2022. September Australie week 3.

 Zaterdag.

Vanmorgen begonnen met de kleine koffer in te pakken voor onze vakantie in Kalbarri, en vandaag zal ik die nog wel een paar keer uit en inpakken. Twijfel, twijfel. Wat moet er mee, hoe zal het weer zijn, dat soort vragen hihi.

Jaap in paniek. Nou ja, dat is hij niet zo gauw, maar hij zag op de afleveringsbon van Karen's auto staan dat ze niet meer met de auto mocht rijden omdat de banden erg slecht waren. Hij zag zijn vrije zaterdag al de mist in gaan want hij moest nu nog achter andere banden aan omdat we morgen naar Kalbarri gaan. En dat moet natuurlijk wel in een veilige auto. Nu is een andere auto zo geregeld, want een ritje Perth en ik heb een huurauto. Was niet nodig. Jaap is aan het bellen geslagen en vond een adres in Midland waar ze tijd hadden en de juiste maat banden. Goed geregeld broer!!

De kruk alvast in de auto gezet zodat ik die niet vergeten kon. 

Zondag. 

Rond 9 uur vertrokken. Eerst Charly naar Evan gebracht en door een prachtig groen Australië de eerste stop in Gingin. De cappuccino was er heerlijk, en de toiletten zo smerig dat zelfs er boven hangen  geen optie was! Het eerstvolgende benzinestation aangedaan en de toiletten waren erg oud, maar brandschoon. Het laatste stuk rijden viel vies tegen, Geen oceaan te zien en Kalbarri lijkt steeds verder weg te liggen. We reden langs het grote roze meer, bij Port Gregory. Heel wat anders dan het zielige roze meer in het zuiden van Australië, drie jaar terug, Alma!!

foto van ansichtkaart...

In Kalbarri bij de makelaar de sleutels van het appartement opgehaald. Een knap appartement met 2 slaapkamers. Het is schoon en het park ziet er ook netjes uit. Hier houden we het de komende dagen wel vol!!

Koffer uitgepakt, even ruzie met de Optus ( mobiele wifi), en als ik die eenmaal aan de praat heb blijkt dat we hier ook gewoon wifi hebben. Met een zwak signaal, foto's uploaden lukt meestal niet...

Een restaurant uitgezocht, een visrestaurant op een onooglijke plek, maar het was er vreselijk druk. Geen plaatsen meer vrij: er speelde een liveband, en wat ik er van mee kreeg speelden ze goed!!

Op naar een volgend restaurant. Het zat op de eerste verdieping, boven een slagerij, en heette heel toepasselijk Restaurant Upstairs. Het eten was goed, alleen de door mij uitgekozen grote garnalen met iets met een vreselijke naam, viel erg tegen. De garnalen waren wel heel lekker, maar het bedje van platte pasta heb ik laten staan.

Heerlijk relaxed gezeten en gegeten. Morgen proberen we het visrestaurant opnieuw.

Maandag.

Wat een storm vannacht!! Ook al heb ik er niet al te veel van gemerkt. Vanochtend ging het nog steeds goed tekeer en we zijn boodschappen gaan doen. En een kapper opzoeken voor Karen. Die hebben we nog niet gevonden. Er staan er 3 op internet en op de site van het touristenbureau, maar dat is heel oude informatie. Ze knippen niet meer.....  

Foto's gemaakt en een stuk over het strand gelopen. Koffie gedronken en een stukje terug gereden tot vlak aan de kolkende oceaan en daar weer prachtige foto's kunnen maken. 

Naar de supermarkt voor wat vergeten boodschappen en om de fruitvoorraad aan te vullen, en daarna terug naar het appartement voor koffie en een smootie.

Opnieuw voor een gesloten deur bij het visrestaurant. Gister vanwege volle bak en nu gewoon gesloten, maar we proberen het van de week nog wel een keer. Voor nu de fish and chips bezocht en het bestelde mee naar het appartement genomen. Ik had verwacht dat je daar kon gaan zitten eten, maar dat was er niet bij. Het was er druk, maar het wachten waard!Ik had een visbox met frite (de frite hoefde ik niet maar dat werd niet begrepen denk ik), een lekkere saus erbij en aan de vis had ik meer dan genoeg. Wat zat er in de box: een flink stuk haai, grote garnalen, echte krab, inktvisring, grote mossel en een schelpdier. Allemaal gefrituurd en erg lekker! Karen houdt niet van vis, en zij had een hamburger waar je met 2 man nog een beste hap aan zou hebben, en veel patat. In het appartement heerlijk van gegeten en allebei dik tevreden!

