hadden het erover dat er zo weinig vogels kwamen eten. En dat ik nog geen Domherre (goudvinken) had gezien dit jaar. En prompt ga ik even voor het raam zitten en laten 6 paartjes zich zien! Altijd mooi gezicht, die oranje/rode borst van de mannetjes op de witte sneeuw.

Even een fotomomentje voor broertje hihi.

De kenners zien het natuurlijk meteen. Vanaf het bruggetje naar het huis (waar de zon op de bomen schijnt) en de andere kant op.

En dit prachtstuk wil ik jullie ook niet onthouden!

In een nacht heel veel vooral natte sneeuw gevallen. Bij het vullen van het voederhuisje en voeren van de reetjes liep de sneeuw mijn laarzen in, en die reiken tot net onder mijn knieën.

En door de temperaturen die overdag boven nul komen en 'snachts ver onder nul, is het ondertussen een behoorlijke klus er doorheen te ploeteren. Eigen schuld hoor. Ik had gewoon elke dag sneeuw moeten schuiven om de weg naar de garage, maar vooral naar de houtschuur, begaanbaar te houden. Les voor de volgende keer, maar die les had ik nu al wel geleerd moeten hebben. Gewoon lui wijf zeg maar.

Ik kreeg een prachtige foto doorgestuurd van het Noorderlicht boven het meer hier in Uvana. Zo jammer dat ik het tot nu toe nog niet heb gezien. Elke keer als het helder weer is kijk ik voor ik naar bed ga, maar ook als ik 'snachts naar het toilet moet, naar de donkere lucht in de hoop een spoortje groen te ontdekken. Het komt vast nog wel een keer goed!!

Grof geschut!

Ronny heeft zijn kleinzoon Stephan gevraagd bij hem het pad schoon te ploegen met zijn sneeuwschuiver. En dat heeft hij ook bij mij gedaan. Niet helemaal tot de garage, maar naast het huis kan ik nu weer redelijk normaal naar de voederplaats lopen en mijn auto knap parkeren. Ik ben er blij mee!

De volgende dag veel lawaai, alle sneeuw die op het dak lag gleed eraf door de zon die volop scheen. En het heeft heel wat tijd gekost, maar de aanhouder wint zeg maar. De foto van het neerstorten van de sneeuw, gemaakt vanuit huis is gelukt!

De ruitenwissers werken weer, maar nu doet de blower het niet, brandt er een geel lampje op het display en geeft dat display ook aan dat mijn deur niet dicht zou zitten.

Voornamelijk dat laatste is heel vervelend, want daardoor kan ik de deuren niet afsluiten.

Maandag komt Christer opnieuw de auto doormeten om te kijken wat er mis is. 

Boodschappen gedaan en getankt. Dat was schrikken!! De tank zat nog bijna voor een kwart gevuld, maar toch was het bedrag wat ik voor de diesel moest betalen 115 euro!!  Omgerekend kost een liter diesel nu 2.25 euro.....

Naar Tore om te kijken wat we willen met betrekking tot het nachtje/weekend Klockargarden in Tallberg. Aan het Siljanmeer, niet zo ver bij Falun vandaan. 

Het beloofd een heel luxe verblijf te worden!. 

Tijdens het diner is er een optreden van een Blues/Rockband die oude blues/rockmuziek speelt. Ik heb er nog nooit van gehoord, maar schijnt heel bekend te zijn in Skandinavie: The Mule Skinner, (wat ezel drijver betekent) en een beroemde zanger in Zweden: Lasse Holm.

Ik heb er zin in, lijkt me heel leuk, en bovendien heb ik nog nooit zo iets mee gemaakt, laat staan kado gekregen! Fotoś volgen volgende maand. Als ik niet vergeet die te maken.....

Een sneeuwstorm! 

