Prachtig weer, dus de stoute schoenen aangetrokken en een rondje badplatz gelopen. Was wel goed uitkijken, want onder de sneeuw lag nog steeds een verraderlijk dikke laag ijs.
Met verwondering ook naar de vuurstapel gekeken, waar alleen hout en snoeiafval op gegooid zou mogen worden. Bankstellen van skai, dat rookt lekker, stoelen, tafels, kasten en noem maar op. Wil je er van af, breng het maar naar de badplatz!!! Ik heb de "goede" kant van de stapel maar genomen, en niet al die huisraad die er niet op hoort.
Al met al belooft het wel weer een flinke fik te worden, 29 april!!
In Nederland heb ik de quilt voor Maine afgemaakt. Het lukte me niet om die in Zweden af te maken, te ongeduldig denk ik. Hij is weer prachtig, en Maine was er weer heel blij mee. Ze verwacht dat er nog wel meer opdrachten komen. Zou mooi zijn!!
Naar Hagfors om eindelijk toch maar wat boodschappen te halen. De weg was nog steeds slecht, en ik was blij dat ik geen tegenliggers tegen kwam: de ruitenwissers waren er mee opgehouden. Achteraf kwam dat waarschijnlijk door de ijslaag die op het autodak lag en er vanaf gegleden was. Die hadden een leuk ijslaagje onderaan het voorraam gevormd.
De volgende dag gebeurde dat opnieuw. Ja, ik weet het, ik ken het verhaal van de ezel en de steen....
Omdat ik Ronny niet op zijn knieën in de sneeuw, en in de regen, wilde zien, Anders gevraagd om naar de zekeringen te kijken of er misschien een was doorgebrand, maar alles zag er goed uit. Hij heeft Christer gebeld, die woont op Sundheden (andere kant van het meer waar o.a. vakantiehuisjes staan), en die is komen kijken. Het goot van de lucht, en hij heeft de auto meegenomen naar zijn garage, waar hij een computer had om alles door te meten. Het motortje van de ruitenwissers was doorgebrand, en hij heeft een andere (geen nieuwe) besteld die door de post bezorgd moet worden. Ik hoop nu maar dat dat geen week gaat duren.
Zo leuk en zo jammer dat ik het niet goed op de foto heb gekregen!!
Ik zag een minimuisje vanuit een sneeuwrand zich naar alle gemorste zonnebloempitten snellen, en elke keer met een pit terug het (vermoedelijke) gangetje naar zijn holletje inrennen. Ik heb er een half uur voor gezeten om de perfecte foto te maken, maar helaas. Het blijft bij een zwart vlekje en jullie moeten maar van me aannemen dat dat een allerschattigst lief klein muisje is.
Naar Hagfors op zoek naar lekkere bonbons voor Ronny. Die is 10 februari jarig (73) en gek op alles wat goede chocolade is. Helaas, alleen in de supermarkt vind je dozen met chocolade, maar die is standaard zal ik maar zeggen. Ik wil lekkere zoals die van bakker Otten in Hoorn.
Bij de gebakswinkel toen maar een doosje petitfourtjes uitgezocht, en die vielen gelukkig ook goed in de smaak.
We hadden het erover dat er zo weinig vogels kwamen eten. En dat ik nog geen Domherre (goudvinken) had gezien dit jaar. En prompt ga ik even voor het raam zitten en laten 6 paartjes zich zien! Altijd mooi gezicht, die oranje/rode borst van de mannetjes op de witte sneeuw.
Even een fotomomentje voor broertje hihi.
De kenners zien het natuurlijk meteen. Vanaf het bruggetje naar het huis (waar de zon op de bomen schijnt) en de andere kant op.
En dit prachtstuk wil ik jullie ook niet onthouden!
In een nacht heel veel vooral natte sneeuw gevallen. Bij het vullen van het voederhuisje en voeren van de reetjes liep de sneeuw mijn laarzen in, en die reiken tot net onder mijn knieën.
En door de temperaturen die overdag boven nul komen en 'snachts ver onder nul, is het ondertussen een behoorlijke klus er doorheen te ploeteren. Eigen schuld hoor. Ik had gewoon elke dag sneeuw moeten schuiven om de weg naar de garage, maar vooral naar de houtschuur, begaanbaar te houden. Les voor de volgende keer, maar die les had ik nu al wel geleerd moeten hebben. Gewoon lui wijf zeg maar.
Ik kreeg een prachtige foto doorgestuurd van het Noorderlicht boven het meer hier in Uvana. Zo jammer dat ik het tot nu toe nog niet heb gezien. Elke keer als het helder weer is kijk ik voor ik naar bed ga, maar ook als ik 'snachts naar het toilet moet, naar de donkere lucht in de hoop een spoortje groen te ontdekken. Het komt vast nog wel een keer goed!!
Grof geschut!
Ronny heeft zijn kleinzoon Stephan gevraagd bij hem het pad schoon te ploegen met zijn sneeuwschuiver. En dat heeft hij ook bij mij gedaan. Niet helemaal tot de garage, maar naast het huis kan ik nu weer redelijk normaal naar de voederplaats lopen en mijn auto knap parkeren. Ik ben er blij mee!
De volgende dag veel lawaai, alle sneeuw die op het dak lag gleed eraf door de zon die volop scheen. En het heeft heel wat tijd gekost, maar de aanhouder wint zeg maar. De foto van het neerstorten van de sneeuw, gemaakt vanuit huis is gelukt!
