1 september.
Half 12 de trein naar Arlanda. De aankomst zou 10 voor 2 zijn, maar we staan nu stil. Iemand is niet goed geworden en er wordt gewacht op een ambulance.
We hebben maar 10 minuten stil gestaan, maar de dienstregeling is natuurlijk helemaal ontregeld. Voor elk station moeten we wachten voor we verder kunnen rijden, zodat andere treinen zich wel aan de dienstregeling kunnen houden. Gelukkig heb ik tijd genoeg, maar andere passagiers moeten andere reisopties gaan bekijken om te komen waar ze willen zijn. 
Op station Arlanda gelukkig een aardige man die mijn koffers uit de trein tilde.
Inchecken ging snel. Het prioritylocket was nog niet open (2 uur voor vertrek van het vliegtuig stond er op een bord), maar er stonden maar 3 mensen te wachten om de bagage af te geven, dus maar gewoon aangesloten.
Ook door de controle ging snel, zonder gebruik te maken van mijn voorkeursrecht.
Bij de gate koffie en een klein zoetig iets gehaald, daar was ik wel aan toe. Vanmorgen wel een lekker ontbijt gehad, maar slechts 1 kop koffie, en dat is veel te kort hihi. Nog 2 uur wachten voor de gate open gaat.
 |
| zo stil op Arlanda... |
Dringen bij het instappen. Hoezo priority?
Er stonden minstens 50 man voor me, en je maakt mij niet wijs dat dat allemaal dure klanten waren. Nou ja, ik ben binnen.
Een overvol vliegtuig, een 737 type 8 werd er omgeroepen. Iedereen zit, maar er moest alsnog veel handbagage verhuizen naar het ruim.
En om me heen kijkend zitten er 10 man superluxe, voor de blauwe, dichtgeschoven gordijntjes.
We zitten nog niet in de lucht of er komt een heerlijke lucht van gebakken brood bij me binnen, en een paar minuten later krijg ik een chique uitziende doos met een heerlijke maaltijd en een warm hard broodje. Jammer van het houten bestek, maar het water zit daarentegen in een glas. Een peper en zout stelletje in de vorm van klompjes. Ik zeg: een goede start!!
Schiphol.
Een nieuwe Dior parfum gekocht. Ik heb er nog een in Nederland, en een in Zweden, maar natuurlijk niets meegenomen. Helaas hadden ze geen kleine verpakking, dus maar weer een grote fles gekocht. Uit de verpakking gehaald en in een dicht te sealen zakje gedaan. Volgens de verkoopster konden ze wellicht in Singapore moeilijk doen over de aanschaf zonder vliegveld-verpakking. Maakt mij niet uit, dus in een plastic zakje in een hoek van de koffer gepropt.
Een pokke eind lopen naar gate E2, voor controle van mijn inentingen en visum, en daarna nog eens zo'n end naar het einde van de pier.
Eenmaal in het vliegtuig een erg comfortabele zitplaats. Het is er erg warm, en er is een koelkast aan boord. De insuline zal niet echt koud meer zijn, en ik kon ze gelukkig in de koelkast zetten.
Alle priorityplaatsen zijn bezet. Daar doen ze goede zaken mee, en ik hoop dat het vliegtuig snel vertrekt. Ik moet plassen!!
Jeetje, je tafeltje wordt zelfs voor je gedekt!
Ik heb een Hollandse buurvrouw (Karin) die me precies kon uitleggen hoe alles werkte. Zij moet naar Kuala Lumpur voor haar werk. Ze doet iets met windenergie en de windmolens in de Noordzee. De platforms daarvoor worden in Maleisië gebouwd en ze moet daar 3 weken toezicht op de bouw houden.
Ik heb vis besteld. De andere optie was vegetarisch of kip. Het was goed en te veel. Het toetje was kiezen uit een kaasplankje of een zoetig iets. Ik ben voor de kaas gegaan. Koffie met een chocolaatje toe en slapen, het is 23.30 uur. Stoel uitgeschoven tot een bed, een plaid over mijn benen, en heerlijk tot 08.30 uur geslapen.
Fout idee om een jurk aan te trekken. Ik ben een draaier als ik slaap, en een jurk gaat strak om je heen zitten. Paar keer wakker geweest dus, maar gelukkig weer snel verder kunnen slapen.
Yoghurt met granola en fruit als ontbijt, en vlak voor de landing een KLM huisje uit mogen zoeken: Prinsengracht 514, huisje nummer 42.