'sAvonds naar de tv gekeken, de begrafenis van koningin Elisabeth...

Dinsdag.

Op naar het Nationaal Park net voorbij Kalbarri. De toegang was 15 dollar per auto en dat was het meer dan waard. We hebben maar 2 plekken bezocht, en ik eigenlijk maar 1. Kalbarri skywalk. Twee plateau's die boven het park hangen en van waar je een prachtig uitzicht hebt op de diepte, de bergen en een riviertje wat zich door het landschap slingert. In de brochure staat dat de plateaus voorzien zijn van glazen vloeren, maar die zijn vervangen door metalen roosters. Op voor koffie, maar helaas was de koffiemachine stuk. De enige plek in het park waar je koffie kan drinken, en dan een mededeling dat dat helaas niet mogelijk is. Jammer, we waren er aan toe.

Verder naar Natures Window. Een door de tijd en de wind ontstaan gat in een rots waardoor je prachtige foto's kunt maken van de omgeving. Ik ben er niet naar toe gelopen. Veel trappen en vooral een schuin aflopend pad, wat je op de terugweg natuurlijk ook weer moet trotseren. Karen is wel gegaan, speciaal voor mij om een foto van het raam te maken, maar is vlak bij het raam ook omgekeerd. Het pad werd steeds smaller en liep langs een steile afgrond, en ze voelde zich niet veilig meer. Geen live foto's dus, jullie moeten het doen met een foto van een ansichtkaart.

foto van ansichtkaart

In Kalbarri koffie gedronken met een tosti. Ketchup erbij en daar werd erg vreemd tegenaan gekeken. Tosti wordt hier kaal gegeten....

Door naar het grote roze meer, naar Port Gregory. Afgelopen zondag was het knalroze, maar nu was er bijna geen kleur te bekennen.

 

Erg jammer, we hebben er 65 kilometer voor gereden en later hoorden we dat dat kwam vanwege de bewolking. Het kleurt roze bij een stralend blauwe lucht. Dan schijnen de algen die de kleur veroorzaken aktief te worden. Zoiets... We zijn het "havenstadje" ingereden, een paar huizen bij elkaar en 1 kleine supermarkt, samengevoegd bij het prachtige strand. Er lagen wat jachten in de baai voor anker, en dat was met het blauwe water en het witte zand weer een mooi gezicht.

'sAvonds een afspraak gemaakt om op donderdag(woensdag zat al vol)  een rivercruise te maken. Volgens de website gaan we vooral veel vogels zien, en als we geluk hebben ook zeearenden. 

Woensdag.

Naar het voeren van de pelikanen gaan kijken, en er waren heel wat mensen die hetzelfde dachten. Er kwam een mevrouw met 2 emmers kleine vissen, maar vandaag was er maar 1 jonge pelikaan (en veel zeemeeuwen) die er trek in had. Ze eten 2 tot 4 kilo vis per dag, en de reden dat ze gevoerd worden: 

Rond 1970 zat er een visboer op de plek waar Karen en ik onze cappuccino drinken, recht tegenover de huidige voederplaats. De visboer maakte zijn gevangen vis op het grasveld tegenover zijn zaak schoon, en de pelikanen hadden dat al gauw door. Ze zaten vaak al te wachten op het restafval van de schoongemaakte vis. Maar toen de visboer zijn handel van de hand deed bleven de pelikanen komen en staken zelfs de weg over om te kijken waar hun vis bleef. Voor ieders veiligheid is er toen besloten om elke ochtend op het zelfde tijdstip de pelikanen te gaan voeren. Vandaag was er maar 1, maar meestal zijn het er 5 of 6.

Gegeten in het Kalbarri Motor Hotel. We waren er dik op tijd, je kon er pas vanaf 6 uur eten, en konden als een van de eersten ons eten bestellen. Eerst een biertje en voor Karen een dieet-coke, en in de tijd dat we dat aan het opdrinken waren was de rij voor het bestellen van het eten tot buiten de toegangsdeur gegroeid. 

Het eten was goed en niet duur. Karen koos een Thaise chickencurry en ik had snapper met garnalensaus. De keuken was niet erg uitgebreid maar beslist de moeite waard.

'sAvonds al om 8 uur in bed. We hebben ook nog een stuk over het strand gelopen, zonder kruk, en dat voelde ik best. Als een blok in slaap gevallen

Donderdag.