Toch geprobeerd naar het bos te rijden om een stuk te wandelen, maar dat was echt een onmogelijke opgave. Op sommige plaatsen lag de sneeuw bijna een meter hoog, door de wind opgestuwd tot stevige wallen. Tore (die in het buurtschap zorgt voor begaanbare wegen) had er zijn handen meer dan vol aan. Ruzie met een van de buurtbewoners hihi. Die weigert te betalen voor het schoon houden van de gruswegen, en zijn pad wordt dus niet meer vrij gemaakt van sneeuw. Lijkt mij logisch, maar hij was erg kwaad en sloeg met zijn sneeuwschuiver richting Tore. Gelukkig mis, het ketste af op de tractor. Mafkees.

Terug naar Uvana. Weer, of nog steeds, spekglad op het laatste stuk richting Tyngsjo, en de weg daar is erg smal. Als er dan een heel brede sneeuwschuiver aankomt, ga je zo ver mogelijk naar rechts, toch?

Oops, wel een inham schoongemaakt, maar de greppel lag daar ook, en daar verdween mijn Caddy dus in. De schuiver stopte gelukkig, en had me er binnen een paar minuten weer uit. 

Voor de inrit van het huis lag een berg sneeuw door het sneeuwschuiven. 

Balen. 

Ik kon slechts met veel moeite de inrit inrijden, en gelukkig kwam Stefan 'savonds weer

om mijn pad naar de garage  van het meeste sneeuw te ontdoen.

Mijn schoenen uitgelopen. Valt niet mee hihi, maar ik kan ze met een gerust hart aantrekken als we naar Klockargarden gaan.

Wat zekeringen in mijn auto vervangen, en het motertje van de blower doorgemeten. Ook daar moet een nieuwe in, niet blij mee, maar moet maar. Zonder duurt het wel erg lang voor de voorruit ontdooid en helder is, en het is ook wel lekker als er warme lucht de auto in blaast.

Shit!!

Poetin is de Oekraine binnen gevallen.

Elke dag de tv aangehad om het nieuws te volgen, en me steeds kwader aan het maken over het gedrag van die gek. Verder maak ik er hier geen woorden aan vuil. Hoop dat het een oorlog is die maar heel kort duurt.

Een vos in de tuin. Die schrok van mij en maakte dat ie weg kwam. Niet geschoten dus, broertje, maar toch echt wel gezien!

Een heel slechte nacht gehad. Koud, beroerd, misselijk, en aan alle kanten liep ik leeg. Vaker op de wc gebivakkeerd dan in mijn bed. Op de bank, dicht bij de kachel, gaan liggen, maar het hout in de kelder is zo goed als op, dus ik moet naar de houtschuur. 

Afgelopen week al geprobeerd daarheen het pad weer begaanbaar te maken, maar er was geen doorkomen aan. De poging toen opgegeven, maar ik moet nu echt wel.

Begonnen met het maken van een spoor waar de slee over kan glijden, en eigenlijk ging dat redelijk goed. Buurman Connie zag me aanmodderen, want die kwam vragen wat ik aan het doen was, en bood aan  zijn sneeuwblazer in te zetten. Daar heeft hij achteraf vast spijt van gehad: nadat hij klaar was was hij doorweekt van het zweet. De sneeuw was bijna ijs geworden, en dus hartstikke moeilijk om met een blazer weg te halen. Bovendien liep de machine op de ijzers ook steeds vast door de ijslagen die zich hadden gevormd op de plekken waar de herten de winter door hadden gelopen.

Zware klus dus, maar het is hem gelukt, en ik ben er heel blij mee!!

Ik hoop dat het de komende week rustig blijft wat sneeuw betreft, zodat ik niet opnieuw het pad moet gaan uitscheppen om hout te kunnen halen!.

2022. Januari.

 

Voor de "new years eve" toch naar Falun gereden, en daar heb ik geen spijt van gekregen. 

Er werd heerlijk voor me gekookt: kreeft vooraf en heerlijke ossenhaas met aardappelpuree en boerenkool. Traditioneel in Zweden heb ik begrepen. Bijna geen vuurwerk gehoord of gezien, en wat er wel afgeschoten werd was na 5 minuten alweer klaar. Beter zo!!! Er waren wat eigenaren van de paarden gekomen om de paarden in de gaten te houden, maar daar was dus helemaal geen reden voor.

Nieuwjaarsdag rond 2 uur weer naar huis gereden, en daar de vluchten naar en van Nederland afgezegd. De binnenlandse vluchten waren al gecanceld, en ik moest alle KLM-vluchten om gaan boeken om de tijdstippen van vertrek en aankomst iets aantrekkelijker te maken zonder een hotel te hoeven boeken, en mijn auto te parkeren. Ik ga nu per boot van Trelleborg naar Rostock. Pokkenend rijden, 9 uur vanaf Uvana, maar daar tegenover staat dat ik van alles mee kan nemen. En ik ga al op 4 januari, tot 31 januari. Als jullie dit lezen ben ik dus net weer terug in Zweden, maar dat verhaal volgt aan het einde van de blog.....

Er is veel kleefsneeuw gevallen. Het openhouden van de paden die ik al gemaakt had is geen doen. Te zwaar, en omdat ik toch voor 4 weken vertrek, heeft dat ook totaal geen zin.

Ik moet nog wel een quilt van Main afmaken. Dat neem ik mee naar Nederland. Kan ik er rustig aan werken zonder dat het een haastklus en daardoor rommelig wordt. 

De schommelstoel uit elkaar gehaald zodat die mee kan naar Nederland. Verder wat dozen naar beneden getild (allemaal met shirts en benodigdheden voor het maken van de shabby-quilts), en ik wilde ook het witte kastje dat van mijn moeder/vader is geweest mee nemen, maar ik durfde het niet aan om er mee de trap af te lopen. 

Ik kreeg foto's doorgestuurd van de werkzaamheden aan de Paardenweide. Zo, die konden echt niet wachten met slopen en weer opbouwen!!! De hele familie heeft meegewerkt zoals je ziet... Er zijn vloeren verwijderd, er is geschilderd en behangen, de trap kaal gemaakt (au, vingers stuk), en alles is schoongemaakt.

Voor het meeste wordt het grof vuil gebeld begreep ik, en wat er dan nog bij komt wordt naar het stort gebracht. 

Op 4 januari om 10 uur in de auto gestapt. Zo heb ik alle tijd om rustig aan Zweden te doorkruisen . De boot vertrekt pas komende nacht om 00.45 uur. Ik was er dus ook al vroeg, om 1900 uur al, en er volgden een paar erg koude uurtjes in de auto. Vanwege Corona was alles wat ook maar iets aan warmte te bieden had, dicht. Kwart over 12 mochten we pas de boot op, en ik ben direct het bed ingedoken. Lekker maar erg kort geslapen. Half 6 ging de intercom om te melden dat we binnen een uur zouden aanmeren. Snel gedoucht: vanwege een flinke blaasontsteking heb ik gister een paar keer de wc niet gehaald, en ik ben blij dat er in Duitsland om de paar kilometers rustplaatsen met wc's zijn. 

2 uur in Hoorn. Meteen naar het huis kijken, en wat ik aan de foto's al voelde: het was mijn huis! En wat is er in die paar dagen een werk verzet!! Ook de Zandsteen is leeg gehaald, en de opslagbox in Grootebroek is ook leeg en opgezegd. Alles staat in de slaapkamer en de douche, en dat moet zo veel mogelijk nagekeken en opgeruimd worden want volgende week komt de vloer... Lijkt me een onmogelijke klus, ik heb moeite met weggooien. Maar er werd gezegd, en daar heeft ze gelijk aan, wat je al 6 jaar niet hebt gemist, ga je ook niet meer missen.....

Dani heeft de auto naar een garage gebracht. Volgens mij is er iets vreselijk mis: alles schudt en er zit een harde irritante zoem in. Stuurt slecht en het lijkt of er iets tegen het chassis aan schuurt. Een paar uur later is hij alweer klaar en viel het allemaal gelukkig erg mee.  Een gebroken wiellager, en van mijn nachtmerrie om met de Ka naar Zweden te moeten rijden komt dus gelukkig niets terecht.

Luxaflex in de slaapkamer is opgehangen. Helaas niet dezelfde als die in de kamer hangt. De maten kwamen niet overeen. Dinsdag komt de vloer en woensdag en donderdag wordt die gelegd. Ik ben gaan kijken bij de Factory House en heb daar heel veel mooie meubelen zien staan. Keuzes gemaakt, en later met Carlijn en family deze nogmaals bekeken. De bank die ik graag wilde was echter te groot, en heb dus genoegen moeten nemen met een kleiner exemplaar. Ook heel mooi hoor! De tafel met 4 stoelen ook besteld, en, daar had ik nog niet aan gedacht, gaan proefliggen op de bedden. En ja, ook daar een keuze in gemaakt. Alles wordt tegelijk afgeleverd, maar dat kan wel 3 tot 4 maanden duren. Gelukkig heb ik geen haast!

Op de Zandsteen is alles afgehandeld en schoon. De sleutels en de tag van de afsluitboom heb ik er achter gelaten, de meters zijn opgenomen en ik heb een briefje achtergelaten voor het doorsturen van eventuele post. Weer een hoofdstuk (bijna) afgesloten. 14 februari worden de handtekeningen gezet. (ik heb een volmacht afgegeven om namens mij te tekenen)

Drie dagen behoorlijk ziek geweest. Omdat Els besmet is met Covid, een test gedaan, en vijf dagen later nog eentje, maar gelukkig is daar geen sprake van. Gewoon zwaar verkouden en moe denk ik. Het laminaat boven ligt er al in, en het P.V.C. beneden volgt de dag er na. En het wordt mooi!!! 

Veel afspraken bij de tandarts en de mondhygiëniste vanwege een losse voortand. Hij gaat hem er uit trekken, de zenuw doden ofzo, en dan de tand tussen twee andere tanden plakken.  De mondhygiëniste heeft mijn kaak weer zwaar verdoofd. Het ziet er niet uit, ik kan moeilijk praten, laat staan iets drinken of eten. Als de tandarts die tand eruit gaat trekken verdooft hij het ook weer, dus twee keer die hangende mondhoeken, gebrabbel en alles wat ik in mn mond wil stoppen wat er meteen weer uit stroomt of valt. 

Een koelkast, oven en een nieuwe tandenborstel bij de Mediamarkt aangeschaft. En bij de Kwantum lampen voor de beide slaapkamers en de gang. De gordijnen van de Zandsteen naar een kleermaker gebracht om ze op maat te maken voor het raam in de woonkamer. Het is niet storend, maar ik val er toch een beetje over: voor het mooie zijn ze nu eigenlijk 1,5 cm te kort. Ach, als zometeen alles in de kamer staat, is er waarschijnlijk niemand die het in de gaten heeft.

Op de koffie bij Danielle. Ik heb met haar over het huis in Zweden gesproken, en me te goed gedaan aan de heerlijke mokkagebakjes die ze had gehaald. Even heerlijk bijgepraat, het was weer erg gezellig.

Naar de oogarts in het ziekenhuis. Veel testen in verband met mijn diabetes, en ik heb er niets meer over gehoord. Ga er dus maar van uit dat alles in orde was.

Drie dagen gekokkereld aan een rijsttafel. En natuurlijk weer veel te veel. We hebben er twee dagen van gegeten, de mannen hebben mee genomen naar hun werk, en in mijn inmiddels in werking zijnde vrieslades zitten ook 2 porties. Het was heel erg lekker!

Een kledingkast gekocht bij de Jysk, en het meeste wat er aan kleding, beddengoed en handdoeken ligt  meteen opgeborgen. Wat er nu nog moet gebeuren zijn het doorzoeken van wat dozen die zolang boven gezet zijn. Dit zijn voornamelijk dozen met handwerk/borduur dingen van mijn moeder, en dozen met foto's. 

En toen alles weer bij elkaar zoeken om terug naar Zweden te reizen. Dat dacht ik.... Zaterdag voor vertrek kreeg ik een berichtje met de mededeling dat de boot voor maandag uit de vaart was gehaald. Het weer zou behoorlijk omslaan, en niet alleen deze boot was uit de vaart gehaald, er voer geen een boot. In Zweden was er, las ik later, geen treinverkeer mogelijk, en de Oresundbrug was zelfs afgesloten voor verkeer. De havens in Noord Duitsland en Zuid Zweden hebben blank gestaan. Dit vanwege de harde storm in combinatie met springvloed. Contact gehad met het Contactcentrum van TT-lines, en ik kon de volgende nacht gelukkig mee. Het was voor mijzelf niet zo erg om niet terug te kunnen, maar ik heb daar een poes die door de buren, Ann-Britt/Ronny, wordt opgevangen. En die vinden vermoedelijk 4 weken lang genoeg.

In Duitsland werd ik vriendelijk verzocht een Duitse polizei auto te volgen naar een parkeerplaats. Heb ik drugs bij me? meer dan 40.000 euro? wapens? waar ga ik heen? waar kom ik vandaan? Mag ik je paspoort zien? Wat heb ik in Nederland gedaan? Wat ga ik in Zweden doen? Auto doorzocht, alle tassen open en doorzocht, met een zaklamp onder de stoelen gekeken, het dashboard kastje bekeken, tegen mn banden aangeschopt, maar de bergplaats boven mijn hoofd zijn ze vergeten. Niet dat er wat lag hihi, maar ze zouden bekend moeten zijn met het feit dat een Caddy een bergruimte boven je hoofd heb en dat daar heel gemakkelijk duizenden euro's te verbergen zijn. Of zo.

Klein bootje zoals je ziet. Het zijn voornamelijk trucks die vervoerd worden. Hij stond er stampvol mee, plus 5 gewone auto's. We konden aan boord weer wat eten, en na het broodje en salade snel het bed in. Kort nachtje. Half 4 werden we wakker gemaakt met weer de mededeling dat we binnen een uur de haven van Trelleborg zouden bereiken. Pfff, en ik lag zo lekker!! Me aangekleed, en de auto weer opgezocht. Duurde lang voordat we de boot af konden rijden, doordat we op een vreemd stuk van een garagedek stonden. Eerst moest een vloer omlaag om trucks van de boot te kunnen laten rijden, en als laatste was het stukje waar de vijf personenwagens stonden, aan de beurt.

Eenmaal de boot af bleek het weer behoorlijk tegen te werken. Het had licht gesneeuwd, en geijzeld, en geregend, dus de weg was spekglad. In de eerste kilometers viel het nog wel mee, maar voorbij Malmo lag er een truck op zn kop naast de weg, en een paar minuten later stonden we stil in een file. Er gingen ons twee gigantische assistentietrucks voorbij, en even later een ambulance. Niet goed. Minstens twee trucs die de weg blokkeerden. Er was een paar honderd meter voor mij een afslag, en gelukkig was er iemand die daar bekend was en ons een teken gaf hem te volgen. Na een kilometer of 20 kwamen we weer op de hoofdweg uit, die totaal verlaten was. Moet een flink ongeluk zijn geweest...  Al met al heeft het me 12 uur gekost om weer in Uvana te komen. Bij het zien van zoveel ellende zit je toch iets minder zeker achter je stuur.

Hoe dan ook, ik ben weer thuis in Zweden. Helemaal blij en tevreden. Blog een beetje later dan normaal, maar dat moeten jullie me maar vergeven.