Hier in Singapore is assistentie voor me geregeld. Een oudere man die moeite had om de oude rolstoel waar ik in moest zitten, omhoog de gate uit te rijden. Hij moest 2 keer afhaken en toch mocht ik van hem niet uitstappen. Gelukkig werd er hulp aangeboden die hij graag accepteerde. Ik had met hem te doen. Hij bracht me naar de Qantas lounge en daar heb ik een uurtje gewacht tot ik weer werd opgehaald. Niets gedronken of gegeten. Ik waagde een poging maar werd terug geroepen omdat ik mijn koffer niet onbeheerd mocht laten staan.
Ik was weer blij met de assistentie, het was een heel eind lopen naar de gate. Bij de bagagecontrole moest ik mijn koffer openmaken want ze vertrouwden de metalen pincet niet. Niets aan de hand, ik mocht hem meenemen.
Welkom geheten door een van oorsprong Nederlandse stewardess, Cindy Blazer. Ze spreekt zelf de taal niet meer, maar kon aan mijn valse Engels horen dat ik uit Nederland kwam.
Volgens de vluchtinfo voor me op het scherm is het 4,5 uur vliegen naar Perth, dus rond middernacht moet ik in Australie uitstappen!
Een leuke film gezien. We know what women wants heette hij geloof ik, of in ieder geval zoiets.
En weer een warme maaltijd. Helaas viel die behoorlijk tegen. De vis, en later de karbonade waren kurkdroog, en de sperziebonen zo goed als rauw en koud. Jammer.
Nog een uurtje mijn ogen dicht gedaan en voor ik het wist werd de landing al ingezet. En ook in Perth stond de assistentie voor me klaar. Dit keer een jonge vrouw met een elektrische rolstoel. Heerlijk hoor, weer alle rijen bij de paspoortcontrole voorbij en voor ik het wist stond ik al bij de uitgang. Jaap kwam net aanlopen, foto gemaakt (die bovenaan deze blog staat) en op naar Toodyay!
Uurtje rijden in het pikkedonker, groot licht, en helaas geen kangaroos gezien.
Eenmaal bij Jaap thuis heb ik Karen wakker gemaakt hihi. Tot 3 uur aan de koffie gezeten en uitgebreid bijgepraat. Alle nieuwtjes en roddels weer gehoord en ook verteld natuurlijk, en eenmaal in bed niet kunnen slapen. Met Nederland en Zweden geappt, en het was al later dan 05.00 uur voor ik in slaap viel. Half 11 er weer uit, om te ontdekken dat het wel erg nat was buiten.
Zaterdag.
De eucalyptusbomen staan in bloei, net als de gemtrees en de warttels. en ik hoop dat ik dat nog even kan blijven zien: het is een prachtig gezicht!
En de vlag hangt uit, en de oranje wimpel, speciaal voor mij. Ik kon dat vannacht niet zien omdat het te donker was, en ik schoot even vol. Zo lief!!
Rondje om het huis gelopen en foto's gemaakt. En Tore gelijk moeten geven over de breedte van de brandgang. Ik dacht dat die maar 6 meter breed was, maar het is meer dan 10 meter.
Ook goed om te zien dat de wilde bloemen beginnen te bloeien. Van de week neemt Karen me mee om de koolzaadvelden te bewonderen.
Veel groene, witte en grijze papegaaien rond het huis, en ik vond de kop van wat ik dacht een slang, maar volgens Jaap en Karen ging het om een bobtail.
De mandarijnenbomen zitten vol vruchten, maar ze hangen al te lang en zijn helaas een beetje bitter. Heel luxe, mandarijnen zo van de boom eten! En ook vreemd, het was een citroenboom, die veranderd is in zowel citroen als mandarijnenboom.....
Ook de sinaasappelboom hangt behoorlijk vol, maar die heb ik nog niet geproefd.
Bij de buren lopen alpaca's. Regelmatig ontsnappen die, en lopen over het terrein van de buren, maar ze zijn leuk. Ik ben er nog niet te dicht bij geweest, misschien moeten ze me niet en gaan spugen....
Zondag
Groot verlies!!! De koffiemachine begaf het vanmorgen. 7 jaar terug heeft Jaap een bonenmachine uit Nederland meegenomen, en die hield er mee op de bonen te malen. Ergens werd er een Senseo met nog 4 padjes vandaan getoverd, en ik had toch koffie hihi. Jaap is naar Perth gereden om een tijdelijk koffiezetapparaat te kopen: de nieuwe machine die hij heeft besteld komt op zijn vroegst over 2 weken.
Bij een vriendin van Karen koffie gedronken. Evan. Ze woont in Toodyay, het is slechts een paar minuten rijden.
In het dorp wat kleine boodschappen gedaan, en leuke sokken tegen gekomen!
Ze zijn in vergelijking met de happysocks uit Europa, hartstikke goedkoop, en ik heb me voorgenomen alle leuke exemplaren mee te nemen!