Al redelijk vroeg wakker, en om kwart over 8 hebben we ons gemeld bij de steiger om een rivercruise van 2,5 uur te gaan maken. Er gingen ongeveer 30 mensen mee, en een vrolijke schipper die heel veel vertelde over de rivier, maar waar ik niet veel van opgestoken heb, (raar accent) en die er ook heel veel onzin tussen door gooide. 

Helaas niet zo veel gezien als ik had gehoopt, en wat ik heb gezien liet zich niet schieten. Zoals een zeearend soort, kangaroos en de pelikanen.

Wat ik wel heb gezien en kunnen vastleggen zijn veel witte reigers. Een leuk tussendoor feitje: zodra we bij de rivier aankwamen vloog er een meeuw mee. Dat doet hij elke dag tot dat hij een lange vinger heeft gehad.

Aan het einde van de tocht even aangelegd op een eiland. Niks te zien, niks te beleven dus iedereen was al gauw weer aan boord. 

Langs de rivier groeien veel zoutwater asperges, samphire, . Verboden te oogsten, men is blij dat het weer terug is. Het is als groente behoorlijk duur, zo'n 50 dollar per pond en schijnt heel lekker te zijn.

Tussen neus en lippen door vroeg de schipper of er nog mensen deze week in het National Park waren geweest en of de coffeemachine nog steeds buiten werking was. Dat is dus al een tijdje zo...

Bij terugkomst liet hij ons nog even "genieten " van de golfslag door de hoge golven buiten het kalme haven gebied. Tussen de haven/strand en de oceaan is een pier gebouwd die er voor zorgt dat het water aan het strand rustig is en de kinderen er veilig in kunnen spelen.

Al met al een leuk, rustig uitje.

Ingesmeerd met factor 50, maar toch best verbrand. Zon, wind en water, dat kan ook niet anders!

Het is een nationale vrije dag en bijna alles is gesloten. Aan gewezen op een coffee food truck op een parkeerplaats voor de dagelijkse cappuccino. Was eigenlijk maar een zwak aftreksel van wat we anders dronken maar de muffin was perfect!

śAvonds een derde poging gedaan om naar het visrestaurant te gaan, proberen te boeken via internet, maar helaas weer alles vol geboekt. Erg jammer, het is duidelijk een erg populaire tent waarvoor je lang van te voren een tafel moet reserveren. Maar weer naar de fish and chips gegaan en een burger en een fishbox meegenomen naar het appartement. En omdat het een nationale vrije dag is kregen we een extraatje: de bon werd met 10 procent verhoogd.... Raar volk, die Australiërs!

Vrijdag.

Het zit er weer op. Een paar heerlijke dagen gehad en lang niet alles gezien wat de moeite waard was. Een goede reden om ooit nog eens terug te komen!!

Rond 9 uur zijn we vertrokken. Helaas was de cappuccino-tent gesloten vandaag enbij de coffetruck stond een lange rij wachtende mensen. Bovendien stonden er twee andere dames in die behoorlijk traag waren.

Verder gereden dus maar. Langs het roze meer, de lucht was stralend blauw maar het was denk ik nog te vroeg om het hele meer roze te laten kleuren. Geen extra foto waard.

Langs de weg van Kallabri naar Port Gregory liggen heel veel aangereden/dode dieren. Waarom worden die niet uit de berm gehaald en verder het bos in gelegd? Karen kon me het antwoord niet geven, en ik vind het een triest gezicht en bovendien lijkt het mij dat al die dode, opgeblazen en stinkende dieren niet echt bevorderlijk zijn voor de wildbeleving van wie dan ook.

In Northamton cappuccino gedronken met een overheerlijke curry-pie, en daarna door gereden richting Geralton en op het zelfde punt als de heenreis weer de weg kwijt.....

De Indyroad genomen en in Leeming weer een stop gemaakt. Als je ooit een voorbeeld wilt zien van een gore wc, dan moet je daar eens gaan kijken. Ongelooflijk. Die wc was in maanden niet schoon gemaakt, en ik ben er boven gaan hangen omdat ik toch wel hoge nood had. Zelfs voor het doortrekken heb ik een papiertje gebruikt, en mijn handen in de auto gereinigd met een vochtig doekje.

De koffie was niet te drinken en het rookworstje lag er al een tijdje. Alles van mij, en de pie van Karen hebben we voor een vriendelijke meeuw achter gelaten. 

Onderweg nog wat foto's geschoten van de prachtige bloeiende bomen, waarna ik de laatste 3 uur het stuur heb over genomen. Wordt steeds relaxeter, links rijden.