2022. Januari.

 

Voor de "new years eve" toch naar Falun gereden, en daar heb ik geen spijt van gekregen. 

Er werd heerlijk voor me gekookt: kreeft vooraf en heerlijke ossenhaas met aardappelpuree en boerenkool. Traditioneel in Zweden heb ik begrepen. Bijna geen vuurwerk gehoord of gezien, en wat er wel afgeschoten werd was na 5 minuten alweer klaar. Beter zo!!! Er waren wat eigenaren van de paarden gekomen om de paarden in de gaten te houden, maar daar was dus helemaal geen reden voor.

Nieuwjaarsdag rond 2 uur weer naar huis gereden, en daar de vluchten naar en van Nederland afgezegd. De binnenlandse vluchten waren al gecanceld, en ik moest alle KLM-vluchten om gaan boeken om de tijdstippen van vertrek en aankomst iets aantrekkelijker te maken zonder een hotel te hoeven boeken, en mijn auto te parkeren. Ik ga nu per boot van Trelleborg naar Rostock. Pokkenend rijden, 9 uur vanaf Uvana, maar daar tegenover staat dat ik van alles mee kan nemen. En ik ga al op 4 januari, tot 31 januari. Als jullie dit lezen ben ik dus net weer terug in Zweden, maar dat verhaal volgt aan het einde van de blog.....

Er is veel kleefsneeuw gevallen. Het openhouden van de paden die ik al gemaakt had is geen doen. Te zwaar, en omdat ik toch voor 4 weken vertrek, heeft dat ook totaal geen zin.

Ik moet nog wel een quilt van Main afmaken. Dat neem ik mee naar Nederland. Kan ik er rustig aan werken zonder dat het een haastklus en daardoor rommelig wordt. 

De schommelstoel uit elkaar gehaald zodat die mee kan naar Nederland. Verder wat dozen naar beneden getild (allemaal met shirts en benodigdheden voor het maken van de shabby-quilts), en ik wilde ook het witte kastje dat van mijn moeder/vader is geweest mee nemen, maar ik durfde het niet aan om er mee de trap af te lopen. 

Ik kreeg foto's doorgestuurd van de werkzaamheden aan de Paardenweide. Zo, die konden echt niet wachten met slopen en weer opbouwen!!! De hele familie heeft meegewerkt zoals je ziet... Er zijn vloeren verwijderd, er is geschilderd en behangen, de trap kaal gemaakt (au, vingers stuk), en alles is schoongemaakt.

Voor het meeste wordt het grof vuil gebeld begreep ik, en wat er dan nog bij komt wordt naar het stort gebracht. 

Op 4 januari om 10 uur in de auto gestapt. Zo heb ik alle tijd om rustig aan Zweden te doorkruisen . De boot vertrekt pas komende nacht om 00.45 uur. Ik was er dus ook al vroeg, om 1900 uur al, en er volgden een paar erg koude uurtjes in de auto. Vanwege Corona was alles wat ook maar iets aan warmte te bieden had, dicht. Kwart over 12 mochten we pas de boot op, en ik ben direct het bed ingedoken. Lekker maar erg kort geslapen. Half 6 ging de intercom om te melden dat we binnen een uur zouden aanmeren. Snel gedoucht: vanwege een flinke blaasontsteking heb ik gister een paar keer de wc niet gehaald, en ik ben blij dat er in Duitsland om de paar kilometers rustplaatsen met wc's zijn. 

2 uur in Hoorn. Meteen naar het huis kijken, en wat ik aan de foto's al voelde: het was mijn huis! En wat is er in die paar dagen een werk verzet!! Ook de Zandsteen is leeg gehaald, en de opslagbox in Grootebroek is ook leeg en opgezegd. Alles staat in de slaapkamer en de douche, en dat moet zo veel mogelijk nagekeken en opgeruimd worden want volgende week komt de vloer... Lijkt me een onmogelijke klus, ik heb moeite met weggooien. Maar er werd gezegd, en daar heeft ze gelijk aan, wat je al 6 jaar niet hebt gemist, ga je ook niet meer missen.....