De ruitenwissers werken weer, maar nu doet de blower het niet, brandt er een geel lampje op het display en geeft dat display ook aan dat mijn deur niet dicht zou zitten.
Voornamelijk dat laatste is heel vervelend, want daardoor kan ik de deuren niet afsluiten.
Maandag komt Christer opnieuw de auto doormeten om te kijken wat er mis is.
Boodschappen gedaan en getankt. Dat was schrikken!! De tank zat nog bijna voor een kwart gevuld, maar toch was het bedrag wat ik voor de diesel moest betalen 115 euro!! Omgerekend kost een liter diesel nu 2.25 euro.....
Naar Tore om te kijken wat we willen met betrekking tot het nachtje/weekend Klockargarden in Tallberg. Aan het Siljanmeer, niet zo ver bij Falun vandaan.
Het beloofd een heel luxe verblijf te worden!.
Tijdens het diner is er een optreden van een Blues/Rockband die oude blues/rockmuziek speelt. Ik heb er nog nooit van gehoord, maar schijnt heel bekend te zijn in Skandinavie: The Mule Skinner, (wat ezel drijver betekent) en een beroemde zanger in Zweden: Lasse Holm.
Ik heb er zin in, lijkt me heel leuk, en bovendien heb ik nog nooit zo iets mee gemaakt, laat staan kado gekregen! Fotoś volgen volgende maand. Als ik niet vergeet die te maken.....
Een sneeuwstorm!
Toch geprobeerd naar het bos te rijden om een stuk te wandelen, maar dat was echt een onmogelijke opgave. Op sommige plaatsen lag de sneeuw bijna een meter hoog, door de wind opgestuwd tot stevige wallen. Tore (die in het buurtschap zorgt voor begaanbare wegen) had er zijn handen meer dan vol aan. Ruzie met een van de buurtbewoners hihi. Die weigert te betalen voor het schoon houden van de gruswegen, en zijn pad wordt dus niet meer vrij gemaakt van sneeuw. Lijkt mij logisch, maar hij was erg kwaad en sloeg met zijn sneeuwschuiver richting Tore. Gelukkig mis, het ketste af op de tractor. Mafkees.
Terug naar Uvana. Weer, of nog steeds, spekglad op het laatste stuk richting Tyngsjo, en de weg daar is erg smal. Als er dan een heel brede sneeuwschuiver aankomt, ga je zo ver mogelijk naar rechts, toch?
Oops, wel een inham schoongemaakt, maar de greppel lag daar ook, en daar verdween mijn Caddy dus in. De schuiver stopte gelukkig, en had me er binnen een paar minuten weer uit.
Voor de inrit van het huis lag een berg sneeuw door het sneeuwschuiven.
Balen.
Ik kon slechts met veel moeite de inrit inrijden, en gelukkig kwam Stefan 'savonds weer
om mijn pad naar de garage van het meeste sneeuw te ontdoen.
Mijn schoenen uitgelopen. Valt niet mee hihi, maar ik kan ze met een gerust hart aantrekken als we naar Klockargarden gaan.
Wat zekeringen in mijn auto vervangen, en het motertje van de blower doorgemeten. Ook daar moet een nieuwe in, niet blij mee, maar moet maar. Zonder duurt het wel erg lang voor de voorruit ontdooid en helder is, en het is ook wel lekker als er warme lucht de auto in blaast.
Shit!!
Poetin is de Oekraine binnen gevallen.
Elke dag de tv aangehad om het nieuws te volgen, en me steeds kwader aan het maken over het gedrag van die gek. Verder maak ik er hier geen woorden aan vuil. Hoop dat het een oorlog is die maar heel kort duurt.
Een vos in de tuin. Die schrok van mij en maakte dat ie weg kwam. Niet geschoten dus, broertje, maar toch echt wel gezien!
Een heel slechte nacht gehad. Koud, beroerd, misselijk, en aan alle kanten liep ik leeg. Vaker op de wc gebivakkeerd dan in mijn bed. Op de bank, dicht bij de kachel, gaan liggen, maar het hout in de kelder is zo goed als op, dus ik moet naar de houtschuur.
Afgelopen week al geprobeerd daarheen het pad weer begaanbaar te maken, maar er was geen doorkomen aan. De poging toen opgegeven, maar ik moet nu echt wel.
Begonnen met het maken van een spoor waar de slee over kan glijden, en eigenlijk ging dat redelijk goed. Buurman Connie zag me aanmodderen, want die kwam vragen wat ik aan het doen was, en bood aan zijn sneeuwblazer in te zetten. Daar heeft hij achteraf vast spijt van gehad: nadat hij klaar was was hij doorweekt van het zweet. De sneeuw was bijna ijs geworden, en dus hartstikke moeilijk om met een blazer weg te halen. Bovendien liep de machine op de ijzers ook steeds vast door de ijslagen die zich hadden gevormd op de plekken waar de herten de winter door hadden gelopen.
Zware klus dus, maar het is hem gelukt, en ik ben er heel blij mee!!
Ik hoop dat het de komende week rustig blijft wat sneeuw betreft, zodat ik niet opnieuw het pad moet gaan uitscheppen om hout te kunnen halen!.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten