Noorwegen

Eindelijk!!

Zaterdag 3 maart 2012 gaan we met ms Lofoten, de originele postboot van Hurtigruten, langs alle steden/fjorden aan de westkust van Noorwegen!

We hopen er o.a. het noorderlicht te zien, walvissen en dolfijnen, grote scholen vis bij de Lofoten, heel veel natuurschoon, en eigenlijk alles wat je er maar tegen kunt komen.

Nu dus een plaats waar ik mijn verhalen en foto's van deze reis kwijt kan.

Reizen jullie met ons mee????

Allereerst een heel klein beetje info over de boot, gevonden op internet:

Het ms Lofoten liep in 1964 in Oslos van stapel en behoort tot de oudste en kleinste Hurtigruten schepen. Alleen de Nordstjern is ouder (1956).
Ondanks de modernisering is de traditionele stijl en de heel bijzondere sfeer aan boord bewaard gebleven.
Salons vol nostalgie en panoramadekken nodigen uit tot ontspanning.
De hutten zijn eenvoudig, maar gemoedelijk ingericht.
Het ms Lofoten is het enige schip van de Hurtigrutenvloot dat onder monumentenzorg is geplaatst.
Er is plaats voor 400 passagiers, en er zijn 155 bedden.


Zaterdag 3 maart.

Het is zover!
De kop is eraf, ook al varen we nog niet.
Het vliegen was zo voorbij, dat duurde maar 5 kwartier, en de aankomst in Bergen was geweldig!!
Al die fjorden, en al dat water dat zover je maar kon zien het land in stroomde.
Op de achtergrond de bergen waar nog sneeuw op lag... een plaatje!!

Met een pendelbus, via wat hotels om gasten af te zetten, naar de kade waar het ms Lofoten afgemeerd lag.
We konden direct inchecken en de hut gaan inspecteren: daar wachtte ons een nieuwe verrassing! Een buitenhut, met een 2 persoons-bed en een raam met een normaal uitzicht. Alweer geweldig dus, zeker als je verwacht dat je een beperkt of helemaal geen uitzicht zal hebben, en dat je moet gaan slapen op opklapbedden.....
Gegeten (ik wilde aan de captainstafel gaan zitten, en dat mocht niet eens hihi....) en ook dat was om door een ringetje te halen.

We zitten nu uit te buiken, krijgen zo een introductieverhaaltje en de crew wordt aan ons voorgesteld, en om 22.30 uur varen we af.
Het begin van onze vakantie ziet er dus best veelbelovend uit!!






Zondag 4 maart.

Een wilde nacht gehad: het schip rolde alle kanten op en wij rolden wel mee.
Tom is eruit gegaan: vertrouwde het voor geen cent hihi, maar later dat de golven wel meevielen.
Om 04.00 uur afgemeerd in Florø, maar daar hebben we niets van gemerkt.

Van de aankomst in Måløy, om 6.45 uur, werd ik wakker.
Måløy is een van de grootste visserijhavens in Noorwegen, al zou je dat niet zeggen als je het plaatsje ziet: slechts een kleine loods. Toch wordt er jaarlijks ongeveer 200.000 ton vis aangevoerd. Er schijnen grote diepvriesloodsen te zijn, en bedrijven om de vis te drogen en te conserveren.
Om 7.30 uur stond het ontbijt alweer klaar, niet zo uitgebreid als bv op de Stena Line naar Zweden, maar wel met veel verse producten en erg lekker.
Daarna een 2 uur durende oversteek van de Stadhavet, een van de stukken open zee die we moeten doorkruisen. Huizenhoge golven en behoorlijk wat mensen zeeziek.
Wij gelukkig niet!!
Om 10.15 uur een half uurtje aangemeerd in Torvik.
Hier is in 1725 een Hollands schip vergaan, beladen met 60.000 goud en zilver stukken. In 1972 zijn deze door diverse bedrijven geborgen.
Het nadeel van zo'n korte stop is dat je niet even een ommetje kunt maken.
Wel even de boot afgegaan om wat foto's te maken van o.a. visnetten, maar spectaculair zijn die niet.....
Op het traject Torvik - Ålesund een klein uurtje gelegen, en om 12.00 uur aangemeerd.
Heerlijk geluncht en even het stadje ingelopen.
Saai stadje met een trieste, sombere uitstraling, ondanks de vele oude gebouwen met Jugendstil accenten.
Naar een pier met een vuurtoren gelopen, een stukje door het oude centrum, en weer terug naar de boot.
We zorgen dat we dik op tijd weer bij de boot zijn, er wordt n.l. niet gewacht op laatkomers. Een van de passagiers heeft dat op een eerdere reis aan den lijve ondervonden....
Ålesund is een stadje dat bijna volledig van de visserij leeft. De vloot vaart van Groenland tot de Barentszee en zorgt voor een basis van veel visindustrie en visexport.

Om 15.00 uur weer op naar de volgende haven: Molde.
Ook hier hebben we een rondje gelopen, en het lijkt een leuk stadje. Het ligt aan drie kanten ingesloten door met sneeuw bedekte bergen en ligt schitterend aan een grote fjord.
Deze omgeving schijnt een paradijs te zijn voor bergbeklimmers en voor zalmvissers.
Verder is het stadje beroemd om zijn jaarlijkse jazzfestival, en om zijn vele rozen die elke zomer bloeien.