Tomaten-soepballen-macaroni soep gegeten. Klinkt heel uitgebreid, maar het is gewoon tomatensoep met ontzettend veel flinke soepballen en een grote schep macaroni in plaats van vermicelli. Het vulde goed en was heerlijk!
Een heel stuk gewandeld. Dacht ik. Volgens Jaap was het maar maximaal 2 km, maar daar doe ik toch geen 1.5 uur over? Van de week nog maar een keer en dan het Ommetje instellen.
Onderweg dacht ik hertensporen te zien, of iets in die geest, en Karen gevraagd, maar die zei dat het alpaca afdrukken waren. Dan zijn ze vast weer aan de wandel geweest.
Weer foto's geschoten van de wilde bloemen in de berm, en bij terugkomst lag de familie op 1 oor. Ik wist niet dat ik zo vermoeiend zou zijn!!!
Maandag.
Naar Goonaly gereden om o.a. de enorme velden koolzaad te bewonderen. Die hebben we in Nederland en Zweden ook, maar hier zie je ze in een groot veld in de dalen en op de hellingen van de heuvels. Prachtig gezicht!
Doorgereden naar Northam voor wat kleine boodschappen bij de Aldi, en op de terugweg nog wat extra sokken gekocht voor o.a. Femke.
Geroosterde kip met geroosterde wortel, zoete aardappel en pompoen gegeten. De pompoen vond ik niet lekker en heb ik laten liggen. De rest was weer heerlijk!!
Dinsdag.
12 uur naar de kapper.
Eerst langs de geldautomaat, want pinnen is in de kleine kapsalon niet mogelijk. Dat is toch al moeilijk hier. In de supermarkt in Toodyay herkennen ze de pas van de ING niet. Ook de ABN-AMRO werkte niet, alleen de Zweedse pas van de Svedbank werd wel geaccepteerd.
Knippen was hoog tijd, het zag er niet uit, en nu weer lekker kort.
Gel erdoor doen en het zit weer goed voor een paar weken.
Bij ons in Nederland kleuren de weilanden in het voorjaar geel van de paardenbloemen, hier door wat ze Daisy's noemen. De bloemen lijken op Spaanse margrieten, een beetje, ook dat is weer een mooi gezicht.
Femke belde, of eigenlijk meer Carlijn, Femke en Lisanne, een vriendin/collega van Carlijn. Femke had de foto van de sokken laten zien die ik voor haar heb gekocht omdat ze ze zo leuk vindt, en de beide dames wilden eigenlijk ook wel een paar leuke sokken. Kan ik voor hen ook mee nemen? Natuurlijk kan dat hihi. Ze kosten geen drol, ongeveer 2.50 euro, en ik heb nog genoeg ruimte in mijn koffers over.
Een groot aantal sinaasappels geperst, en ze smaken prima! Lekker zoet, dus dat wordt vast een dagelijks drankje.
Jaap en Dave, de collega van Jaap, gaan op zoek naar een klein huisje aan de kust ten noorden van Perth, om een kleine week te verblijven en te genieten van het strand en de omgeving. Karen zou dan mee gaan, vandaar een huisje en geen campertje. Ze kan niet tegen afgesloten ruimtes.
Of dat gaat lukken is nog de vraag. De schoolvakanties beginnen de laatste week van september, dus er is al veel vol geboekt. Misschien dat volgende week wel gaat lukken. We wachten het even af.
Woensdag.
Vandaag staat een bezoek aan een sokkenfabriek in York op het programma. Weer vreselijk mooie heuvels en dalen met koolzaad. Ik begreep van Karen dat er dit jaar veel meer gezaaid is dan andere jaren, omdat de Oekraïne bijna geen koolzaad (of de olie) kan leveren. De een zijn dood enz, enz, enz.....
De sokkenfabriek viel heel erg tegen. Het was meer een winkel waar je warme maar erg dure sokken en truien kon kopen, aangevuld met alle maten Uggs (oh, die ieniemienie babypantoffeltjes!!!) en verschillende, dure zeepjes.
Door de mainstreet gelopen, en bij een coffeeshop een tosti en een cappuccino genuttigd.
Op de terugweg nog even Northam aangedaan, om te kijken of ze bij de Red Dot ook leuke sokken hadden. Helaas niet zo leuk als hier in Toodyay, maar ik heb ze wel meegenomen.
Bijna thuis liepen er plots 2 honden voor de auto, dus Karen stopte en liet ze de auto in. Stukje terug gereden, waar de vermoedelijke eigenaar ze weer blij uit de auto haalde. Geen idee of ze ontsnapt waren of gewoon los rond mochten lopen, ze waren weer waar ze hoorden te zijn.