Dani heeft de auto naar een garage gebracht. Volgens mij is er iets vreselijk mis: alles schudt en er zit een harde irritante zoem in. Stuurt slecht en het lijkt of er iets tegen het chassis aan schuurt. Een paar uur later is hij alweer klaar en viel het allemaal gelukkig erg mee.  Een gebroken wiellager, en van mijn nachtmerrie om met de Ka naar Zweden te moeten rijden komt dus gelukkig niets terecht.

Luxaflex in de slaapkamer is opgehangen. Helaas niet dezelfde als die in de kamer hangt. De maten kwamen niet overeen. Dinsdag komt de vloer en woensdag en donderdag wordt die gelegd. Ik ben gaan kijken bij de Factory House en heb daar heel veel mooie meubelen zien staan. Keuzes gemaakt, en later met Carlijn en family deze nogmaals bekeken. De bank die ik graag wilde was echter te groot, en heb dus genoegen moeten nemen met een kleiner exemplaar. Ook heel mooi hoor! De tafel met 4 stoelen ook besteld, en, daar had ik nog niet aan gedacht, gaan proefliggen op de bedden. En ja, ook daar een keuze in gemaakt. Alles wordt tegelijk afgeleverd, maar dat kan wel 3 tot 4 maanden duren. Gelukkig heb ik geen haast!

Op de Zandsteen is alles afgehandeld en schoon. De sleutels en de tag van de afsluitboom heb ik er achter gelaten, de meters zijn opgenomen en ik heb een briefje achtergelaten voor het doorsturen van eventuele post. Weer een hoofdstuk (bijna) afgesloten. 14 februari worden de handtekeningen gezet. (ik heb een volmacht afgegeven om namens mij te tekenen)

Drie dagen behoorlijk ziek geweest. Omdat Els besmet is met Covid, een test gedaan, en vijf dagen later nog eentje, maar gelukkig is daar geen sprake van. Gewoon zwaar verkouden en moe denk ik. Het laminaat boven ligt er al in, en het P.V.C. beneden volgt de dag er na. En het wordt mooi!!! 

Veel afspraken bij de tandarts en de mondhygiëniste vanwege een losse voortand. Hij gaat hem er uit trekken, de zenuw doden ofzo, en dan de tand tussen twee andere tanden plakken.  De mondhygiëniste heeft mijn kaak weer zwaar verdoofd. Het ziet er niet uit, ik kan moeilijk praten, laat staan iets drinken of eten. Als de tandarts die tand eruit gaat trekken verdooft hij het ook weer, dus twee keer die hangende mondhoeken, gebrabbel en alles wat ik in mn mond wil stoppen wat er meteen weer uit stroomt of valt. 

Een koelkast, oven en een nieuwe tandenborstel bij de Mediamarkt aangeschaft. En bij de Kwantum lampen voor de beide slaapkamers en de gang. De gordijnen van de Zandsteen naar een kleermaker gebracht om ze op maat te maken voor het raam in de woonkamer. Het is niet storend, maar ik val er toch een beetje over: voor het mooie zijn ze nu eigenlijk 1,5 cm te kort. Ach, als zometeen alles in de kamer staat, is er waarschijnlijk niemand die het in de gaten heeft.

Op de koffie bij Danielle. Ik heb met haar over het huis in Zweden gesproken, en me te goed gedaan aan de heerlijke mokkagebakjes die ze had gehaald. Even heerlijk bijgepraat, het was weer erg gezellig.

Naar de oogarts in het ziekenhuis. Veel testen in verband met mijn diabetes, en ik heb er niets meer over gehoord. Ga er dus maar van uit dat alles in orde was.

Drie dagen gekokkereld aan een rijsttafel. En natuurlijk weer veel te veel. We hebben er twee dagen van gegeten, de mannen hebben mee genomen naar hun werk, en in mijn inmiddels in werking zijnde vrieslades zitten ook 2 porties. Het was heel erg lekker!

Een kledingkast gekocht bij de Jysk, en het meeste wat er aan kleding, beddengoed en handdoeken ligt  meteen opgeborgen. Wat er nu nog moet gebeuren zijn het doorzoeken van wat dozen die zolang boven gezet zijn. Dit zijn voornamelijk dozen met handwerk/borduur dingen van mijn moeder, en dozen met foto's. 

En toen alles weer bij elkaar zoeken om terug naar Zweden te reizen. Dat dacht ik.... Zaterdag voor vertrek kreeg ik een berichtje met de mededeling dat de boot voor maandag uit de vaart was gehaald. Het weer zou behoorlijk omslaan, en niet alleen deze boot was uit de vaart gehaald, er voer geen een boot. In Zweden was er, las ik later, geen treinverkeer mogelijk, en de Oresundbrug was zelfs afgesloten voor verkeer. De havens in Noord Duitsland en Zuid Zweden hebben blank gestaan. Dit vanwege de harde storm in combinatie met springvloed. Contact gehad met het Contactcentrum van TT-lines, en ik kon de volgende nacht gelukkig mee. Het was voor mijzelf niet zo erg om niet terug te kunnen, maar ik heb daar een poes die door de buren, Ann-Britt/Ronny, wordt opgevangen. En die vinden vermoedelijk 4 weken lang genoeg.

In Duitsland werd ik vriendelijk verzocht een Duitse polizei auto te volgen naar een parkeerplaats. Heb ik drugs bij me? meer dan 40.000 euro? wapens? waar ga ik heen? waar kom ik vandaan? Mag ik je paspoort zien? Wat heb ik in Nederland gedaan? Wat ga ik in Zweden doen? Auto doorzocht, alle tassen open en doorzocht, met een zaklamp onder de stoelen gekeken, het dashboard kastje bekeken, tegen mn banden aangeschopt, maar de bergplaats boven mijn hoofd zijn ze vergeten. Niet dat er wat lag hihi, maar ze zouden bekend moeten zijn met het feit dat een Caddy een bergruimte boven je hoofd heb en dat daar heel gemakkelijk duizenden euro's te verbergen zijn. Of zo.

Klein bootje zoals je ziet. Het zijn voornamelijk trucks die vervoerd worden. Hij stond er stampvol mee, plus 5 gewone auto's. We konden aan boord weer wat eten, en na het broodje en salade snel het bed in. Kort nachtje. Half 4 werden we wakker gemaakt met weer de mededeling dat we binnen een uur de haven van Trelleborg zouden bereiken. Pfff, en ik lag zo lekker!! Me aangekleed, en de auto weer opgezocht. Duurde lang voordat we de boot af konden rijden, doordat we op een vreemd stuk van een garagedek stonden. Eerst moest een vloer omlaag om trucks van de boot te kunnen laten rijden, en als laatste was het stukje waar de vijf personenwagens stonden, aan de beurt.

Eenmaal de boot af bleek het weer behoorlijk tegen te werken. Het had licht gesneeuwd, en geijzeld, en geregend, dus de weg was spekglad. In de eerste kilometers viel het nog wel mee, maar voorbij Malmo lag er een truck op zn kop naast de weg, en een paar minuten later stonden we stil in een file. Er gingen ons twee gigantische assistentietrucks voorbij, en even later een ambulance. Niet goed. Minstens twee trucs die de weg blokkeerden. Er was een paar honderd meter voor mij een afslag, en gelukkig was er iemand die daar bekend was en ons een teken gaf hem te volgen. Na een kilometer of 20 kwamen we weer op de hoofdweg uit, die totaal verlaten was. Moet een flink ongeluk zijn geweest...  Al met al heeft het me 12 uur gekost om weer in Uvana te komen. Bij het zien van zoveel ellende zit je toch iets minder zeker achter je stuur.

Hoe dan ook, ik ben weer thuis in Zweden. Helemaal blij en tevreden. Blog een beetje later dan normaal, maar dat moeten jullie me maar vergeven.