Om 18.30 uur vertrokken we weer, nu richting Kristiansund.
Rond 19.30 uur komen we het ms Vesterålen tegen: ook een boot van de Hurtigruten, die op zijn terugreis naar Bergen is. Van beide zijden drie lange hoornstoten en hij is al weer uit het zicht.....
20.00 uur weer gegeten. Dit keer werd het geserveerd, en was het iets met gort. Ik heb het vlees opgegeten, en de rest laten staan.

22.00 uur kwamen we aan in Kristiansund. We blijven hier anderhalf uur liggen, maar we gaan niet de boot af. Ik ben mijn blog aan het typen en foto's aan het uitzoeken, en bovendien is het 's avonds behoorlijk koud aan het worden. We drinken dus hier lekker een kop koffie, en dan komen we de tijd ook wel door!!.

In deze zwaargewicht heeft ooit leven gezeten. Nu hangt hij (of zij) aan een van de wanden in het schip.....







Maandag 5 maart

Gisteravond rond 23.00 uur vertrokken uit Kristiansund en vanmorgen om 06.00 uur aangekomen in Trondheim.

Trondheim ligt aan de monding van de Nildelva. Langs de Trondheim-fjord liggen vruchtbare gronden. De vroegere bewoners genoten een hoog welvaartspeil dankzij de landbouw, bosbouw, visserij en jacht.
In Trondheim staat een kathedraal die stamt uit de 11e eeuw. Deze wordt al sinds 1869 gerestaureerd. Heden ten dagen is men daar nog steeds mee bezig.
Deze Nidaros-kathedraal is nu een nationaal monument, een van de grote Gotische bouwwerken van Noord Europa.
We zijn er na het ontbijt naartoe gelopen, en het is een gigantische kathedraal. Mooi van lelijkheid, maar het is natuurlijk maar waar je van houd.
We zijn er niet binnen geweest, zoveel tijd hadden we niet meer, maar wel nog snel de woning gezien waar de kardinaal toentertijd zetelde, en op wiens graf de kerk gebouwd is.

Het is jammer dat er dan naast oude, historische bouwwerken afschuwelijk moderne informatiecentra gebouwd moeten worden....
Verder is Trondheim zo te zien best een leuk stadje. Achter de gevels bevinden zich tientallen grote winkelpromenades, en tegen de bergen aan zijn ook veel huizen gebouwd.
We waren om 11.00 uur terug bij de boot. (dachten dat het al 12 uur was, en hebben behoorlijk hard doorgelopen....)
Koffie gedronken, en om 12.00 uur afgevaren richting Rørvik.

 In Trondheim vroor het nog 4 graden, en buiten het centrum lag alles nog onder een laag sneeuw. Vanaf nu naar het noorden wordt het steeds iets kouder. De noren hier lopen nog met dikke mutsen op en handschoenen aan. Zijn niks gewend zeker hihi.

Spijkerbanden.

Bijna elke auto, en zelfs fietsen, hebben spijkerbanden. Je hoort de auto's al van ver aankomen, en van de straten is weinig over. Vooral in de bochten ligt al het asfalt en de daaronder liggende lagen aan puin. Het spat alle kanten op als er weer een auto doorheen rijdt en ook het trottoir en aanliggende winkels/woningen zien er daardoor niet uit.
Ramen lappen is de hele winterse periode een onbegonnen werk.




Door de Trondheim fjord richting Rørvik dus.
Deze fjord is ongeveer 104 km lang, en we gaan behoorlijk wat leuke vuurtorentjes tegen komen.
Net na de afvaart voeren we langs Munkholmen (het monnikeneiland). Het klooster wat er ooit stond is afgebrand, en het laatste waar het eiland voor heeft gediend is de gevangenhouding van de Deense politicus Griffenfelt.
Nu is het voornamelijk een plek waar men heen vaart om rustig te zwemmen.

 We zijn langs een aantal vuurtorentjes gevaren, zoals ik eerder schreef. Deze is de mooiste. Het heet Kjeungskjær Fyr. Stamt uit 1880 en is ongeveer 20 meter hoog (boven zee). Je kunt hier, in het midden van de fjord en kilometers uit de kust, een kamer huren.....

Halverwege de middag voeren we door een smalle doorgang van Stokksundet. Deze doorgang heeft zo'n scherpe bocht dat de boot de hoorn moet laten horen alvorens de doorgang in te varen, zodat eventueel tegemoet komende schepen weten dat je eraan komt. (De doorgang begint na de scherpe bocht net voorbij de brug).
Hier heb ik mijn eerste zeearend gespot! Hij was niet zo groot, maar zat zo dichtbij dat ik zijn scherpe snavel heel goed kon zien. Niet veel later had ik nummer twee ook in beeld. Helaas nog geen foto's. Bij de eerste was ik niet voorbereid, de tweede was te ver weg.

Eind van de middag gingen we weer de open zee op: de straat van Folda.
De zee was rustig. maar toch werden we behoorlijk heen en weer gegooid. Dat komt voornamelijk omdat de boot geen stabilisatie heeft.

Rond 20.00 uur meerde de boot af in Rørvik, bleef er een klein half uurtje liggen en is weer vertrokken voor de reis naar Ørnes.

Voor we daar morgenochtend aankomen, varen we de Noordpoolcirkel over. Toch een bijzonder moment. Dat zal ergens tussen 06.00 en 08.00 uur zijn, dus dat wordt vroeg opstaan.
Het mooiste gedeelte van de reis gaat nu komen, en we kijken er halsreikend naar uit!!

kunnen jullie kijken waar we zitten.....

Dinsdag 6 maart

Tom was al heel vroeg wakker en zijn bed uit, en om ongeveer 6.45 uur heb ik mij ook aangekleed. Precies op tijd om aan dek te kunnen staan om het overschrijden van de Noordpoolcirkel mee te maken.
Van het aandoen vannacht van de haventjes Brønnøysund, Sandnessjøen en Nesna heb ik weinig gemerkt, maar die komen we op de terugweg nog wel een keer tegen.




Op de vroege ochtend al heel wat zeearenden gezien, zowel vliegend als op een prooi zittend.

Om 09.00 uur aangemeerd in Ørnes, en een half uurtje de tijd gehad om rond te kijken. We zijn een winkeltje ingestapt, gewoon, uit nieuwsgierigheid. Je kon er van alles kopen. Van wasmachines tot aardewerk. Eigenlijk alles wat je in zo'n afgelegen gebied nodig zou kunnen hebben. Zelfs polyester bootjes lagen buiten opgestapeld.


Weer op zee werd iedereen aan dek geroepen om de ceremonie van het betreden van het Antarctisch gebied mee te maken en een oorkonde hiervan te ontvangen. Een van de bemanningsleden was verkleed als Neptunus, en iedereen die daarvoor in was werd gedoopt: met een juslepel ijskoud water, inclusief ijsblokjes, in je nek.....

 Was leuk om mee te maken en vooral om te kijken hoe iedereen op het ijskoude water reageert.









Rond 12.30 uur komen we aan in Bodø, en we kunnen van de boot af als we willen want we blijven hier tot 15.00 uur liggen. We besluiten echter het er van te nemen en duiken ons bed weer in om wat slaap in te halen. De planning is een uurtje, maar we worden pas wakker als de scheepshoorn aangeeft dat we weer vertrekken.....

We zijn er dan niet geweest, maar hier toch wat informatie over het stadje.
Bodø is een jonge stad, gesticht in 1816.
Het is pas in 1860 begonnen met groeien: toen kwamen er grote scholen haring voor de kust voor. Die verdwenen weer maar hebben er wel voor gezorgd dat Bodø een behoorlijke omvang kreeg met een zelfstandige visindustrie.
De Hurtigruten en het vrachtverkeer over zee waren van levensbelang: het was de enige verbinding er naar toe. Vlak voor de 2e wereldoorlog kreeg de stad haar wegverbinding met het zuiden, maar op de "Sjaltfellet" (zoutberg) bleef deze weg 's winters gesloten (tot rond 1980).
Nu telt de stad ook een vliegveld en heeft een spoorverbinding.
Er zijn wat bezienswaardigheden zoals een kerk uit ong. 1200, een domkerk met prachtige glasramen uit 1956 en een aantal musea.

Bij vertrek uit Bodø was het mooi weer, maar hoe verder wij voeren hoe dichter de bewolking. Bij het overvaren van de Vestfjord hadden we zelfs sneeuw!
De kans om het Noorderlicht te zien vandaag is daardoor tot bijna 0 geslonken. Je hebt daarvoor een heldere lucht nodig, koud vriezend weer, en op de zon moet net een zonnestorm geweest zijn. Maar we hebben nog een kleine week om er getuigen van te zijn, dus we houden moed!

Het is donker als we de Lofoten naderen, en van het opdoemen van de steile rotspartijen zien we helaas niets. Ook maar op de terug weg dan.

Om 19.00 uur meren we aan in Stamsund, en daar ligt 2 cm versgevallen sneeuw. We blijven er maar even, en we zijn dan ook niet van de boot af gegaan.
Na een half uurtje vertrekken we weer, naar Svolvaer, het hoofdstadje van de Lofoten.
Hier zijn we wel even aan land gegaan, maar van het verwachte leuke kneuterige eilandje vol oude vissershuisjes was niets te vinden. Wat we aantroffen was een modern stadje met luxe winkels en langs de kust volgebouwd met grote hotels. En niemand op straat.

Jammer hoor, we hadden ons hier zo op verheugd en ons er heel van van voorgesteld. Misschien zie je het anders als het licht is en je meer van de eilanden kunt zien, maar deze aanblik was een flinke tegenvaller.
Nog wel een mooie foto gemaakt van een neonkunstwerk op de zijkant van een gebouw voordat we om 22.00 uur weer wegvoeren, naar Harstad, waar we vermoedelijk rond 06.45 uur aan zullen komen.

Op het moment dat ik aan deze blog zit te werken, varen we door de Raftsund, die de grens vormt tussen de Lofoten en Vesterålen. Dat is de volgende eilandengroep die we aandoen op onze reis naar net uiterste noorden.

Vannacht doen we nog wel een paar kleine haventjes aan, maar ik verwacht dat ik daar niets van mee zal krijgen: Stokmaknes, Sortland en Risøyhamn.

Woensdag 7 maart.

Van de stop in Harstad hebben we vanmorgen alleen gemerkt dat we weer weggingen, en dat was rond 08.00 uur.... Wat we nog wel mee gekregen hebben is dat er een oud kerkje bij de haven staat uit ongeveer 1250, en waarvan de oorspronkelijke staat waarschijnlijk in hout was.

Om 11.00 uur kwamen we in Finnsnes aan, en hier hebben we een kleine drie kwartier om even snel het stadje in te lopen. Er is zo te zien weinig, maar de uitstraling doet gezellig, knus aan. Wat ook wel leuk is: we werden door een kleuterklasje verwelkomd.

Na vertrek varen we onder de Gisundbrug door. Deze brug verbindt het op een na grootste eiland Senja met het vaste land, en via deze brug komen we in de straat Gisund.

We hebben ons aangemeld voor een excursie, morgen, naar de Noordkaap, en ik vermoed dat een groot gedeelte van de passagiers deze excursie gaat maken.
Het schip is vol: we moesten vanmorgen zelfs wachten op een beschikbare tafel om te kunnen ontbijten...

We hebben een korte film gezien over de geschiedenis van Tromsø, met veel ijsberen- walrussen- en zeehondenslachtingen. Voor toen heel normaal, tegenwoordig spreken we er schande van. Er zijn er heel veel die nooit van zo'n jacht teruggekeerd zijn.

De plaatjes van de omgeving, van de kust en de eilanden zijn steeds mooier en vooral witter aan het worden.Jullie kunnen het waarschijnlijk wel zien aan de foto's, het verschil met een paar dagen terug.

Om 14.30 uur komen we in Tromsø, de grootste stad in noord Noorwegen. Hij wordt de hoofdstad van het poolgebied genoemd. We leggen aan in het midden van de stad, en hebben de hele middag om rond te lopen.
Bij het verlaten van de boot kregen we een folder in onze hand gedrukt van een Tax free winkel met Noorse truien......
Ik heb er mijn ogen uitgekeken, zoveel verschillende patronen, materialen en kwaliteiten, en ja, ook de al zo lang verlangde Noorse trui heb ik er aangeschaft. Of eigenlijk zijn het er twee....

Ik schrijf deze blog eind van de middag. We gaan straks vermoedelijk veel vis eten, want de eetzaal is behangen met visnetten en aanverwante artikelen. Dat horen c.q. lezen jullie morgen dus wel.

Donderdag 8 maart.
vervolg van woensdag 7 maart.....

Grote kreeften, kleine kreeften, rivierkreeftjes, grote garnalen en paling (!!). Natuurlijk veel zalm, salades met haring en hele grote mosselen.
Voor diegenen die niet van vis houden 2 soorten koud vlees, en voor de vegetariërs 3 soorten schimmelkaas en gemengde sla.
Marsepeintaart toe, of gelatinepudding, of fruit met heeeel veel slagroom.....

Vanavond varen we langs de Lyngalpen, met toppen tot boven de 1800 m. Schijnt een geliefd bergbeklimmers locatie te zijn, waar nog steeds verschillende routes gevonden worden om te klimmen. Moet heel mooi zijn om te zien, maar het is donker, aardedonker buiten.....


Ook vanavond een uitleg van de kapitein over stokvis = gedroogde kabeljauw.
Deze wordt gevangen, de ingewanden worden eruit gehaald, een gedeelte van de bek/kop gaat eraf (de tongetjes schijnen een delicatesse te zijn) en ze worden per 2 te drogen gehangren op speciale rekken. Dat lukt alleen in dit deel van Noorwegen, vanaf de Lofoten tot in het noorden. Daar is de lucht wat zoutig, de wind gunstig en de lucht droog.




Het duurt ongeveer vier maanden tot ze goed
gedroogd zijn, en dan kan een stokvis 20 tot 30 jaar bewaard worden.
Voor gebruik is 36 uur in vers water genoeg om het te kunnen bereiden als verse vis.


En we hebben het Noorderlicht gezien! Maar heel even, maar er wordt gefluisterd dat het weer en zonnecondities er goed uit zien en we misschien nog meer kansen krijgen het te zien.

Om 22.30 uur waren we ongeveer 15 minuten in Skjervøy, en nu zijn we op weg naar Hammerfest.
Dat is 's werelds meest noordelijke stad. We blijven hier anderhalf uur, en gaan dan door naar Havøysund. Ook daar blijven we maar 15 minuten. In de volgende haven, Honningsvåg, blijven we wat langer. Hiervandaan start onze Noordkaap excursie.

Honningsvåg is de hoofdstad van de Noordkaap en heeft ongeveer 2.800 inwoners.
Pas sinds 1999 is het eiland Magerøy waarop het is gelegen verbonden met het vaste land middels een 6.8 km lange tunnel.
In de lente worden ongeveer 38oo rendieren met landingsboten van het Noorse leger overgebracht naar hun zomerweiden op het eiland Magerøy. In de herfst keren ze terug naar de besneeuwde vlakten van Karasjok op het vaste land, zwemmend over de 1800 meter brede zee-engte.

Langs de kust zien we vaak een fabriek met een aantal bassins. Eerst dacht ik dat het kweekvijvers voor zalm waren, maar het blijken verzamelbassins te zijn voor vis die aangevoerd is maar niet direct verwerkt kan worden. Dat wordt pas gedaan zodra er vraag naar is. Zo heb je altijd verse vis.

Er zijn wel kweekbassins, die zijn vaak rond en liggen in de fjorden, verder van de wal af, en er staat zeker geen fabriek bij.....

Morgen komen we aan in Kirkeness, en aan de opkomst bij de informatiebijeenkomst te zien, gaan er heel veel mensen van de boot af. Ik ben benieuwd of er nieuwe passagiers voor in de plaats komen.

In het haventje van Havøysund zagen we grote zeesterren tussen het zeewier. Zullen die in het koude water kunnen overleven??

We krijgen nu echt het gevoel naar het einde van de wereld te varen. Af en toe zien we een verdwaalde rots, en verder alleen maar water.... De kapitein moet goed weten wat hij doet, anders vallen we van ervan af.......

De Noordkaap.


Je moet altijd maar afwachten wat voor weer je hebt, want dat kan elke minuut veranderen. Wij hadden mazzel.

Vanuit Honningsvåg vertrekken we met twee volle bussen (!) naar de Noordkaap, en de jonge reisleider doet zijn best 5 kwartier in een uur te kletsen. Dat betekent 2 1/2 kwartier in het Frans en 2 1/2 kwartier in het Engels.

Het was bijna niet te volgen, dus erg veel info over de drie kwartier durende reis heb ik niet.
Vlak voor de Noordkaap, aan het begin van de enige toegangsweg, werden we opgevangen door een sneeuwschuiver, en in konvooi reden we verder. Achteraan een met van alles uitgeruste werkwagen. Dit gebeurd altijd, en is ook nodig omdat het zomaar ineens kan gaan sneeuwen, of hard waaien en de weg ondergesneeuwd kan raken.

De rit naar de Noordkaap was adembenemend. Niet alleen vanwege het geweldige uitzicht, de wereld lijkt aan je voeten te liggen, maar ook vanwege de hoge snelheid waarmee de chauffeur over de gladde wegen en langs steile afgronden reed. Hier maakten we dus mee welk voordeel spijkerbanden geeft.
Op de kaap zelf was het enige hoogtepunt het staan op 71°10¹.21 N.B.
Er staat een metalen bol om de plek te markeren, en er is een drie verdiepingen tellend gebouw, uitgehouwen in de rotsen zodat de omgeving niet ontsierd wordt door hoogbouw. In dat gebouw bevindt zich o.a. een bioscoop, een grote souvenirwinkel, een restaurant, een museum en een coffeeshop. Erg commercieel.
Nu waren we met slechts 2 bussen, maar 's zomers is 6.000 personen per dag normaal.
We konden er anderhalf uur blijven, en ik vond dat lang genoeg.

15.15 uur waren we weer terug en we zijn vrijwel direct uitgevaren.
We komen nog wat interessante rotsen en klippen tegen, maar het is gaan rock en rollen op zee, zoals de reisleider dat zo geweldig kan zeggen. Alles wat los zit vliegt door de hut....

Eind van de middag komt er een visser aan boord met koningskrabben. Er zat niet zo heel veel leven meer in, en de grootte viel me ook wat tegen. Ze kunnen een spanwijdte van ruim 2 meter hebben en een gewicht van 15 kg. Was ondanks de tamme krabben toch wel leuk om eens te zien hoe zo'n beest er nou van dichtbij uitziet.
Daarna aangelegd, voor een kwartiertje, in Kjøllefjord., en rond 19.15 uur varen we langs Nordkyn, het meest noordelijke punt van het vaste land van Europa, op 71°08¹00 NB, en komen we aan in Mehamn. Ook daar blijven we maar een half uurtje. Het is de noordelijkste haven op deze reis.
Via Berlevåg , Vardø en Vadsø komen we dan morgenochtend in Kirkenes aan, het eindpunt van de reis, of beginpunt van de terugreis. Het is maar hoe je het bekijkt.

Vrijdag 9 maart.

Gisteravond een vreselijke golfslag, en dus een heel erg schommelende boot, en dus heel veel mensen snel naar de hut. Ik ook. Ik kreeg het Spaans benauwd. Gelukkig viel ik snel in slaap en heb er verder weinig last van gehad, maar het schijnt bijna de hele nacht behoorlijk gespookt te hebben.
Geprobeerd om vanochtend de blog van gisteren te posten, maar het internet had er weinig zin in hier (Kirkenes, Russische grens).

Midden in de nacht zijn we weer vertrokken uit Vardø, en om 7.30 uur de aankomst in Vadsø, waar we maar een half uurtje blijven.
Kirkenes is het volgende doel, en daarvandaan gaan we op excursie naar de Russische grens. We hebben een reisleider in de bus die zijn hele leven in deze streek heeft gewoond en gewerkt, en hij wist heel veel interessante feiten en weetjes met heel veel humor te vertellen.
Bijvoorbeeld dat Kirkenes zich tussen twee tijdzones in bevindt. Het tijdsverschil met Rusland is 's winters 3 uur, en met Finland 2 uur. In de zomer is dat verschil een uur minder.
Kirkenes ligt aan de monding van de Pasvikelvarivier, en die rivier geeft gedeeltelijk de grens met
Rusland aan.

Ook eindigt bij Kirkenes de E6, die helemaal doorloopt tot in Italië.
De Russische grens ligt slechts 15 km hier vandaan, en deze grensovergang, in Storskog, hebben we bezocht. Er werd ons op het hart gedrukt geen cm over de grens heen te gaan, want de Russen kennen geen mededogen. Bij illegale grensoverschrijding wacht je een straf van minimaal 5 dagen cel en een flinke boete.
De hele streek lijkt erg heuvelachtig, maar de "bergen" die we zien zijn het afval van de ijzermijnen. Volgens de verteller kan je er een zesbaansweg van 6 meter dik tot in Oslo mee aanleggen. De ijzermijnen zijn nu weer in productie genomen door een Australisch bedrijf dat de mijnen heeft opgekocht.
De Russen wilden de heuvels mijnafval wel kopen, maar het vervoer naar en door Rusland vormde te veel problemen.
De mijnen bevatten ook een tunnel waarin 2500 mensen 2 maanden lang onderdak hebben gezocht om de Duitsers te ontvluchten in de herfst van 1944. In die tunnel werden toen 10 kinderen geboren.

Alles wat in deze streek groeit en bloeit is hetzelfde als wat er op de Taiga in Rusland voorkomt. De temperatuurverschillen zijn hier net zo extreem.


De koudste temperatuur in de winter gemeten is -53° en in de zomer ongeveer 30°.


Een leuk feitje voor de vissers: voor het vissen in zout water is geen vergunning nodig. Voor de zoetwater meren wel.

Normaal ligt er in dit deel van Noorwegen rond deze tijd ongeveer anderhalve meter sneeuw, maar deze winter is het niet zo koud geweest, en is er niet zo veel sneeuw gevallen, slechts 30 cm ligt er nu.

Kirkenes ligt op dezelfde lengtegraad als AddisAbbeba en Istanboel.

Kirkenes heeft een rendierenfarm, een huskyfarm en natuurlijk het bekende sneeuwhotel. We zijn er langs gereden, maar om dit te bekijken hebben we een andere excursie nodig.

Om 12.45 verlaten we Kirkenes weer om naar Vardø te varen, waar we een uurtje blijven. Alweer Rock and Roll en dat zullen we nog wel even houden, hier in de Barentszee, boven Europa.
En helaas, onze terugreis is een feit.

Van Vardø naat Båtsford, naar Berlevåg en vannacht nog een paar haventjes. We blijven nu bijna nergens meer even liggen om de stad in te kunnen en rond te kijken, en de blogs zullen waarschijnlijk behoorlijk wat korter worden.


Zaterdag 10 maart.

Gisteravond direct na het diner weer de hut ingedoken, en languit op bed. Het gaat nog steeds flink te keer, en vanochtend hoorden we dat het al drie dagen windkracht 10 is op zee......

Vanmorgen hebben we Havøysund aangedaan. Niet van boord geweest, maar wel even snel een paar leuke foto's geschoten bij het wegvaren.


We liggen nu in de haven van Hammerfest, en ik voel me lang niet lekker. Misschien toch ergens een licht griepje opgelopen? Hoop in ieder geval dat het van korte duur zal zijn want het zou zonde zijn als ik de laatste dagen op bed moet blijven liggen.....





Morgen is er een excursie naar Vesterålen, een
eilandengroep direct boven de Lofoten. We willen er erg graag heen, en ik hoop dus maar dat een paar paracetamolletjes gaan werken.

Vanavond toch wat naar binnen weten te werken. Het eten was voortreffelijk en het was eigenlijk doodzonde dat ik er niet zo heel veel van gegeten heb. Vlak voor het eten was er nog een Noorderlichtalarm.





 Daarna konden we een half uurtje zeemansknopen leren leggen. Er waren 2 bemanningsleden en heel veel stukken touw. De opkomst was groot en het was een gezellige bezigheid. 



We komen om ongeveer 23.45 uur in Tromsø aan,en blijven daar een kleine 2 uur liggen. Er is een middernachtconcert in een kerk, maar daar hebben we ons niet voor ingeschreven. Ook wagen we ons niet aan het nachtleven. Er schijnen heel veel leuke barretjes te zijn, maar dat is aan ons niet besteed; zelfs niet om alleen even te kijken.


 Zondag 11 maart.

Tom is alleen op excursie gegaan. Ik voel me beroerd, verrot, lamlendig, en blijf voorlopig in bed liggen.
Wel heel even naar de ontbijtzaal gegaan om een enkel bolletje te eten zodat ik wel wat in mijn maag heb, maar weer vlug het bed in. 



We zijn vanochtend in Harstad aangekomen,
waarvandaan de excursie vertrok.
Direct doorgevaren naar Risøyhamn,via het gegraven kanaal Risøyrenna. Dit is 5 km lang, 100 m breed en 7 m diep, en is 1922 officieel geopend door koning Haakan VII.
Het kanaal is gegraven tussen de eilanden Hinnøya en Andøya.
Over land zijn deze eilanden verbonden met een 750 m lange brug.

De kade van Risøyhamn stond volgestouwd met pallets potgrond. Geen idee of dat werd ingevoerd of dat het klaar stond om vervoerd te worden, maar het was een curieus gezicht.

Na Risøyhamn doorgevaren naar Sortland. Hier is Tom weer aan boord gekomen, vol geweldige indrukken van de excursie en met een dikke 500 foto's op zijn camera.....

Hij is in het Trondeneskirke geweest, en heeft daar met een hele groep een psalm gezongen, ieder in zijn/haar eigen taal.

Verder heeft hij een historisch museum bezocht, waar een reis door de tijd werd gemaakt. Vanaf de eerste beschaving die gevonden is, via de Vikingen, de wereldoorlogen tot heden. Alles goed gedocumenteerd en met veel voorwerpen die goed tot de verbeelding spraken. (speerpunten en ander gereedschap van heel lang terug, munten uit de middeleeuwen).




 Twee eilanden doorkruist, dik besneeuwd en heel vreemd, of begroeid met berken, of met dennen. Een mengsel van deze bomen, zoals in Zweden, kwam hier niet voor.

En hij heeft een flinke groep rendieren in het wild gezien, en dat schijnt heel bijzonder te zijn. Die laten zich in dit jaargetijden bijna nooit zien.
Het knaagt steeds meer dat ik niet mee kon...

Qua natuur is het, net als de Lofoten, schitterend, en het is logisch dat men dat aan veel mensen wil laten zien. Ze zeggen dan ook tegen iedereen die op de eilanden komt het door te vertellen aan iedereen die je kent, maar het is zo jammer dat men er, speciaal voor al die toeristen, voor kiest moderne hotels aan de kusten van de eilandjes te bouwen.....

Sortland is het centrum van de Vesterålen. Er is een conservenfabriek, een rederij voor vissersschepen, een betonfabriek, een melkerij, een slachthuis en diverse handelsfirma's.
Verder is Sortland de belangrijkste basis voor de schepen van de kustwacht.
Die bewaken een gebied op zee, drie keer zo groot als het land zelf. Inclusief de Barentszzee en het grijze gebied ergens in het diepe noorden, waar de kraamkamer van de kabeljauw ligt, wat men samen met Rusland controleert.

De volgende havens slaan we over. Het weer is behoorlijk slecht geworden, windkracht 12 (!) en we lopen niet alleen qua tijd wat achter, maar de haventjes zijn erg moeilijk te bereiken met deze harde zuidwester.
De planning is dat we rechtstreeks naar de kust varen, naar Bodø, en de Lofoten in zijn geheel overslaan. We krijgen een extra briefing waarin dat ons wordt verteld, en waarin we gewaarschuwd worden vooral alle persoonlijke eigendommen goed op te bergen, want het kon anders nog wel eens door de hut gaan vliegen...
De planning is dat we rond 20.00 uur in Bodø zijn, en dat we daar de verdere nacht blijven liggen.


Maandag 12 maart.

Ook Bodø hebben we overgeslagen, en vanochtend vroeg zijn we aangemeerd in Ørnes. Hier zijn we blijven liggen tot 8.45, hetgeen niet de planning was, maar er moest het een en ander in de machinekamer gebeuren. Dat is ook niet zo verwonderlijk denk ik, na zo'n wilde nacht. Het schip heeft, zoals ik al eerder heb vermeld, geen stabilisatie, dus we vlogen zowel van links naar rechts als van boven naar onder, en weer terug ook, over het bed.
Tom was gisteravond behoorlijk zeeziek, en heeft een paar hele slechte uurtjes gehad.

We hebben de reisleider gesproken en die vertelde dat het minder erg was als ze hadden verwacht. Ik hoef het niet mee te maken, maar ben benieuwd hoe je dan in je bed kan blijven liggen. Het was nu al moeilijk genoeg.

Vanochtend weer een ritueel meegemaakt bij het terug oversteken van de Noordpoolcirkel. Wie had ooit gedacht dat ik geheel vrijwillig die gore levertraan uit mijn jeugd nog eens in zou nemen. Nou, vandaag dus. Ik heb er wel een leuke lepel als aandenken aan over gehouden, maar de smaak is nog precies hetzelfde als toen. Bah!!

We zijn via Nesna naar Sandnessjøen gevaren, Het weer is nog steeds behoorlijk ruw, en op de meer open stukken van de route gaan we toch maar plat op bed liggen. Het is mistig buiten, en regelmatig vallen er dikke vlokken natte sneeuw omlaag. Weinig zicht dus, en bijna niet te doen om knappe foto's te maken.

Sandnessjøen.
Nabij Sandnessjøen (op de Sandness-hoeve) woonde ooit de legendarische Viking hoofdman Torolv Kvedulvsson. Hij was de belastingontvanger van Harald Hårfagre bij de Samen. Hij werd te machtig naar de zin van de koning en moest dit met zijn leven bekopen. Al sinds die tijd is Sandnessjøen een belangrijk handelscentrum.
We hebben echter geen tijd het stadje te ontdekken, we blijven er slechts kort. Enerzijds om tijd in te halen, en anderzijds omdat de bemanning verwacht toch nog wat zwaar weer te krijgen vanavond en/of vannacht. Ik vind eigenlijk wel dat we genoeg gehad hebben.

Vlak na vertrek kwamen we een bergketen tegen die "de syv søstre" ofwel "De zeven zusters" heet. Het zijn volgens de volksverhalen 7 zusters die zijn weggelopen van hun vader, en daarna naakt door de fjord heen dansten. Er was ene Vågekallen die op zoek was naar een vrouw en door iedereen werd afgewezen.Toen hij die naakte maagden zag dansen werd hij helemaal gek en sprong hij op zijn paard om met veel geraas en gedonder richting maagden te rijden. De zussen vluchtten, achtervolgd door Vågekallen. Het verhaal gaat nog verder, er komen steeds meer figuren in voor, maar het komt er op neer dat iedereen vergeten was dat men voor zonsopkomst hun schuilplaats weer moesten hebben opgezocht omdat ze anders in steen zouden veranderen. Vandaar de bergen de zeven zusters.

De volgende haven die we aandoen is Brønnøysund. Ook maar erg kort. Kunnen het dus ook niet gaan bezoeken. Volgens de informatie bestaat het stadje nog maar sinds 1923. De haven ligt strategisch en is actief op alles wat te maken heeft met handel en visvangst. Er zijn nederzettingen uit het Stenen Tijdperk gevonden in de
kalksteengrotten.

Wel hebben we snel een pakje AA-batterijen kunnen kopen, en het werken met een muis die het goed doet is toch erg prettig.
Op de kade stonden grote bakken allerlei soorten vis te wachten om ingeladen te worden. Dik in het ijs, en wellicht de visvoorraad voor de komende dagen. Ik herkende er zalm, schelvis, kabeljauw, en een groot pakket wat wel ingewanden leken.....

Voorbij Brønnøysund, op Trælnes (de Trollenkaap) is het skelet gevonden van een uitgestorven vogelsoort, die "geirfugl"(grote alk) genoemd wordt. In de hele wereld zijn hiervan slechts 10 skeletten gevonden. De vogel was zo groot als een gans en kon niet vliegen. Hij was een graag geziene gast, want zijn vlees scheen erg lekker te zijn.

Rørvik is de volgende haven die we aan doen, en daarvandaan varen we vannacht naar Trondheim. De planning is dat we daar 6.30uur morgenochtend aankomen, maar als het weer zich op open zee nog steeds van een slechte kant laat zien kon dat nog wel iets later worden.


Dinsdag 13-3.


Gisteravond hadden we captainsdiner. Dat is een feestelijk diner waarbij de hoge pieten van het schip aanwezig zijn, en er wordt verwacht dat je er qua kleding een klein beetje rekening mee houdt. Heel veel mensen bleken daar maling aan te hebben, maar ik was blij dat ik een rok en Tom een colbert bij ons hadden. We werden verwelkomd met een glas witte wijn, en na het uitbrengen van een toast en het voorstellen en bedanken van het keukenpersoneel hebben we wederom heerlijk gegeten.

Alweer een heavy nacht achter de rug, zo mogelijk nog erger als de vorige dagen en nachten. Er waren momenten dat we een hoek van 45° maakten. Was af en toe best eng, maar wat zeeziekte betreft hebben we er geen last van gehad. En Harald heeft ons eerder deze week al verzekerd dat de boot niet om kon slaan. Zelfs zware orkanen, waarbij veel water gemaakt werd, konden er niet voor zorgen dat het schip omsloeg.

Na de eerste stormsessie, en dat was ergens midden in de nacht, ben ik nog aan dek gaan kijken of het Noorderlicht te zien was. Het was kraakhelder, maar geen flitsende show, slechts een smal streepje wat zich af en toe liet zien.
Omdat het weer begon te spoken na een half uurtje weer naar de hut gegaan en het bed ingedoken.

Vanmorgen bij het wakker worden lagen we al in de haven van Trondheim. Veel te laat uit bed, dus geen mogelijkheid gehad even aan wal te gaan.
Om 11 uur een briefing van Harald, onze reisleider, over de gang van zaken morgen bij het verlaten van het schip. Voor ons een eitje, we hebben alles geregeld bij het boeken en alles wijst zich vanzelf.

Vanmiddag doen we Kristiansund aan, maar ook daar blijven we maar een klein half uurtje. De laatste haventjes zijn Molde (halverwege de avond), Ålesund, en vannacht Torvik, Måløy en Florø, en uiteindelijk rond 14.30 uur morgenmiddag Bergen.
We moeten voor 10 uur onze hut leeg achterlaten, dus we hebben vanmorgen na de briefing het meeste al in de koffers gepakt. Waarom lijkt het altijd alsof je terug veel meer ruimte nodig hebt dan op de heenreis, terwijl er echt niets is bijgekomen??? De truien zitten er niet eens bij!

O jee, miscommunicatie..... Te laat voor het diner. Gelukkig konden we nog wel aanschuiven, maar de soep ging onze neus voorbij.
Wij hadden begrepen dat het geen geserveerd diner was, maar een dinerbuffet gedurende twee uur, en we hebben gewacht met naar de eetzaal gaan tot we de ruwe zee uit en een fjord ingevaren waren. Dat eet namelijk iets makkelijker, en de kans dat je misselijk wordt van de deining is bijna nihil.....

Je zal toch maar alleen van Kirkenes naar Bergen hebben geboekt, dus alleen de terugreis, dan word je echt niet vrolijk!! Vanaf Kirkenes zitten we al in behoorlijk ruw weer, je ziet weinig onderweg, en in de haventjes is door tijdachterstand geen mogelijkheid om even te shoppen.

Gelukkig lijkt het weer een beetje rekening te houden met onze laatste nacht. Het is nu lekker met de golven meedeinen als je in bed ligt.



Woensdag 14 maart.

Zei ik gister nog dat het erop leek dat we een rustige nacht tegemoet zouden gaan, dat bleek toch behoorlijk tegen te vallen. Wel niet de hele nacht, gelukkig, maar we hebben alle hoeken van het bed weer gezien!
Vandaag ons laatste dagje op de boot, ons laatste ontbijt, onze laatste lunch, onze laatste overheerlijke toetjes!!

Al op tijd wakker, ondanks een ietwat onrustig begin van de nacht. Na het blog van even na twaalven ben ik nog een half uurtje aan dek geweest om naar Noorderlicht te speuren, en het was helaas weer niet echt uitbundig, maar het was er wel. Achter de bergen een oranje/groen schouwspel waar weinig beweging in zat. Heb nog een tijd staan wachten maar dat was alles.
En zoals ik zei, weer terug naar de hut, en het begon weer alle kanten op te schudden.....

Nou ja, vanavond slapen we in ons eigen bed.
Vannacht nog wat haventjes aangedaan, zoals ik gisteren al beschreef, en het laatste stuk naar Bergen toe nu kunnen zien hoe mooi daar de kliffen en rotsen zijn. Op de heenreis voeren we hier 's nachts.
Ook zien we hoeveel industrie hier langs de fjord is, als daar ooit een ongeluk mee gebeurd, is een groot deel van de natuurschoon zo vervuild dat het jaren duurt voor dat zich hersteld.

Rond half drie waren we in Bergen, werden onze koffers naar de terminal gebracht, konden we in de bus stappen en werden we naar het vliegveld, net buiten Bergen gebracht.
Kortom, inchecken, even rond kijken, instappen, vliegen en tegen 19.00 uur weer in Nederland!!

We zijn dus weer thuis, hebben heel erg genoten, en gaan zeker nog een keer naar de Lofoten en/of de Vesterålen om daar van de natuur te genieten, maar dan in het voorjaar of de zomer.

Ik heb geprobeerd een beeld te schetsen van hoe ik de reis heb ervaren, daarbij af en toe wat stukjes verteld over wat plaatsen die we hebben aangedaan. Dat is natuurlijk maar heel summiere informatie, maar voor een ieder die meer wil weten over de reis per postboot van Bergen naar Kirkenes:  op internet is hierover alle informatie te vinden.