De uitgebloeide rozen uit Jaap zijn rozenstruik geknipt. Hij had ooit een prachtige rozenhaag, maar daar is nog maar 1 struik van over. Vanwege de droogte en het water tekort kregen ze niet genoeg water en zijn dood gegaan.
Morgen gaat Karen naar Tineke. Dat doet ze elke donderdag, zodat Tineke naar de bibliotheek kan gaan om te studeren terwijl Karen de kinderen opvangt. Ik ga niet mee, nog geen zin in. Een dagje alleen in huis is ook wel lekker. Als Jaap thuis komt gaat hij kibbeling bakken, heb ik hem gevraagd. Lekker, dat is voor mij al een behoorlijke tijd terug!!
'sAvonds uitgebreid bekeken wat de mogelijkheden voor het huren van een appartementje, hotelletje of huisje nog waren de komende weken. Jaap had wat gevonden in Kalbarri, vlak bij het strand, en daar gaan we 5 dagen bivakkeren. Niet helemaal wat ik wilde, maar het is net zo ver naar het strand en de zee, en het wordt vast weer erg gezellig. Het ligt ook ongeveer 600 km naar het noorden, dus ik ga er van uit dat de temperaturen daar ook wat hoger zijn. We vertrekken de 18e september. en komen de 23e weer terug. De foto komt uit de wereldreisgids Australie van de ANWB, maar die gaan we natuurlijk ook in het echt bekijken!.
 |
| Hawks Head, Kalbarri National Park. |
Donderdag.
Karen was eerder in de auto gestapt, op weg naar Tineke, dan de bedoeling was. Er lag een briefje op de bar: Tineke voelt zich niet zo lekker, en had haar moeder even eerder nodig. Enige vervelende daaraan is dat mijn kruk nog in de auto ligt, en ik het voornemen had om vandaag dat eerder genoemde rondje lopen over te doen. Zonder kruk lijkt me dat niet erg verstandig. Nou ja, jammer dan. Er komen vast meer redelijke wandeldagen!.
Weer een koude ochtend, en een mooi gezicht uit mijn slaapkamerraam op het dal waar de nevel nog boven hangt. Gisterochtend was het zo nevelig dat je de boom op de voorgrond niet eens kon zien. Helaas was ik toen nog niet zo wakker om dat op de gevoelige plaat vast te leggen.....
Mijn maaltijd voor vandaag ook weer verdiend. Ik heb net een bakje violen dat op de bar in de keuken stond te wachten om opgepot te worden, in een grote bloempot buiten geplant. Er staan nog veel meer planten te wachten op een plekje, maar ik heb geen idee wat Karen ermee wil. Niet vergeten dat vanavond, als ze terug is, aan haar te vragen.
2.3 km in een uur en 3 minuten gelopen. Het rondje van de vorige keer, maar dan in omgekeerde volgorde. En ik heb het Ommetje aangezet om te kijken hoever het nu echt was. Het was nog zwaarder, het laatste stuk van de weg ging steil omhoog, en ik was al behoorlijk op mijn eind. Bovendien had ik geen kruk zoals ik hierboven al beschreef. Wel een bezemsteel uit Jaap zijn werkplaats gevist, en daar kon ik me ook redelijk mee redden.
De rood-grijze papegaaien bleven mooi zitten, en ik kon er een leuke foto van maken, en de schapen op het weiland kwamen me hardlopend tegemoet, maar bleven een meter of twee van de omheining staan.
Een prachtige zonsondergang, de lucht was knaloranje. Helaas heb ik de kleuren niet zo mooi op de foto gekregen....
 |
| zonsondergang. |
Vrijdag.
Vandaag Karen even geholpen bij het verwijderen van takken en afgevallen bladeren rondom het zwembad. Hield ik niet zo lang vol, ik was niet echt stabiel hihi. Was dan ook best blij dat de vriendin van Karen op de koffie kwam. Helemaal in het zwart, een sluier over haar hoofd en een zakdoek in haar hand. Ik dacht dat ze strontverkouden was, maar het was als grapje bedoelt vanwege het overlijden van koningin Elisabeth. Ik had daarover nog niets gelezen, vandaar mijn gedachte van ziek, verkouden zijn.
's Middags naar het dorp, naar de Tourist information, op zoek naar een kaart van de kuststrook van West Australie, en dan vooral het gedeelte tussen Perth en Kalbarri. Ook een koelkast magneet gekocht.
De sokken wachten in de winkel op aanvulling; de medewerkers hadden geen idee wanneer dat zal gaan gebeuren.
Het komt vast goed, meiden!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten